ÇIKMAZ SOKAK (Tamamlandı)

Özel Bölüm

Eflatun £ Burcu Güneş
Çıkmaz Sokaklar

Uzun bir aradan sonra söz verdiğim gibi özel bölümle geldim. Benim içime sindi. Umarım siz de beğenirsiniz.

Keyifli okumalar...

Leyla yanağına kondurulan sıcacık bir öpücükle gözlerini açtığında gördüğü yıllara inat ilk günkü aşkla parlayan mavi gözlerdi. Güzel bir güne başlamanın en güzel sebebiydi karşısındaki yakışıklı yüz. Ali'nin gülen yüzüne aynı şekilde gülümseyerek karşılık verdi. Sevdiği adamın yanağına dokunurken ne kadar şanslı olduğunu düşünüp her zaman olduğu gibi şükretti Rabbine. Ali ise karısının aklından geçen şükrü hissetmişcesine avuç içini öptü.

"Günaydın Güneşim..."

Eğilip karısının dudaklarına küçük bir öpücük bıraktı.

"Günaydın gün eşim..."

Ali, Leyla'nın sözlerine karşılık bu defa dudaklarına tutkulu bir öpücük bıraktığında aynı karşılığı alınca geri çekilmek yerine öpüşünü derinleştirdi. Leyla'nın kalbi her zaman olduğu gibi küçük bir sızıyla sızlarken deli gibi çarpmaya başladı. Kocasının göğsüne dokunduğunda aynı deli heyecanla çarpan kalbi hissettiğinde gülümseyerek geri çekildi. Ali'nin ne oldu gibisinden bakışlarına "İki kalp bir olmuş aşkla çarpıyor, ilk günkü gibi,"dedi. Ali, duyduğu sözlerle burnunu karısının küçük burnuna dokundurup tekrar öptü.

"Sana sözüm var unuttun mu? Bu kalp sadece senin için çarpacak... "

Leyla daha ne isteyebilirdi ki hayattan? Seviyor seviliyordu. Güzeller güzeli üç evlada ve sevgi dolu kocaman bir aileye sahipti. Geçmişinin çıkmaz sokaklarında bugününün hayalini bile kuramazdı oysaki. Allah'ın sevgili kuluymuşum demekten kendini alamıyordu.

Ali, Leyla'nın belinden tutup kendine doğru çekti. Gözlerindeki haylaz parıltılar niyetini belli ediyordu. Leyla da ondan farksız değildi. Ali eğildi, eğildi, eğildi... Sevdiği kadının dudaklarına tekrar tutkuyla kapanacakken kapı gürültülü bir şekilde açıldı. Karı koca şaşkın halde kapıdan girenlere bakıyordu.

Bugün Ali ve Leyla'nın evlilik yıldönümüydü. Haftasonu için Alaçatı'ya gelmişlerdi. Bütün aile burada toplanıp hep beraber küçük bir kutlama yapmayı planlamışlardı. Ali ayrıca bir gece önceden Zeliha ve Ömer'e kahvaltı hazırlamalarını istemişti.

Hesap edemedikleri Güneş'in ağabeyi ve ablasının kavgalı gürültülü kahvaltı hazırlığından sıkılıp "Anneme gidiyorum,"demesiydi.

"Hayır, olmaz!"

"Önce kahvaltıyı hazırlamalıyız."

"Babam, kesin öldürecek bizi..."

İtiraz ederek koşan Ömer ve Zeliha son bir hamleyle küçük kızı yakalasa da içeri girmişlerdi bir kere. Ali başını Leyla'nın boyun girintisine dayayıp iç çekti.

"Bu sahne bir yerlerden tanıdık geliyor mu?"

Leyla başını kaldırıp gülen yüzüyle kendine bakan eşine "Gelmez mi?" dedi.

Küçük kız, ağabeyi ve ablasının elinden kurtulmak için çabalarken Ömer ve Zeliha kardeşlerine engel olamadıkları için özür diliyordu.

"Bırakın beni, anne, baba..."

Güneş son çırpınışıyla ellerinden kurtulurken Ali ve Leyla yatakta doğrulup oturmuştu. Güneş koşarak babasının kucağında yerini alırken sevimli halleriyle günaydın diyordu anne babasına.