"Θα μπορουσα ανετα να συγχωρησω την περηφανια του,αν δεν ειχε ξεφτυλισει την δικη μου.."
《Winter και Winston,θελω παλι το πατωμα να γυαλιζει.》μας φωναξε ο διευθυντης και εγω στριφογυρισα τα ματια μου.
Ενιωθα το βλεμμα του να με καιει,ομως εγω οχι μονο δεν του εδινα σημασια,αλλα δεν τον κοιταξα καν,ουτε μια στιγμουλα.
Οχι,για να νομιζει οτι μπορει να με κανει οτι θελει,ο γελοιος!
Πηγα προς τη πορτα του επιστατη ωστε να παρω τη σφουγγαριστρα,ομως οταν μπηκα μεσα τα φωτα ηταν σβηστα και μολις τα ανοιξα και την εντοπισα,εψαξα για το ξεσκονοπανο.
Σημερα θα χρησιμοποιουσα εγω το ξεσκονοπανο,δυστυχως.
Το εντοπισα σε ενα ψηλο ραφι,μαζι με το καθαριστικο πατωματος,ομως ως γνωστον κοντουλα που ειμαι,εκανα μυτουλες για να το φτασω.
Οταν πια ημουν στο τσακ για να το πιασω,ενιωσα δυο χερια στην ακαλυπτη κοιλια μου,μιας και το μπλουζακι μου τωρα πια ειχε σηκωθει.
Απο την τρομαρα μου τσιριξα δυνατα,ομως ο αγνωστος εβαλε την παλαμη του πανω στο στομα μου και με σταματησε.
《Ξερεις,πριγκιπισσα,συνηθως μαρεσει να τσιριζουν οι γκομενες οταν ειναι απο κατω μου και οχι ετσι.》ειπε με αυταρεσκο τροπο ο Jake και εγω τον εσπρωξα απο πανω μου,αηδιασμενη.
Πως τολμαει,ο ηλιθιος!
《Μην με ακουμπας.》ετριξα νευριασμενη και εκανα να να ξανα πιασω το ξεσκονοπανο.
Ακουσα να ξεφυσαει με βαρια ανασα και μετα απο κατι δευτερολεπτα τον ενιωσα ακριβως απο πισω μου.
Δεν με ακουμπουσε,απλα ενιωθα την ανασα του στον λαιμο μου και ειδα τα χερια του ακριβως πανω απο το κεφαλι μου και μιας και ειναι πιο ψηλος,επιασε το ξεσκονοπανο για μενα.
《Τι στο διαολο κανεις;》τον ρωτησα και εκεινος γελασε ξανα κοντα στον λαιμο μου κανοντας με να ανατριχιασω και να φυγω ενα βημα μακρια του,γυρνωντας προς το μερος του.
《Σαν τι φαινεται να κανω;Σε βοηθησα να το πιασεις,πριγκιπισσα--》
《Ποτε σου ζητησα να με βοηθησεις ακριβως και δεν το θυμαμαι;》τον ρωτησα ειρωνικα και σταυρωσα τα χερια μου στο στηθος.
《Βλεπεις να με νοιαζει αν μου ζητησες βοηθεια η οχι;》με ρωτησε το ιδιο ειρωνικα,σηκωνοντας το ενα του φρυδι και κοιτωντας με λες και με προκαλουσε.
YOU ARE READING
Η Κρυμμένη Μάγισσα
Paranormal❝Ξέρεις τι; Απλά είμαι τυχερός που τη γνώρισα. Μου έμαθε πώς να χαμογελάω και κάθε φορά που βλέπω το δικό της χαμόγελο,όλα τα προβλήματά μου εξαφανίζονται σαν καπνός. Ξέρω ρε φίλε πως δεν είμαι ρομαντικός και για μένα η αγάπη είναι σαν να πηγαίνω σ...
