Thorns | Taekook✔️

Zapisek 19

Moje serce próbuje wybiec. Uciec, jak najdalej. Znaleźć się przy tobie. Pozostać w twoich ramionach, Jungkook.

Odprowadziłeś mnie, aż do samej bramy. Cieszyłeś się wtedy niczym małe dziecko, szczerząc swoje królicze ząbki. Sprawiłeś, że wyparowała ze mnie cała niepewność. I choć nie odezwałem się ani słowem, na zadane przez ciebie pytania, to w środku krzyczałem, śmiałem się, rwałem do tańca.

Już od dawna nie byłem tak szczęśliwy.

W którymś momencie, kiedy nie po raz pierwszy złapałeś mnie na ukradkowym zerkaniu w twoją stronę, przystanąłeś, ściągnąłeś brwi i przez chwilę po prostu we mnie wpatrywałeś.

,,Twoje oczy świecą, Tae. Wyglądają jak nocne niebo. Czy to moja zasługa?" Zadałeś mi tak banalne i oczywiste pytanie, specjalnie po to, bym kolejny raz się zmieszał i zarumienił. Tak Jeon, przejrzałem cię.

Taehyung zachichotał i naciągnął wyżej kołdrę, wtulając w nią twarz. Wziął głęboki oddech i przymknął oczy, rozkoszując się zapachem polnych kwiatów. Jego bijące jeszcze przed momentem, w zawrotnym tempie serce, powoli uspokajało swój rytm.

-Tak naprawdę szczęśliwy- wyszeptał i odsłonił twarz, wlepiając wzrok w sufit. Z jego uchylonych warg, uciekło ciężkie westchnięcie.

Gdy mieliśmy się pożegnać, objąłeś mnie. Wydawałeś się wtedy, taki nieśmiały, ale nie wystraszony. Nie zachowywałeś się, jak mój ojciec, czy pani One, z rezerwą i przestrachem

Ty zrobiłeś to naturalnie, jakby było to najzwyklejszą rzeczą, codziennością, czymś rytunowym. Ale twój uśmiech i śmiejące się oczy, wskazywały na to, że czekałeś na ten moment.

Czy ty od początku miałeś to zaplanowane?

Blondyn zacisnął usta i zamrugał kilka razy, rozganiając napływające łzy.

Dalej nie mogę uwierzyć w to, że jesteś tak blisko. To jest nierealne. Wydaje się, takie kruche, przelotne. Boję się, że zniknie, rozpryśnie się, a ja nie będę mógł nic na to poradzić, ale wiesz co, Jungkook?

Nawet jeśli, to wszystko ma trwać tylko parę tygodni, nie zostawiaj mnie. Spędź ze mną te nieszczęsne dni.

Spraw, że choć przez chwilę znów będę normalny.