Düşlerde Sevdim Seni •tamamlandı•

3 | İyi ki Doğdun

~Ulaş'tan~

"Günaydın sevgilim."

"Günaydın aşkım. Kahvaltıya beraber inelim bekle beni üzerimi değiştiriyim."

"İrem.."

"Efendim canım?"

"Çok güzelsin."

"Ulaş bana bilmediğim bir şey söyle ama."

"Çok mütevaziyiz sabah sabah."

"Hahaha. Çok tatlısın aşkım. Yalnız kalkmayı düşünüyo musun artık?"

"Senin gelip kaldırmanı bekliyorum İrem."

"Koca bebek."

Yanıma gelip kolumdan çekiştirirken onu kolundan tutup çektim.

"Ulaş.."

"Noldu?"

"Kalksak mı diyorum artık?"

Kapının tıklatma sesine uyanmıştım.

"Ulaş Bey kahvaltınızı getirdim."

Yaşadıklarımı hepsi rüya olabilirdi zaten. Gerçekleşmeyecek hayaller kurup yine kendim üzülüyordum.

Bugün 2 Şubattı. İremin doğum günü. Ona kendim hazırladığım içinde şiirlerimin olduğu bir hediye verecektim. Akşam da hep birlikte burada kutlayacaktık. Duşa girip çıktıktan sonra yeşil gömleğimi giydim. Sonra da sete gitmek için yola çıktım.

Doğum günü için setten biraz erken dönmüştüm. İreme ekipçe sürpriz yapacaktık. Her şeyin kusursuz olmasını istiyordum. Kokteyler, süsler, dekorasyon ve en önemlisi yiyecekler ve pasta harikaydı.

"İyi ki doğdun İrem. İyi ki doğdun İrem."

"Ya çok teşekkür ederim. Her şey çok güzel."

"Hadi dilek tut."

"Imm tuttum."

Mumları üfledikten sonra sıra hediye faslına geçmişti.

"Doğum günün kutlu olsun. İyi ki doğdun."

"Teşekkür ederim."

Sarıldık. Hediyeyi verdim.

"Ulaş bu şiirler çok güzel. Sen mi yazdın hepsini?"

"Evet."

"Ya dibimizde yetenek abidesi duruyormuş da haberimiz yokmuş."

"Öyle çok iyi değilim aslında. Aklıma estikçe yazıyorum."

Mutluluğu gözlerinden okunuyordu. Birkaç saniyeden uzamıştı bakışmamız daha da uzayacaktı belki ama Öykü bozmasaydı.

"Aa hadi ama siz de ulaş ne verdin kıza kaç saat oldu?"

1 2 saat daha partide oyalandım. Gözlerim İrem'i aradı. Ama gözükmüyordu. Aramaktan vazgeçip biraz hava almaya çıktım sonra da yatmaya gidecektim. Sahile doğru yürüdüm. O an duyduğum ağlama sesiyle irkildim. Sesin geldiği yere baktığımda İrem'i gördüm. Çok fena bir şekilde ağlıyordu. Koşa koşa gittim yanına.

"İrem iyi misin?"

"Değilim Ulaş. Hiç iyi değilim."

Yanına oturdum.

"Anlatmak istersen dinlerim."

"Ulaş..."

Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Omzuma yaslandı. Ben de saçını okşamaya başladım.

"Eserle ayrıldık."

"S..sevgilinle mi?"

"Evet."

"Neden peki?"

"Aradı beni önce. Aramızda tartışma filan hiçbir şey olmamıştı. Doğun günümü kutlamak için arıyor sandım. Açtım. İrem ayrılmak istiyorum ben dedi. Neye uğradığımı şaşırdım. Eser neden niye diye sordum."

"Ne dedi?"

"Aramızda artık aşk kalmadı bizim dedi. Birbirimizi sevmiyoruz dedi. Sonra telefonu kapattı."

Ağlamaya devam etti. O ağladıkça içimden bir parça gidiyordu sanki. Olanlara sevinemiyordum. Sevinmem de yanlıştı zaten. Ne diyeceğimi de bilmiyordum.

"Ne diyeceğimi bilmiyorum gerçekten."

"Bir şey demene gerek yok. Yanımda ol yeter."

Mükemmek olan bölümlere gelmeye başladık. Bundan sonraki bölüm favori bölümüm ona göre😉 Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın☺ İyi okumalar:)