Chapter 19: Llyod's Birthday Part 1
Llyod's P.O.V.
"Pa! Di ba sinabi ko sa inyo na ayokong magpaparty?!"
"Ano ka ba naman anak! Minsan ko lang makita ulit yung "supposed to be fiancée" mo ano! Dapat lang tayong maghanda!" natatawang sabi ni Papa.
"Sige Pa! Mang-asar ka pa!" inis na sabi ko. "Pasalamat ka pumayag ako na yayain sila Hanna dito. Pero wala sa kasunduan na magpaparty ka...ng malaking party pa!"
"Anak, minsan ka lang magbirthday kaya dapat paghandaan!" sabi nya. "At isa pa, marami tayong mga sosyaling bisita ngayon kaya umayos ka!"
Tsk! Nakakainis! Ayoko pa naman ng mga formal party. Saka bakit sya na lang nagdesisyon huh?! Birthday nya ba?!
"Ewan ko sa inyo! Basta! Doon lang ako kay Hanna. Bahala kang asikasuhin mga bisita mo!" in-emphasize ko yung salitang bisita.
Inis akong lumabas ng bahay namin.
Badtrip! Dapat pala talaga doon na lang ako sa condo ko nagstay! Bakit pa kasi ako nauto ni Papa na dito na lang sa bahay magcelebrate?!
Kung nalaman ko lang sana na magpapaparty sya, di sana di ako umuwi ng bahay at sana hindi ko na lang ininvite sila Hanna na pumunta!
Ang akala ko pa naman, kami-kami lang. Ang dami palang asungot na pupunta.
At paniguradong about business na naman ang kahahantungan ng party na 'to!
Bukod sa pagmamay-ari namin ang Eastside University, may iba pang business na inaasikaso si Papa maliban doon sa school. At kanino ipapamana iyon? Malamang sa akin di ba?!
At ano ang gagawin ko sa party mamaya? Malamang makikipagplastikan na naman sa mga business partners ni Papa!
"Hay nakakainis!" sabi ko saka sinipa yung nadaanan kong basurahan sa gilid.
*ring ring ring*
Agad kong kinuha yung phone ko sa bulsa ko nang tumunog iyon. Tiningnan ko kung sino yung tumatawag pero unregistered iyon.
Wala sana akong balak sagutin iyon kasi baka isa lang yun sa mga babaeng naka-one night stand ko at mangungulit na naman.
Kaya lang hindi maawat sa pagtawag yung number na iyon kaya sinagot ko na lang.
"Hello?!" medyo iritable kong sagot.
Malay mo naman, baka isa nga 'to sa mga babae ko noon. Mabuti ng nag-iingat.
"I saw her."
"Huh?" napatingin ako sa screen ng phone ko saka ibinalik iyon sa tapat ng tenga ko. "Sino ba 'to huh?"
"I saw Bettina..."
Nahinto ako sa paglalakad ko nang marinig ko ang pangalan iyon. At saka nagkahula na rin ako kung sino ba ang tumatawag sa akin ngayon.
"You know what Viel, is this is one of your useless prank para lang batiin ako ng happy birthday, well, you're wel—"
"I'm serious. I saw her. At the mall, yesterday."
Ilang sandali akong hindi umimik.
Imposible ang sinasabi ni Viel. Hindi pwedeng buhay si Bettina. IMPOSIBLE!
"F*ck you Viel!" inis na sabi ko saka ko pinutol yung tawag nya.
Mas lalong nadagdagan yung inis na nararamdaman ko. At wala sa loob na bigla akong napasuntok doon sa pader.
Sinusubukan ko ng kalimutan yung atraso nya sa akin tungkol sa kapatid ko. Tapos sasabihin nya sa akin 'to ngayon?!
'Ano bang gusto mo Viel huh?!'
Viel's P.O.V
I am now looking at the most beautiful girl in the world right in front of the mirror of her dresser.
"Viel ano ba?! Stop looking!" she said then waves her hands to dismiss me.
But I can't help me. I can't take my eyes away from her while she's fixing her hair in front of the mirror.
I am now standing and leaning on the door frame of our room. Watching her every move. Looking how beautiful she is even time passed us by.
No wonder how I fall hard to my wife.
Not because of her beautiful face. But her beauty inside and out.
I'll be damned if I say that I am not the luckiest man on earth.
After all, I have the precious person in the world right here next to me.
"Isa Viel!" she said with a shy yet amuse smile on her face.
"Alam mo ba kung gaano kita kamahal Hanna?" I asked out of the blue.
She turned her head to me then frown. "What is it this time Viel? Kakornihan mo na naman?"
I chuckled. "No. This is all true."
She just shrugged her shoulder then face the mirror again.
I walk towards her then embraced her waist from behind and relax my chin on her bare shoulder. Then I look at her reflection in the mirror,
"Sa sobrang pagmamahal ko sa'yo, hindi kita kayang saktan. Sa sobrang pagmamahal ko sa'yo, hindi kita magawang iwan..." I said to her then smile a little. "Sa sobrang pagmamahal ko sa'yo, natatakot ako. Na baka ang sobrang pagmamahal ko sa'yo ang magpapaiyak sa'yo."
I tighten my hold to her when she tried to release herself from my embrace. She stops after a while then slightly turned her head to face me.
"How can someone's love hurt the one he loves?" she asked. "Tapos na tayo dyan di ba Viel? Kaya paano mo nasabing mapapaiyak mo ako?"
I smile to her a little then kissed her lips.
"You know wife, when you love someone so much, it will hurt you. To the point that it will make you feel insecure about yourself...about your feeling and love towards her. Being in love doesn't mean just being in love only. Loving means hurting. And hurting means crying. And I am too afraid to loose you that it makes me cry."
She furrowed her eyebrows. "Hindi kita maintindihan Viel."
"Kahit ako din..." sabi ko na lang saka ko nilagay yung isa pang hikaw na naiwan sa tenga nya. "You look stunning my beautiful wife it makes me jealous."
"Jealous? To who?"
"Nagpaganda ka para lang sa birthday party ng "ex" mo. Isn't that enough to make me jealous?"
She smile at me then tip toed her way to kiss me.
"There's nothing to be jealous Viel. I'm already yours right? We're married remember?"
I hide my bitter smile with fake one.
"Yeah..."
A/N: Sheetss ka Papa Viel! Pinapakilig mo ako masyado sa mga lines mo! WAAAAAAAAAA!!!! And you being jealous...SUPER WAAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!!! COMMENT PO KAYO! Salamat! ^_____^v
BINABASA MO ANG
My Ex, My Husband (My Ex, My Professor Book 2)
Romance[MY EX, MY PROFESSOR BOOK 2] They are finally together-Viel and Hanna. For 4 years he searched the country just to find her. Trials tested them. And he becomes strong for the two of them. To fight for what was his. But, when they got the chance to b...
