Η Κρυμμένη Μάγισσα

|23|

"Σαν να προσπαθεις να νικησεις την βαρυτητα,σε εναν πλανητη που επιμενει οτι η αγαπη,ειναι σαν να πεφτεις.."

《Ουτε στο 21ο ονειρο σου δεν προκειται να το κανω αυτο.》του ειπα εντονα,οσο εκεινος με κοιταζε στα ματια,χαμογελωντας στραβα.

Ηλιθιε.

"Δεν προκειται να χρησιμοποιηθω σαν κουκλα ικανοποιησης σου.Το καταλαβαινεις;》τον ρωτησα πιο νευριασμενη τωρα αφου δεν σταματαει να χαμογελαει.

Και ουτε ακομα σταματησε.

Ισως εχει ψυχολογικα!;

Ισως απλα γεννηθηκε ετσι.

Τρελος για δεσιμο.

Κανεις δεν θα μαθει ποτε.

《Olie Olie Olie.Αχ καλη μου Olie..》ειπε εκεινος οσο κολλουσε το σωμα του ολο και περισσοτερο στο δικο μου,εχοντας ακομα ενα χαμογελο στο προσωπο του.《..ποτε θα καταλαβεις,οτι ο,τι και να-》

《Οχι εσυ ποτε θα καταλαβεις οτι ο,τι και να γινει εγω δεν θα σου ριχτω ποτε.Σταματα πια.》ειπα κοβωντας τον και αμεσως μετα τον εσπρωξα απο πανω μου.

Αρχισα να κολυμπω προς την ακτη και οταν επιτελους βγηκα εξω,ακουσα τη φωνη του.

《Ακου,Olivia εγω-》ειπε θυμωμενος.

《Απλα γυρισε με σπιτι μου..》του ειπα και εγω γεματη θυμο.《..η καλυτερα αφου με εφερες μεχρι εδω απλα και μονο για να το κανεις μαζι μου,τοτε ασε μου τουλαχιστον λεφτα για ταξι.》ειπα τινοντας την ανοιχτη παλαμη μου προς το μερος του.

Κοιταξε πρωτα εκεινη για ενα δευτερολεπτο και αμεσως μετα εμενα μεσα στα ματια.

Και αυτο που διεκρινα ειναι,θυμος.

Θυμος και οργη.

Αντι να κανει λοιπον,αυτο που περιμενα,επιασε με δυναμη το χερι μου,αυτο που ηταν ανεβασμενο προς το μερος του,με τραβηξε προς αυτον,κανοντας με να βγαλω μια ξαφνικη κραυγη.

Με γυρισε ωστε η πλατη μου να ακουμπαει το στερνο του και με κολλησε πανω στο σωμα του οσο μπορουσε.

Ακουγα τις βαριες του ανασες,πραγμα που αυτο με εκανε να καταλαβω ποσο πολυ τον ειχα εκνευρισει.

Εγω απο το σοκ και τη ξαφνικη του κινηση,εμεινα και εγω να καθομαι ακινητη μεσα στα χερια του και να ανασαινω βαρια.