Düşlerde Sevdim Seni •tamamlandı•

38 | Uykucu

~İrem'den

Sabah saat 10'a gelirken setim bitmişti. Elime sıcak çayımı alıp karavana doğru yürümeye başladım. Yaklaştıkça içeriden kahkaha sesleri geliyordu. Adımlarımı hızlandırıp girdiğimde Sinan ve Öykü'nün Ulaş'ı uyandırmaya çalıştıklarını gördüm.

"Ne yapıyorsunuz siz orada?"

"Ulaş'ı uyandırmaya çalışıyoruz ama uyanmıyor uykucu."

"Durun ben de bir deneyeyim."

"Ulaş, Ulaş!"

"Hiç sesini yorma İrem. Biz kaç kez denedik ama kıpırtı yok."

Öykü'yü kahkaha atarken görünce ben de gülmeye başladım. Birkaç denememden sonra hala uyanmayınca ben de kahkahalarıma engel olamıyordum.

"Dur dur gelin bir foto çekinelim."

Sinan'la Ulaş'ı arkamıza alarak fotoğraf çekindik. Sinan onu İnstagram'da paylaşırken ben de telefonumun kamerasını açıp Ulaş'ın yanına geldim.

"Ulaş, Ulaş yüzünde çizgiler olmuş Ulaş. Bak yastık izi çıkmış kalk."

Saçını okşayıp gülerken videoyu kaydedip, bizi çeken Öykü'ye baktım. O da gülme krizine girmişti. Çektiğim videyu İnstaStory'e "Uykucu :) @ulasastepe " yazıp attıktan sonra Öykü'nün Sinan'a kaş göz yaptığını gördüm. Ben de onlara 'ne oluyor' bakışı attım.

"E Sinan hadi aşıkları baş başa bırakalım."

Başıyla kapıyı işaret etti.

"Doğru diyorsun. Haydi gidelim."

İkisinin de gülerek karavandan çıkmalarını izleyip Ulaş'a döndüm.

"Ulaş.."

Elimle saçlarını okşarken huylandığını anladım. Baş parmağımla dudaklarında gezinirken gözlerini yarım yamalak açtı.

"İrem?"

"Efendim aşkım?"

"Rüya mı görüyorum şu an?"

"Hayır."

Gülümseyerek eğildim ve dudağından öptüm.

"Yanıma yatsana."

"Bu koltuğa nasıl sığacağız?"

"Sığarız sevgilim gel."

Koltukta bana yer açınca yüzüm ona dönük olacak şekilde uzandım. Ulaş kollarıyla beni sardığında başımı boyun girintisine yasladım.

"Biz çok güzel olmadık mı böyle ya?"

"Olduk. Çok güzel olduk."

"Ulaş?"

"Efendim?"

Başımı kaldırdığımda burın buruna geldik.

"İnstagram'ına girsene."

"Sebep?"

"Sen gir işte."

"Şu romantik ortamı bozmada birebirsin hayatım."

'Hayatım' demesiyle gülümsedim. Uzanıp telefonu aldığında ben sadece yüzünde vereceği tepkiyi merak ediyordum. Önce kaşları çatıldı, ardından gülümseyerek baktı.

"Çok tatlı uyuyordun ne yapalım?"

***

"Nasılsın?"

"İyi, sen?"

"Ben Trabzon'a geldim. Konuşmamız gereken bir konu var. Buluşalım mı?"

"Buluşalım. Konu ne?"

"Anlatırım. Ulaş da gelirse iyi olur."

"Tamam söylerim."

Yaklaşık 2 saat sonra Cafe'de Ulaş'la birlikte Eser'i bekliyorduk. O da kısa süre sonra gelip konuya girdi.

"Birisi bana gizli numaradan saçma sapan mesajlar atıyor. Sizinle ilgili."

Cebinden telefonunu çıkarıp mesajları bize gösterdi.

"Eski sevgilinin hamile olduğunu biliyor musun Eser?"

Ulaş ile aynı anda birbirimize baktık.

"Bu doğru mu İrem?"

"Hayır."

"Evet."

Ulaş'ın evet benim ise hayır dememle Eser şaşkına dönmüştü.

"Eser şimdi konumuz bu değil. Başka ne tür mesajlar attı?"

"Aslında sen benim kim olduğumı tahmin ediyorsun.."

"Tahmin ettiğin biri mi var?"

"Var aslında.."

"Kim?"

"Emin olmadan size söyleyemem."

"Eser sen olayın ciddiyetinin farkında mısın? Onun yüzünden bebeğimiz öldü, az kalsın İrem'e de bir şey olacaktı!"

Ulaş'ın elini tuttum.

"Sakin ol."

"B..bebeğiniz?"

"Eser sonra tekrar konuşuruz. Hadi kalkalım."

Cafeden çıkarken Eser'in bebeği öğrendiği andaki yüz ifadesini düşündüm. Hayal kırıklığı, pişmanlık, üzüntü.. Hepsini barındırıyordu. Arabaya bindiğimiz de Ulaş biraz olsun sakinleşmişti.

"Bu mesajları yazanı bulmadan rahat yok bize anlaşılan."

"Tamam bak sakin ol, sete geçelim."

Kafa sallayıp arabayı çalıştırdı.

***

Set gece 1'e gelirken bittiğinde Ulaş beni otele bırakıp evine geçti. Ben de odama gitmeden terasa çıkıp hava almak istedim. Merdivenlerden yavaça çıkıp terasın kapısına geldiğimde gördüğüm kişiyle arkamı dönüp gidecekken bana seslendi.

"Ne oldu İrem? Kaçıyor musun benden?"

"Hayır. Ama şu an biriyle konuşacak mecalim yok."

"Gel, konuşmayız zaten bu olanlardan sonra."

"Eser bak hayal kırıklığına uğradığını biliyorum, seni üzmek de istemiyorum. O yüzden rahat bırak da gideyim."

"Sen bilirsin. Ama gitmeden sana söylemek istedikletim var."

"Dinliyorum?"

"İrem ben yurt dışına çıkıyorum. Uzun bir süre de dönmeyeceğim. Bu akşam dönecektim İstanbul'a. Sana son bir kez veda edeyim istedim."

"A..anladım. İyi yolculuklar sana. Kendine iyi bak."

Eser ile sarılırken yan tarafımızda patlayan flashla ondan ayrıldım. Bu Ulaş'la bizi gizli gizli otelde çeken kişi olmalıydı. Koşarak terastan çıkıp peşine takıldım. Kıyafetlerine bakılırsa bir erkekti. Saçlarını kapüşonuyla kapatmıştı. Çok iyi koşuyordu ve yetişmem imkansız gibiydi. Yangın merdivenlerine doğru gidiyordu. Ama otelin o kısımları kilitliydi ve orada sıkıştıracaktım. O yangın merdiveninin kapısını açmaya çalışırken aramızda beş adımlık bir mesafe kalmıştı.

"Kimsin sen?Kaçacak başka bir yerin kalmadı."

Yavaşça arkasına dönüp kapüşonunu indirdiğinde gördüğüm yüzle şoke olmuştum.

~~~

Selam✋Bölümleri artık her pazar atacağım. Finale az kaldıkça duygulanıyorum😢Neyse size iyi okumalar💫