Thorns | Taekook✔️

Zapisek 11

Pani One chyba poczuła się dotknięta moim trafnym stwierdzeniem, ponieważ nic nie powiedziała mojej matce. Po raz kolejny usłyszała tylko ,,jest coraz lepiej", przez co uparła się, że zabierze mnie na lody.

Wydawała się naprawdę szczęśliwa.

Właśnie poszła zamówić nam słodkie desery i zostawiła mnie samego w centrum stolików i ludzi. Czuję się strasznie niepewnie.

Boję się.

Ludzie dziwnie na mnie patrzą, bo stoję, piszę i lekko się trzęsę. Nie potrafię zapanować nad drżeniem. Ja...

Blondyn pisnął czując, jak ktoś delikatnie łapie go od tyłu za ramiona. Zacisnął powieki i cały się spiął, zwracając na siebie jeszcze więcej uwagi.

-Ej, spokojnie- usłyszał przy swoim uchu cichy szept.- Nic ci nie zrobię.

Siedemnastolatek poczuł, jak uścisk staje się trochę mocniejszy, a osobnik odciąga go w bok. Zdołał uchylić powieki dopiero, gdy czyjaś obecność zniknęła. Przed oczami miał pusty stolik dla dwojga.

-I trzeba było się tak bać?

Taehyung odwrócił się niepewnie do tyłu, zauważając uśmiechniętego od ucha, do ucha Jungkooka. Na jego twarzy pojawiła się mieszanka zaskoczenia z zawstydzeniem.

-Dziękuję- powiedział cicho, siadając na jednym z krzeseł i spuszczając wzrok.

-Nie ma za co Taehyungie.

Jeon również usiadł z nim przy stoliku.

-Jesteś tutaj z kimś?- spytał po chwili, rozleniwionym wzrokiem patrząc na onieśmielonego nastolatka.

-Z mamą.

-Okej.

Ku zaskoczeniu blondyna, Jungkook nie ruszył się nawet o centymetr.

-Ty...- lekko spanikowany uniósł głowę i spojrzał za bruneta.- Lisa na ciebie czeka. P-powinieneś iść do niej.

-Tak szybko chcesz się mnie pozbyć?

Jeon zacmokał i niechętnie wstał.

-N-nie, znaczy...- zająknął się Taehyung i obrzucił twarz Jungkooka przerażonym spojrzeniem.

-Nie przejmuj się Tae. Do zobaczenia!

Gdy chłopak zniknął w tłumie, blondyn ciężko odetchnął.

Ja nie chciałem by zobaczyła cię moja mama. Dostawałbym za dużo pytań. O wiele za dużo. Ale wiedz jedno, ja...

Ja tylko przy tobie zapominam o wszelkim strachu.