ÇIKMAZ SOKAK (Tamamlandı)

Bölüm 40

Onur Can Özcan- Yaramızda kalsın

Yeni bölüm...

Leyla Ali'den uzakta çocuklarıyla neşe içinde vakit geçirirken Ali, İzmir'e dönmenin sevincini yaşıyordu. Altı yıldır Trabzon'daydı ve geri dönebilmek için çok uğraşmıştı. Dönüşü ise düşündüğü kadar kolay olmadı. Biraz İzmir'deki emniyet amirinin desteği, biraz da annesinin rahatsızlığı nedeniyle, nihayet ait olduğu yerdeydi. Yıllık iznini bahane ederek ailesi ile vakit geçirmek istiyordu. Sonrasında kardeşim dediği can dostuyla yine omuz omuza çalışacaktı.

İki gün önce annesini doktora götürmüştü. Mukaddes Hanım yılların yorgunluğu ve yaşının getirisi hastalıklarla mücadele ediyordu. Yüksek tansiyonun yanında şekeri de çıkmıştı. Annesinin durumu hakkında doktordan gerekli bilgileri alan Ali, durumun düşündüğü kadar kötü olmamasına sevindi. İlaçlarını düzenli bir şekilde kullanmaya devam etmeli, üzüntü ve stresten uzak durmalıydı.

Kocası ve bir oğlunu kara toprağa teslim etmiş kadın, Leyla'nın ani gidişinin ardından aylar sonra Ali'yi de Trabzon'a yolcu etmişti. Oğlunun çektiği aşk acısını bilse de elinden bir şey gelmeyen kadın, o zamanlar da bir de oğlunun uzaklara gitmesiyle sınanmıştı. Bu uzaklık öncesinde ve sonrasında yaşananlarla oldukça yıprandı.

Selin, oğluyla beraber Oğuz ve Deniz'in hayatına girdikten altı ay gibi kısa bir süre sonra ne yazık ki hayata gözlerini kapadı. Mukaddes Hanım gencecik bir canın daha gidişine mi üzülsün, geride kalan bir öksüze mi, yoksa evlatlarından ayırmadığı Deniz'ine mi yansın bilemedi. Takdir-i ilahi, olanla ölene çare yoktu. Selin'in ömür sermayesi o kadardı.

Oğuz, Selin'in hastalığı boyunca onunla ilgilendi. Hatta son nefesini verdiğinde de yanındaydı. Yıllar önce kaybettiği ilk aşkını, o gün gözlerinin önünde bir kez daha kaybetmenin acısını yaşadı. Artık Selin'e aşık olmasa da kalbinin bir köşesinde ona hissettiği duygular o ölene kadar orada olacaktı. Hem aralarında asla kopmayacak bir bağ olan oğulları Efe vardı. Selin, aşkını da alıp gitmişti ama ona dünyalara bedel bir hediye bırakmıştı. Kendinden bir parça, ikisine ait bir can...

Oğuz, Selin'in ardından oğluna annesizliği yaşatmamak adına Deniz'le bir an önce evlenmek istese de bu defa da Deniz böyle bir evliliğe henüz hazır hissetmediğini söyleyerek teklifini reddetti. Selin'in ölümünün üzerinden birkaç ay geçmişti. Oğuz'un iyi niyetinin farkındaydı. Yine de ne yaparsa yapsın asla bir annenin yerini alamayacağının bilincindeydi. Oğuz'dan zaman istedi. Kendini hazır hissettiğinde teklifini kabul edecekti. Oğuz sabırla bekledi. Her ay evlilik teklifini yineledi. Her hayır cevabında üzülse de vazgeçmedi.

Deniz Efe'yi düşünüyordu aslında. Eğer Oğuz'la hemen evlenirse Efe'nin kırılmasından, annesinin yerine geçmiş gibi olmaktan çekiniyordu. Efe'ye de, Oğuz'a da, kendine de, zaman tanımalıydı. Bu süre içinde Efe'ye bir abla gibi yaklaştı. Her zaman onunla ilgilendi. Oğuz işte olduğunda Efe neredeyse her gün onlarla beraberdi. Aslı ile beraber okula götürüyor, okuldan alıyor, ödevlerinde yardımcı oluyor, oyunlar oynuyor; kısaca bütün zamanını ona ayırıyordu. Tabi ki bu ilgisi karşılıksız kalmadı. Selin çalıştığı için ve sonrasında hastalığıyla mücadele ettiğinden Efe ile yeterince ilgilenememişti. Deniz'in neredeyse bütün zamanını ona ayırması, zamanla aralarında güçlü bir bağ kurdu.

Efe, çocuk olsa da Deniz ve babası arasında olan sevginin farkındaydı. Aslı'nın sayesinde annesiyle babasının karşısına çıktığı günlerde düğün hazırlığı içinde olduklarını öğrendi. Babasının hayatına dahil olmalarının bu evliliği engellediğinin farkına varacak kadar akıllı bir çocuktu. Elbette annesinin yerine kimseyi koyamazdı, Deniz'i bile ama annesinin ölümünden bir yıl gibi bir süre geçtikten sonra Deniz ve babasının neden hala evlenmediklerini anlayamamıştı. Annesi yaşasaydı bu evliliğe asla izin vermezdi. Ne yazık ki annesi hayatta değildi. Babasının Deniz'in yokluğuyla ne halde olduğunu yaşından olgun bir tavırla anlayabiliyordu. Yine Aslı'dan duyduğuna göre babasının her ay evlilik teklifi ettiğini ve Deniz'in kabul etmediğini de öğrenmişti.