Thorns | Taekook✔️

Zapisek 45

-Jungkook, Taehyung!- pani Jeong podeszła do nich z szerokim uśmiechem i śmiesznym, wędkarskim kapeluszem na głowie.- Jak ja się cieszę, że was widzę!

Chłopcy ukłonili się, mrucząc miłe ,,dzień dobry" i ukradkiem posłali sobie rozbawione spojrzenie.

Kobieta przybliżyła się do blondyna i lekko go objęła.

-Martwiłam się o ciebie, skarbie- cmoknęła niezadowolona, odsuwając się. Swoje dłonie dalej miała ulokowane na jego ramionach.

-Nie musiała pani...

Chłopak uśmiechnął się słodko w jej stronę, czując, jak robi mu się dziwnie ciepło na sercu. Nigdy wcześniej nie potrafił dostrzec, jak wielką empatią i opiekuńczością pała do niego kobieta.

Pani Jeong, jakby nie mogąc się powstrzymać, spojrzała na niego z niemym pytaniem, by następnie przynieść swój wzrok na Jeona. Wyższy przyglądał się im z łagodnym uśmiechem.

-Chyba dobrze się dogadujecie?- spytała nagle i korzystając z tego, że zmieszany blondyn spuścił wzrok, skinęła prawie niezauważalnie głową w kierunku Jungkooka, a on odpowiedział jej tym samym.

-To prawda- brunet odchrząknął, podchodząc bliżej mniejszego i na potwierdzenie swoich słów, objął go ramieniem.- Nawet bardzo.

Uniósł jeden kącik ust go góry i delikatnie się skrzywił, kiedy blondyn mocno uszczypnął go w bok. Odwrócił w jego stronę twarz i ledwo powstrzymał się, by nie wybuchnąć śmiechem. Czerwony ze złości i zażenowania Kim, ciskał w niego piorunami, widocznie chcąc mu nieporadnie wyrządzić jakąś krzywdę.

-Nie sądzi pani, że powinniśmy już ruszać?- spytał brunet, poprawiając blond kosmyk towarzysza, specjalnie przy tym drażniąc skórę na jego policzku. Na ten gest chłopak momentalnie spotulniał.

-Chyba masz rację, Jungkook.

Pani Jeong, która z całych sił starała się nie wpatrywać w dwójkę swoich uczniów, uśmiechnęła się dumnie i odwróciła, ruszając ku reszcie nastolatków.

-Nie rób tak więcej- Taehyung warknął cicho, za wszelką cenę unikając skrzyżowania ich spojrzeń, a Jeon w odpowiedzi dźwięcznie się zaśmiał.

-Nic nie obiecuję.