Aramızda dağlar, yollar, yıllar var iken; beni sana sımsıkı sarılı görenler olmuş..
~ulrem serisi #1
"Açıkçası ben aşkın bir tutku olduğunu düşüyorum, birini tanımadan da aşık olabilirsiniz; bazen sadece gözlerine bakmak, sesini işitmek bile aşık ol...
Son bir haftadır Ulaş'la İrem doğru düzgün görüşemiyordu. İkisinin de set temposu yoğundu. Bir de Ulaş setten ayrı kalan zamanlarında evi için uğraşıyordu. İrem ne kadar gidip yardım etmek istese de her şey hazır olduğunda sana göstereceğim diyordu Ulaş.
"Aşkım hadi eve geçiyoruz."
"Tamam iki dakikaya geliyorum."
"Ben dışarıda bekliyorum sen gelirsin."
İrem karavanın içinde Ulaş'a aldığı ev hediyesini arıyordu. Üst taraftaki dolapta bulunca sevindi ve Ulaş'ın yanına indi. Hava serinlemişti. Güneş de batmak üzereydi. İki aşık birlilte arabaya kadar yürüdü. Evle bulundukları yer yarım saatlik bir uzaklıktaydı. İrem'in içindeki heyecandan yol bitmek bilmiyordu. Sonunda varmışlardı. İrem arabadan hızlıca indi ve evin bahçesine girdi. Bahçesi yemyeşildi. Kim bilir Ulaş buraya kaç tane çiçek dikecekti? Evin kapısına geldiğinde durdu. Ulaş cebinden iki anahtar çıkarıp birini ona uzattı.
"Bu senin için."
Gülümseyerek elinden aldı ve kapıyı açtı. Ev çok ama çok güzeldi. İçeri girince birkaç merdivenle salona açılıyordu. Sağ taraftaki odada mutfak ve oturma odası vardı. Salonda bahçeye çıkılan sürgülü camlara bir sürü çiçek desenleri yapıştırılmıştı. Koltuklar yeşil ve yerdeki halı da sütlü kahve rengiydeydi.
"Aşk yuvamıza hoş geldin."
"Ulaş sen bunların hepsini bir haftada nasıl yaptın?"
"Öyle elimden geldiğince yaptım bir şeyler."
"Ama burası aşırı güzel olmuş."
İrem gözüne kestirdiği üstü boş olan masanın yanına gitti. Ve poşetten çıkardığı hediyeyi Ulaş'a verdi.
"Küçük bir hediye."
Ulaş gülümseyerek hediye paketini açtı. İrem birlikteyken çekindikleri bir resmi çerçeveletmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ulaş resmin verdiği mutlulukla kollarını İrem'e doladı.
"Çok teşekkür ederim İrem. Senin varlığın zaten benim en büyük hediyem."
Sonra da sevdiği kadının elini tutup üst kata çıkardı. Merdivenlerden çıkınca sağda misafir odası ve banyo vardı. Sola dönünce de çocuk odaları ve yatak odası gözüküyordu.
Yatak odası İrem'in tahmin ettiğinden de genişti. İçerisinde banyo ve giyinme odası vardı.
"Birkaç şey aldım sana. Uyumadan giyersin."
Askılı bir tişört ve şort uzattı Ulaş. İrem'in giyinme odasına girmesini bekledi. Sonra o da üstünü değiştirdi. İrem odaya geldiğinde ona doğru yaklaştı. Ulaş'ın yüzündeki ciddi ifadeyle İrem'in içini bir korku kapladı.
"İrem.. Ben ayrılmak istiyorum."
Kaşları çatıldı kadının ve bir anda gözleri doldu. Dudaklarını aralayıp tam bir şey söyleyecekken Ulaş'ın karşısında gülmeye başlamasıyla durdu.
"Şaka yaptım sevgilim."
"Ya Ulaş sen manyak mısın? Böyle şaka mı yapılır?"
İrem Ulaş'ın göğsüne yumruk atıyordu ama o sanki hiç vurmuyormuş gibi gülmesine devam ediyordu.
"Mal! Öküz! Kalbime iniyordu ya kalbime."
İrem onu yatağa ittirirken Ulaş eliyle kolundan tuttuğunu farketmemişti. İrem de onunla beraber yatağa yuvarlandı. Yatar yatmaz arkasını dönüp yatağın ucuna yattı. Birkaç saniye sonra Ulaş gelip arkasından sarıldı. Kollarını beline doladı. Ve kulağına fısıldadı.
"Özür dilerim."
O tepki vermeyince boynuna ve omzuna öpücükler kondurmaya başladı.
"Affettin mi?"
Dirseğiyle karnına geçirdi.
"Çok beklersin Ulaş Astepe."
İrem ayağa kalktı ve kapıya yöneldi. Kapıyı tam açacakken Ulaş gelip kapıyı kapattı ve İrem'i kendine döndürdü.
"Bunu sen istedin İrem Astepe."
Ulaş'ın cümlesinden sonra İrem gülüşünü gizleyemedi. Ulaş da gülümseyen dudakları kendi dudaklarıyla kapattı. Bir süre öpüştüler. Ulaş İrem'i kapıyla kendisi arasında bırakmıştı. İrem Ulaş'ı omuzlarında ittirdi.
"Uyuyalım mı?"
(Multideki şarkıyla dinleyebilirsiniz.)
Ulaş nazikçe kafa salladı. İrem ile yatağın başucuna geldiklerinde İrem birden arkasını döndü. Birbiri için varolan iki vücut birbirine çarpıştı. İrem kendinden emindi artık. Bu evdeki, aşk yuvalarındaki ilk gecenin çok özel olmasını istiyordu. İrem ellerini Ulaş'ın boynuna götürdü ve kulağına fısıldadı.
"B..ben..Buradaki ilk gecemizin özel olmasını istiyorum."
Geriye çekilip Ulaş'a baktı. Ulaş'ın şaşkınlıktan dudakları aralanmıştı. Derin bir şekilde yutkundu. Sevdiği kadının çıplak omuzlarına dokundu. Ellerini omuzlarından yukarı boynuna çıkardı ve dudaklarını bastırdı. Bu öpüşme az önceki gibi değildi. Heyecan ve tutkunun birleşimiyle oluşmuştu. Ulaş alnını İrem'in alnına dayadı. İrem'in tişörtünün ucundan tutup çıkardı. İkisinin de kalpleri hiç olmadığından daha hızlı atıyordu bu sefer. Ulaş kendi tişörtünü de çıkardıktan sonra İrem'in sırtını yatakla buluşturdu. Dudaklarını tekrar birleştirdi. Bu sırada da ellerini İrem'in belinde gezdiriyordu. İrem de Ulaş'ın pürüzsüz tenini narin elleriyle süslüyordu. Ulaş en sonunda İrem'in boynuna yaklaşıp öperken derin bir nefes aldı.
"E..emin misin?"
"Eminim."
İkisi de üstündekilerden kurtulduktan sonra vücutlarını birleştirdiler. Camdan esen karadenizin serin havasıyla kalp atış sesleri birbirine karışıyordu. Unutulmayacak bu geceye bırakıyordu rüzgar anısını.
Cesaretin Var Mı Aşka şarkısını ilk 'Aşkın Büyüsü' bölümüne koymuştum. Bu bölüme de en çok bu yakışırdı zaten. Elimden geldiğince ve aşırıya kaçmadan yazmaya çalıştım. Umarım beğenirsiniz:) İyi okumalar^_^
