Düşlerde Sevdim Seni •tamamlandı•

49 | Bizim Şarkımız

"Aşkım gece eve gelemiyorum maalesef. Set koymuşlar."

İrem, telefonu diğer kulağına alırken çantasının içinden araba anahtarını arıyordu.

"Doğum gününe set mi konulurmuş Allah aşkına ya?"

"Tamam Ulaş sakin biraz, sen de geçen sene doğum gününde setteydin hatırlatırım."

"Öyle de bugün için çok güzel planlarım vardı."

"Ne yapalım başka zamana artık. Hadi ben kapatıyorum, yola çıkacağım birazdan."

"Tamam canım, görüşürüz. İyi ki doğdun."

"Sağol."

İrem, sabahtan beri sette olmanın verdiği yorgunlukla kendini arabaya attı. Veli Hoca kendisini set dışında bir adreste beklediğini, onu da oradan almasını istediğini söylemiş; İrem de bu yüzden yolu uzatmak zorunda kalmıştı.

Yarım saate varmadan buluşma noktasına gelmişti. Arabadan inerek büyük bir restaurantın içine girdi. İçerideki masalar bomboştu ve görünürde kimse yoktu. Çantadan hızlıca telefonunu çıkarıp Veli Hoca'nın numarasını tuşlayacakken kapıdan bir yığın insan "Sürpriz!" diye bağırarak girmişti. Konfetiler bir bir patlıyordu.

İrem, gelenlere bakarken Sinan arkasından omuzlarına dokundu.

"İyi ki doğdun İremciğim."

"Sağol Sinan."

Furkan ve Cem aynı anda "Mutlu yıllar!" diyerek sarılmışlardı.

İrem'in gözleri Ulaş'ı arasa da bulamamıştı.

"Ulaş burada değil mi?"

Öykü, İrem'in yanına gelip sarıldı ve havada kalan soruya yanıt verdi.

"Sence bu sürprizi hazırlayan kim?"

"Yaa."

İrem, yüzündeki kocaman gülümsemesiyle restaurantın ucuna giderken yanından geçtiği bir kapı aniden açıldı ve kolunu birisi çekti.

İrem ne olduğunu anlamazken dudaklarında hissettiği dudaklara karşılık verdi. Ayrıldıklarında kollarını Ulaş'ın boynuna doladı.

"İyi ki doğdun sevgilim."

"Ne bu gizemli haller?"

Ulaş, burnunu İrem'in saçlarında gezdirirken gözlerini kapattı.

"Hadi diğerlerinin yanına gidelim Ulaş, ayıp olacak."

Ulaş, ellerini İrem'in yanağına koyarak cevap verdi.

"Restaurantın arka kapısı hemen yanımızda. Gitsek mi?"

"Gitmek mi? Sen hazırlamadın mı bunca şeyi?"

"Evet de şu an canım senle yalnız kalmak istedi."

"Hmm, buradan çıkınca ne yapacağız mesela?"

"Güneşi beraber doğurabiliriz mesela."

İkisi de gülümserken dışarıda çalan şarkıya kulak kesildiler.

"Bizim şarkımız."

"Bizim şarkımız."

El ele tutuşarak odadan dışarıya çıktıklarında herkes dans etmeye başlamıştı. İkisi de ortaya geldikten sonra bir ellerini birleştirip dans etmeye başladılar.

"Benim için her şey bugün başlamıştı." dedi İrem.

"Ne demek o?"

"Yani tam bir yıl önce bu saatlerde ben senin omzunda ağlıyordum ve birlikte sabahlamıştık. O günden sonra benim için her şey farklı oldu."