Η Κρυμμένη Μάγισσα

|20|

"I'm a thinker,not a talker.."

《Jacob,φυγε απο πανω μου.》του ειπα κατευθειαν,νευριασμενη.

Γιατι ποια δεν θα ηταν νευριασμενη,αν το πιο σεξυ καινουριο αγορι του σχολειου,βρισκοταν αυτη τη στιγμη πανω σου,στριμωχνοντας σε στη πισινα,εχοντας βραχει και οι δυο,μεσα στη μεση της νυχτας,χωρις να υπαρχει κανενας αλλος εδω;

Παντως,σιγουρα,μονο εγω.

Γιατι αλλη,θα το λατρευε,μεχρι θανατου.
Αλλα εγω,οχι.
Γιατι ξερω,οτι το κανει μονο για να παιξει μαζι μου.

Και εγω δεν προκειται να τον αφησω.

《Και γιατι να το κανω αυτο;》με ρωτησε ο Jake,πλησιαζοντας με ολο και πιο πολυ και νομιζω ενιωσα τους κοιλιακους του να ακουμπανε το σωμα μου.

Ω.

Οχι.

Συγκρατησου,Olie.

Τι σοι μαγισσα εισαι,αν δεν μπορεις να συγκρατηθεις απο μερικους αθωους καλλογραμμομενους,υπεροχα ταξινομημενους κοιλιακ-

Ας με σταματησει καποιος!

《Τι εγινε,πριγκιπισσα;Μας εφαγε η γατα τη γλωσιτσα;》με ρωτησε ξανα ειρωνικα,κοβωντας-ευτυχως-,τον εσωτερικο μου μονολογο.

《Δεν βλεπω καμια γατα,εδω.》τον ρωτησα ειρωνικα,κανοντας τον να στριφογυρισει τα ματια του,σε εμενα.

《Ω,ελα τωρα,μη προσπαθεις να ξεφυγεις.Το ξερω οτι,θες να με φιλησεις,οσο θελω και εγω,αυτην..》ειπε και πλησιασε κι αλλο το προσωπο του σε εμενα,οσο κοιταζε μια τα ματια μου με τα καταπρασινα δικα του και μια τα χειλι μου,που αυτη τη στιγμη,ηταν μισανοιχτα.《ακριβως..》ειπε και σηνεχισε με πονηρο χαμογελο να με πλησιαζει.《τη στιγμη.》ειπε ψυθιριζοντας τωρα,εκατοστα μακρια απο τα χειλια μου,αλλα οχι.

Οχι,τοσο γρηγορα.

Του χαμογελασα οσο πιο αθωα μπορουσα και απλα μετα απο 10 δευτερολεπτα,τον βουτηξα στο νερο,απο το κεφαλι,κανοντας τον να γρυλισει μεσα στο νερο,βγαζοντας μπουρμπουληθρες,θυμωμενος και κανοντας εμενα να γελασω,δυνατα.

Οταν βγηκε αυτος,εγω ακομα γελαγα,αλλα εκεινος γρυλιζε θυμωμενος,οταν πια εφυγα απο κοντα του και πλησιαζα τις σκαλες,για να βγω.

《Το ξερεις οτι,δεν θα αντεξεις μακρια μου καποια στιγμη,με αποτελεσμα να με φιλησεις εσυ πρωτη,ετσι;》με ρωτησε και τοτε πριν ανεβω το τελευταιο σκαλι για να βγω,κοκαλωσα.