Η Κρυμμένη Μάγισσα

|42|

"If chaos is a work of art,then my heart is a masterpiece."

《Και ειχα μια ελπιδα πως γλιτωσα απο εσενα.》,ειπα στον Jacob,ειρωνικα,οσο ακομα κοιτουσα ευθεια μπροστα μου ενω εκεινος ανεπνεε ακομα πανω στον ακαλυπτο λαιμο μου.

《Δεν θα γλιτωσεις ποτε απο εμενα,πριγκιπισσα.Θα επρεπε να το εχεις καταλαβει αυτο ηδη.》ειπε και ενιωσα το χαμογελο του στο λαιμο μου καθως αφηνε ενα ρουφηχτο φιλι.

Γαμωτο,γιατι πρεπει να ανατριχιαζω τοσο;

Γουρλωσα τα ματια μου στην πραξη του και ενω πηγα να τον βρισω,εκεινος μετακινηθηκε γρηγορα απο πισω μου,πηγε στο διπλανο τραπεζι και αφου πηρε μια καρεκλα-χωρις φυσικα να ρωτησει-την εφερε στο τραπεζι μας και εκατσε μαζι μας.

Διπλα μου,φυσικα.

Στριφογυρισα τα ματια μου κοιτωντας το ηλιθιο αυταρεσκο χαμογελο του και γυρισα προς τις κολλητες μου,ομως πριν προλαβω να ξανα πω καποια κουβεντα ενιωσα ενα χερι στο μπουτι μου.

Πεταχτηκα ελαφρως και γυρισα να κοιταξω αυτον που το εβαλε εκει.

Κοιταξα ακριβως διπλα μου τον παμπουινο να μιλαει με τον Cameron μπροστα του,ανενοχλητος λες και δεν εχει μολις ακουμπησει το γυμνο μου μπουτι λογω της φουστας που φορουσα.

Ξεφυσιξα νευριασμενη με τις κινησεις του και παιζοντας το χαλαρη αρχισα και εγω μια συζητηση με την Rebecca.

Ομως εκει που μου ελεγε κατι ενιωθα το χερι του να με σφιγγει,χουφτωνοντας με δυνατα,κατι που σιγουρα θα μου αφηνε κοκκινιλα,ενω αμεσως μετα αρχισε να το ανεβαζει προς τα πανω.

Η αναπνοη μου ειχε κοπει και ειχα μεινει αγαλμα.

Η Rebecca συνεχισε να μιλαει ανενοχλητη κατι για ενα αγορι που της την επεφτε μεσα στη ταξη,κατι φυσικα που ηταν συνηθισμενο,ενω η Ash διπλα γελαγε με τα λογια του Cameron.

Πραγματικα,δεν εχουν καταλαβει τιποτα;

Και τωρα,ειναι που φρικαρα πιο πολυ!

Το χερι του,αρχισε να πηγαινει στο εσωτερικο των μηρων μου,ζουλωντας καθε σημειο στο οποιο ακουμπουσε και ξαφνικα το χερι του ακουμπησε την ευαισθητη περιοχη μου πανω απο το εσωρουχο.

Η φουστα μου ειχε ανεβει υπερβολικα πολυ,κατι που αμα δεν ηταν το τραπεζι μπροστα μας,θα φαινοταν ολο μου το εσωρουχο!