✖ TÜM HAKLARI SAKLIDIR. ✖
23/06/18 yükseliş #5
11/03/18 fantastik #82
|Renkler Savaşı 1.Kitap|
Sonunda her şeyimi kaybedeceğimi bildiğim bir yolda durmadan ilerledim. Büyük bir sırrın peşinden koştum. Birçok düşman vardı etrafımda, pek çok dostumun...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_________________
~
Bazen öyle şeyler yaşarız ki artık daha kötüsünün gerçekleşmesi mümkün değil gibi gelir. En kötüsü zaten gelmiştir başımıza. Çaresizlik, acı ve öfke ile içinden çıkarmadığımız durumun içinde kayboluruz. Nefes almayı, hissetmeyi, yaşamayı unuturuz. Gelecek kaybolur zihinden. Sonrası yokmuş gibi gelir.
Tam da bu anda yine takılır ayağımız. İster küçük bir taşa, ister büyük bir kayaya...
Yeri boylarız yeniden. Küçük bir taş da olsa bize etki eden, yere her zaman aynı hızda çarparız. Acının üzerine eklenen acı, ruhumuza da bedenimize ağır gelir. Tüm bağlar kopar ve tüm ışık söner.
Yaşam bize her zaman küçük sürprizler yapar. Her yeni karar her yeni eylem bizi bu sürprizlere ulaştırır. Anlaşılan ben her zaman kötü sürprizler ile karşı karşıya kalmaya mahkumdum.
En kötüsünü yaşadığımı düşünüyorken, bir kez daha yeri boylamıştım. Hislerim bana bu kez bir kurtuluş olmadığını fısıldıyordu. Umutsuz bir hâlde beklemekten başka bir şey yapamıyordum.
Nigrum kralının karşısındaydım. Taht odasının başında tüm görkemi ve ışıltısı ile parlayan tahtta oturuyordu. Alev misali parıldayan kızıl kristallerle bezenmiş tacın altındaki suretin gözleri üzerimdeydi.
Gökyüzü karanlık dünyamızı sahte ışığı ile doldurmuştu. Heva kalkanı parlak mavi rengi ile parlıyor ve taht odasının içinin aydınlatıyordu.
Sessizlik yeminime boyun eğen dudaklarımı sıkıca kapatmıştım. Gözlerim ise cesurca izliyordu Nigrum kralını.
Konuşmam konusunda uyarılmıştım. Hakkımda konuşan şeyleri duymak için taht salonunda kalmam gerekiyordu. Taht salonunda kalmak için ise susmam...
Konuşulanların ardında zihnim ile girdiğim bir savaş da vardı. Düşüncelerime karşı tüm irademi ardıma alarak onları görmezden gelmeye çalışıyordum. Ancak iradem yeterince güçlü değildi. Zihninin içinde dönüp duran düşünceler yaşananları bir bir gözümün önünde getiriyordu.
