✖ TÜM HAKLARI SAKLIDIR. ✖
23/06/18 yükseliş #5
11/03/18 fantastik #82
|Renkler Savaşı 1.Kitap|
Sonunda her şeyimi kaybedeceğimi bildiğim bir yolda durmadan ilerledim. Büyük bir sırrın peşinden koştum. Birçok düşman vardı etrafımda, pek çok dostumun...
<><><><><><><><><> Yeni bölüm günü olmamasına rağmen bölüm paylaşan sinsi yazarınız karşınızda...
İyi okumalar dilerim. Yorum yapmayı unutmayın...
<><><><><><><><><>
URİMAkuşu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Evet bu bir karga •-• Hayalimdeki URİMA bu değil ama az çok yakın bir temsil oldu bu da. :D )
Ne düşünüyorsunuz?
~
Safkan Padala'nın sözlerinin ardından kuşların arasından ayrıldım. Biri bile yerinden kımıldamamıştı. Böyle değerli ve nadir hayvanların nasıl olup da birbirlerini öldürmelerine izin veriyorlardı ki. Ama acımak yersizdi. Güzel, değerli, nadir veya başka bir nedenden de olsa merhamet etmek ve acımak yersizdi. Yeryüzünde bunların yeri yoktu artık. Derin bir nefes aldım sıkıntıyla ve safkan Padala'nın yanından kuşları izlemeye başladım.
Kuşlardan biri yanındaki kuşun üzerine atladı ve böylece beş kuşun ölümle olan mücadelesi başladı. Uzun pençeleriyle birbirlerinin kanatlarındaki ve gövdelerindeki tüyleri koparıyorlardı. Parlak siyah, hafif eğri duran gagalarıyla boyunları hedef alıyorlardı. Kuşlar güçlüydü, tıpkı biz safkanlar gibi. Aldıkları küçük yaralar onları bir nebze olsun etkilemiyordu. Bu durumun sanunun çok kötü biteceğini anlamıştım. Birbirlerini öldürmeleri öyle kolay olmayacaktı. Biri diğerinden daha güçlü yada daha zayıf değildi.
Zemin siyah parlak tüylerle kaplanmıştı. Düzenli siyah tüyleri karışmıştı ve siyah pençeleri kızıl kana bulanmıştı. Kızıl kan taştan zemini boyasa da ölümcül bir yara alan olmamıştı daha. Çabuk bitmesini ümit ederek izliyordum olanları. Üzülmüyordum veya zevk almıyordum ama içten içe hangisinin sağ kalacağını merak ediyordum. Beni tanıyan Nigrumlar soğuk ve mesafeli, hissettiklerini dışarıya göstermeyen ve başkalarını umursamayan biri olduğumu söylerdi. Elinde sonunda yüzüme bunları söylerler ve uzaklaşırlardı benden. Yıllardır bunu yapmayan tek kişi Lena olmuştu. Onu özlüyordum. Hayatımda belkide değer verebildiğim tek kişi oydu. Ama onunda öylece bırakmış ve saraya gelmiştim. Arada ne yaptığını merak ediyordum ama hala onun yanına gidip yüzleşmek istemiyordum. Kötü biri mi yapardı bunu?...belki. Ben hiçbir zaman iyi biri olduğumu iddia etmezdim zaten. Kötü olacak bir şey yapmamıştım belki ama iyi biri olacak kadar temiz ruhlu değildim. Bunun farkında olarak kimseyi kolayca yaklaştırmazdım yanıma. Sonunda herkesin gideceğini bildiğim için.
Urima kuşları kendi türüne bile merhamet etmiyor istediğini alıyordu. Onların bu durumu oldukça gaddar sayılabilirdi.
