Η Κρυμμένη Μάγισσα

|57|

"Don't worry,the right ones won't leave."

《Εμ,που ακριβως με πας;Και τι εννοεις να γνωρισω;》τον ρωτησα μετα απο πεντε λεπτα περπατηματος μεσα στο δασος.

Ειχε βραδιασει πια και φοβομουν,δεν φταιω.

《Απλα ακολουθησε με και θα καταλαβεις τα παντα μικρη.》ειπε ηρεμος και εγω σουφρωσα φρυδια μου στις λεξεις του.

Μικρη;
Ιδια ηλικια εχουμε.

《Γιατι με λες μικρη ολη την ωρα;Απο τοτε που σε γνωρισα ολο ετσι με λες και ξερεις οτι μου τη σπαει αφου ειμαστε ιδιοι ηλικιακα.》ειπα παραπονεμενη και ακουσα το πνιχτο του γελιο να χανεται στον αερα.

Ξαφνικα εκει που δσν το περιμενω,στεκεται μπροστα απο εναν κορμο δεντρου κανοντας με εμενα να πεσω πανω στην γεροδεμενη πλατη του και να χτυπησω τη μυτη μου σε αυτη με δυναμη.

Εκεινος φυσικα δεν κουνηθηκε αλλα εγω πονεσα λες και την εσπασα.

Ποσο γεροδεμενος πια;

《Αου!;》του μουρμουρισα και εκεινος με κοιταξε λοξα,χωρις να πει τπτ και εγω ξεφυσιξα νευριασμενη..ξανα!

Αντι να περιμσνω πισω του,πηγα διπλα του και τον ειδα να κλεινει τα ματια του.

Ακουμπαει τα χερια του στον κορμο και αρχισε να ψυθιριζει.

《Patentibus.》

Ξαφνικα,πουλια αρχιζουν να φευγουν απο τα δεντρα,ανεμος αρχιζει να φυσα δυνατα,κανοντας τα μαλλια μου να πηγαινουν περα δωθε και να με τυφλωνουν.

《Jacob,τι γινεται;》του φωναξα,προσπαθωντας να βγαλω τα μαλλια απο το προσωπο μου και οταν το εκανα για λιγο, τον ειδα ακομα να κραταει τις παλαμες του πανω στον κορμο, οπως και πριν και να καθεται ηρεμος με ολο αυτο,λες και το κανει καθημερινα.

Ξαφνικα,ολα σταματανε.Τα πουλια δεν πετανε στον ουρανο πια και ο αερας σταματαει εντελως.

Ομως,ο Jacob,αλλαζει θεση και φευγει απο το δεντρο ενω περπαταει προς εμενα.

Καθεται διπλα μου και περιμενει.

Τον κοιταω ερωτηματικα αλλα πριν μιλησω,ακουω θορυβο λες και ανοιγει μια πυλη.

Βλεπω τον κορμο του δεντρου να ανοιγει,λες και ειναι πορτα.

Φως ξεχυνεται απο εκει και με τυφλωνει,κατι που κανει τον Jake να γελασει.

Ξεκιναει ξανα να περπαταει προς τα εκει,αλλα πριν περασει,σταματαει.