✖ TÜM HAKLARI SAKLIDIR. ✖
23/06/18 yükseliş #5
11/03/18 fantastik #82
|Renkler Savaşı 1.Kitap|
Sonunda her şeyimi kaybedeceğimi bildiğim bir yolda durmadan ilerledim. Büyük bir sırrın peşinden koştum. Birçok düşman vardı etrafımda, pek çok dostumun...
<><><><><><> Bir süredir hastanede olduğum için bölümleri düzenli atamadım. Bunun için sizden özür diliyorum.
İyi okumalar dilerim.
_sonsuzsiyah_
<><><><><><>
_______________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_______________
Gecenin bir yarısı safkan Damon tarafından uyandırılmış ve sıcak yatağımdan çıkartılmıştım. Sabah söylediklerinin ardından bana gece herkes odalarına çekildiğinde hücredeki safkanı öldüreceğimizi söylemişti.
Şimdi, onun ardından yarı yarıya karanlık olan koridorda ilerliyordum. Safkan Damon birkaç adım önümde elindeki ışık küresini ileriye doğru tutarak yolumuzu aydınlatıyor ve mümkün olduğunca hızlı bir şekilde ilerliyordu.
Geceleri sarayın her bir yeri ışık küreleri ile aydınlatılsa da hücrelerin bulunduğu yeraltı katı karanlıktı. Karanlığın ve yeraltında olmasının etkisiyle de fazlasıyla soğuktu burası.
Sessizlik içinde ilerleyen safkan Damon'un ardından, sessizce ve kendimi ısıtmak için üzerimdeki pelerine sarılarak yürüyordum.
Hücrelerin arasında yer alan ara koridorlardan birine girdiğimizde sabahtan beri aklımı kurcalayan soruyu fısıldayarak sordum.
"O kadın benim anahtar olduğumu nasıl biliyor?"
Safkan Damon sorumla birlikte durdu ve arkasını döndü. Konuştuğum için ters bir bakış attıktan sonra,"Eskiden kraliçeye hizmet ederdi." Dedi kısaca.
Ardından yeniden yürümeye başladığı sırada,"Kraliçeye ihanet edip, hainlerin arasına karıştı."dedi fısıltıyla. Öyle ki ne dediğini zorlukla anlamıştım.
Üzerime üşümemek için giydiğim kalın pelerinin başlığını çıkartıp hızlı adımlarla onu takip etmeye devam ettim.
Hücrelerin ve koridorların arasından geçerek ara koridorlardan birinin önüne geldiğimizde safkan Damon bir hücrenin önünde beni durdurdu.
Eliyle yanınızdaki karanlık hücreyi işaret ederek,"Hücreye gir ve saklan. Nöbetçi askerleri göndereceğim." Dedi.
O koridorun içine giderken ben de hücrenin içine girip karanlığın içine sindim ve beklemeye başladım.
Heyecandan elim ayağım titriyordu. Kraliçenin bize yardım edeceğini ve fazladan sorun yaşamadan bu sorundan kurtulacağımızı biliyordum. Bu meseledeki asıl sorun birinin canını alacak olmamızdı. Bir hain de olsa birini öldürme fikri beni rahatsız ediyordu. Nedendir bilinmez, yanlış bir şey yaptığımı hissediyordum. O kadın bir haindi, onu öldürecek olmamız beni bu kadar çok rahatsız etmemeliydi.
