Düşlerde Sevdim Seni •tamamlandı•

40 | Sönmeyen Ateş

~İrem'den

Sabah kulağıma dolan telefon sesiyle uyanmam sinirimi bozsa da Ulaş'ın göğsünde uyanmış olmam sinirimi alıp götürmüştü. Telefen bir kez çalıp kapandığında oralı olmayıp Ulaş'a döndüm. O çoktan uyanmıştı.

"Günaydın."

Kocaman gülümseyerek "Günaydın." dedim.

"Saat kaç?"

Telefona uzanıp saate bakıp bana söyledi.

"8.00"

"Ya benim çok uykum var ama." diyerek başımı Ulaş'ın boyun girintisine yasladım.

"Aşkım setin var kalkman gerek hem bak akşam için de bir sürprizim var sana."

"Ne sürprizi?"

"Setten dönünce hazırlan seni almaya gelirim. Ama önce sete gitmen gerekiyor. Kalk bakalım."

Ulaş ayağa kalkmış beni kaldırmaya çalışırken yatakta bütünleşmiş halde yatmaya devam ediyordum.

"İrem sana bir şey daha söyleyeceğim."

"Ne?"

"Dün dediklerim şaka değildi yani gerçekten o kızı çok seviyordum."

Kaşlarımı çatmış bir şekilde yataktan doğruldum.

"Unutamadığın da doğru yani?"

"Evet."

Yataktan hızlıca kalktım.

"Ya hep böyle olur ya unutamadığı kıza benzeyen birine falan aşık olur erkek. Yoksa sen de ben o kıza benziyorum diye mi bana aşık oldun?"

Ulaş gülmeye başlarken yüz ifademi bozmadan ona bakmaya devam ettim.

"Ulaş bir şey sordum?"

Yanıma gelip yüzümü avuçlarının arasına aldı.

"Seni yataktan kaldırmak için ufak bir şaka daha yaptım sadece."

Şu an olduğum yere baktım. Gerçekten yatak kalkmıştım.

"Gıcıksın Ulaş gıcık."

Onun yanında gülmemek için kapıyı arkamdan kapatıp çıktım.

***

Üzerimdeki bordo elbisenin fermuarını çektiğimde her şey tamamdı. Ayağıma ayakkabılarımı geçirip kalın kürkümsü paltomu kollarıma aldım.

Ulaş: Dışarıdayım.

Kapıyı kapatıp çıkınca arabanın yanında bekleyen Ulaş'a doğru yürüdüm. Heyecandan gözlerimi kapatarak derin bir nefes aldım.

"İrem, ç..çok güzelsin."

Gülümsemekle yetinip kapısını açtığı arabaya bindim.

Yolculuk boyunca hiç konuşmamıştık. Hissettiğim üzere ikimizin de içinde garip bir heyecan vardı.

Ulaş arabayı sahil kenarına çekip durduğunda kapıyı açarak aşağı indim. Uzattığı eli nazikçe tuttum ve yol boyu yürümeye başladık.

İlk konuşmayı açan o oldu.

"Yağmur da yağacak gibiydi bugün ama yağamadı bir türlü."

"Evet kapalıydı hava gün boyu."

Yol garip bir şekilde çok sessizdi ve görünürde hiç insan yoktu. Karşı caddeye geçtiğimizde Ulaş elini bırakıp koluna girmem için kolunu hafifçe büktü. Ben de itiraz etmeden koluna girince yağmaya başlayan yağmurla kafamı kaldırdım. Etrafımızda dizide kullandığımız dev fıskiyeler vardı ve hepsinden ince ince su akıyordu.