Aramızda dağlar, yollar, yıllar var iken; beni sana sımsıkı sarılı görenler olmuş..
~ulrem serisi #1
"Açıkçası ben aşkın bir tutku olduğunu düşüyorum, birini tanımadan da aşık olabilirsiniz; bazen sadece gözlerine bakmak, sesini işitmek bile aşık ol...
İrem, gözlerini açtığında karşısında masmavi deniz, yanındaysa sevdiği adam vardı. Ulaş, İrem'e "Günaydın." diyerek alnından öptü. İrem soğuk alnına değen sıcak dudakları hissetmek için gözlerini kapadı.
Battaniyeyi üzerine sıkıca sararken ellerini yüzüne götürdü, ardından Ulaş'a döndü.
"Yanaklarım buz gibi olmuş."
Ulaş, endişeyle kaşlarını çatmışken aklına gelen fikirle yüzünü küçük bir gülümseme kapladı.
"Isınmasına yardımcı olabilirim."
İrem, uykudan yeni uyanmanın verdiği sersemlikle ne demek istediğini tam anlayamamıştı.
Ulaş ellerini İrem'in yüzüne yerleştirip yüzünün her yerine kısa kısa öpücükler bırakmaya başladı. Yanağına, burnuna, gözüne, alnına, çenesine.. İrem, kendine hakim olamayıp gülmeye başlarken Ulaş en sonunda dayanamamış İrem'in gülerken aralanan dudaklarını dudaklarıyla kapatmıştı.
"Hadi kalkalım artık, sen bu gidişle şifayı kapacaksın."
İrem, Ulaş'ın elini sımsıkı tutarak ayağa kalktı. O battaniyeyi katlarken Ulaş da yerdekileri topluyordu. Her şeyi halledip arabaya binince evlerine doğru yol aldılar.
İrem arabadayken başını cama yaslamış uyuyakalmıştı.
Eve vardıklarında Ulaş İrem'i uyandırmadan kucağına alacakken İrem gözlerini açıvermişti.
"Geldik mi?"
"Geldik."
"Saat kaç ki?"
"9 daha, erken, uyumana devam et sen."
"Sen de uyu, gece hiç uyumadın."
"Beraber uyuruz."
Ulaş, İrem'i kucağın alarak eve girdi.
**
Ulaş, gözlerini açtığında İrem'i göremeyince telefonuna uzanıp saate baktı. Saat akşam 5'e geliyordu. Ne çok uyumuşum diye geçirdi içinden. Yatağı düzeltip aşağı indi. Önce mutfağa ardından salona baktı ama İrem görünürlerde yoktu. Üst kata çıkıp odalara ve en sonunda banyoya baktı.
Endişelenmeye başlamıştı. Yola bakan balkona çıkıp aşağıya baktığında içeriden gelen sesle rahat bir nefes aldı.
"Aşkım neredesin sen?"
"Arka bahçedeydim."
Ulaş, İrem'in yanına gidip sıkıca sarıldı.
"Çok mu korktun sen beni bulamayınca?"
"Çok korktum."
İrem, gülümseyerek Ulaş'ın sakallarını okşadı.
"Kahve yaptım ikimize, arka bahçeye gidelim."
İrem, mutfaktan kupaya doldurduğu kahveleri alıp bahçeye çıktı ve Ulaş'ı beklemeye başladı.
Ulaş geldiğinde yere oturup bacaklarını uzattı. İrem de kahveleri yanlarına koyarak sırtını Ulaş'ın göğsüne yasladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
