✖ TÜM HAKLARI SAKLIDIR. ✖
23/06/18 yükseliş #5
11/03/18 fantastik #82
|Renkler Savaşı 1.Kitap|
Sonunda her şeyimi kaybedeceğimi bildiğim bir yolda durmadan ilerledim. Büyük bir sırrın peşinden koştum. Birçok düşman vardı etrafımda, pek çok dostumun...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
________________
~
Odama girdiğimde saate baktım, gerçekten de geç olmuştu. Safkan Andrew'e sabahtan beri yardım ediyordum. İki gündür durmadan çalışıyordu. Üç gün olmuştu buraya geleli, dördüncü gün de dakikalar sonra başlayacaktı.
Geldiğimiz günün dışında mağaraya bir daha inmemiştim. İstemiyordum da yaptığımız büyü yüzünden hala yorgun hissediyordum. Fazla dolaşmamaya da dikkat ediyordum ve safkan Andrew'e yardım etmediğim zaman odamdan çıkmıyordum. Nedeni ise prens Elliot'un buraya gelmesiydi.
Dün şehre gelmişti ve zamanını bu binada geçiriyordu. Abisi veliaht prensin aksine sarayda kalmıyordu. Hala eğitim aldığı için sürekli ülkeyi dolaşıyordu. Bildiğim kadarıyla güneydeki akademide kalıyordu ama kralın isteğiyle buraya gelmişti. Dönmemize iki gün kalmıştı. Sevindiğimi söyleyemezdim burası sakin ve huzurluydu.
Üzerimi değiştirip bir kitap aldım. Odadaki en sevdiğim yer olan pencere kenarındaki koltuğa oturdum. Kitabın sayfaları arasında kaldığım yeri ararken kapım aniden açıldı. Gelenin Sarah olduğunu görünce gülümsedim. İki yıldır burada çalışan bir askerdi. Bana şu anda okuduğum da dahil birkaç tane kitap getirmiş ve sıkıntıdan ölmemi engellemişti. Bir melez olmasına rağmen benimle rahatça konuşuyor ve bir safkan olduğum için benden korkmuyordu. Bu sayede onunla iyi anlaşmıştık.
"Safkanlar yemek yerken sizi göremedim. İşim az önce bitti. Burada geceleri yiyecek bir şey bulmak imkansızdır. Görevliye rica ettim yemek hazırlaması için." Dedi elleri arasındaki tepsiyi işaret ederek.
Sabahtan beri yemek yemek için fırsatım olmamıştı. Boş zamanımda da arşivde kalmayı tercih etmiştim. Kristal konusunda eğitmenime yardım edemiyordum. O ve diğer safkanlar, hatta prens bile sürekli onların yanındaydı, kristal ile ilgili araştırmalarına devam ediyordu. Benim görevim de arşivdeki kayıtları düzenlemek olmuştu. Başta sıkıcı olduğunu düşünsem de kayıtlarda okuduklarım bir hayli ilginçti. Safkanlar kristale yaptıkları herşeyi kayıt altına almıştı ve tabi sonrasında başarısızlıkları ve yaşanan kazalar da yazıyordu. Sıcak yemeğin kokusunu aldığımda aslında ne kadar aç olduğumu farkettim. Ona bir teşekkür borçluydum. Yemeğin tek bir kırıntısı dahi kurtulamayacaktı elimden.
