Aramızda dağlar, yollar, yıllar var iken; beni sana sımsıkı sarılı görenler olmuş..
~ulrem serisi #1
"Açıkçası ben aşkın bir tutku olduğunu düşüyorum, birini tanımadan da aşık olabilirsiniz; bazen sadece gözlerine bakmak, sesini işitmek bile aşık ol...
"Sevgilim rahat dur." dedi Ulaş. İrem'in bu kadar sarhoş olacağını bilse, fazla içmesine engel olurdu.
"Ulaş.."
"Efendim güzelim?"
"Sahile gidelim."
"İrem birazdan güneş doğacak. Odamıza gidip uyumamız daha iyi olacak."
"Yaa! Bana ne ben sahile gitmek istiyorum! İndir beni!"
İrem, Ulaş'ın kucağından zorla inip sendeleyerek yürümeye başladı. Odalarına giden yoldan geri döndüklerinden iki tarafları da denizdi. Sarhoş kafasıyla önünü bile görmediği için tam denize düşecekken Ulaş belinden kavradı.
"Tamam tamam, gel. Gidelim madem."
İrem'in kolunu kendi omzuna attı ve yürümeye devam ettiler. Denizin kenarına kadar geldiklerinde İrem kendisini kumun üzerine attı.
"Ne kadar yumuşak değil mi Ulaş? Sen de yatsana."
Ulaş İrem'in bu çocuksu hallerine gülümseyip yanına uzandı. İrem'i göğsüne çekti. Kısa süre sonra İrem aniden doğruldu.
"Aa buraya yatmaya mı geldik? Kalk hemen kalk!" diyerek Ulaş'ı kolundan çekiştirdi.
"İrem ne yapıyorsun, sakin ol."
"Off, benim bacaklarım ağrıyor."
"Saatlerce dans edersen olacağı bu."
İrem tekrardan yere çöktü. Yüzünde ağlamaklı bir hal vardı.
"Ben hiç eğlenemeyecek miyim?" deyip gözlerinden yaşlar akarken Ulaş şaşkınlıkla onu izliyordu. Durumu algılar algılamaz İrem'in yanına eğilip gözyaşlarını sildi.
"İremciğim niye ağlıyorsun?"
Dudaklarını büzüp Ulaş'ın ellerini tuttu İrem. Ardından boynuna yaklaştı ve nefesini üfleyerek konuştu.
"Çok güzel kokuyorsun."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İrem burnunu oraya sürterken Ulaş dışarıya titrek bir nefes verdi.
