SURGERE ~ |Renkler Savaşı 1.Kitap| ጀ

•50•~Tek Taraflı Yargı~-2. Kısım-

_Bölüm İthafı_
DeryaBas0

<><><><><>

Herkese merhaba...

Ellinci bölüme geldik.^_^

Bu arada yeni kapak nasıl?

İyi okumalar dilerim.

_sonsuzsiyah_

<><><><><>

-2. Kısım-

Gecenin bir yarısı saraydaki herkes uykuya dalmışken o saray bahçesinde yürüyordu.

Acele ile üzerine geçirdiği kıyafetlerin üzerine aldığı pelerinin bağını hızlı adımlarla ilerlerken bağlamaya çalıştı. Soğuktan titreyen elleri nihayet kalın ipleri birbirlerine mühürlediğinde ellerini hemen pelerinin içine soktu. Soğukla hissizliğe mahkum olmuş bedeni inatla ona zorluk çıkarsa da burada olmasına engel olamazdı. Zira yıllar boyunca kendi evinde, ailesinin yanında üzerine yığılan güvensizlik zehri onu bir buz denizinin ortasındaymış gibi üşütüyordu. Bu soğuk da neydi?

O alışkındı.

Üşümeye ve daha nicesine.

Zorla içine hapsedildiği yaşamının içinde bir kukla gibi başkasının kararları ile hareket ederken içine düştüğü boşluk hissi, yalnızlığı ez zor olanıydı.

Üşüse ne olurdu! Umursamıyordu ki...

Karanlık düşüncelerin içine düşmüştü. Yalnız, çaresiz ve genç yaşına rağmen çok yorgundu... Hevanın acımasız soğuğu onu etkilemiyordu.

Üşüyen bedenine inat attığı adımları ile saraydan uzaklaşırken, özenle düzenlenmiş saray bahçesinde yanan ışık kürelerinin altından geçiyordu birer birer.

Hemen sonra aklına askerler geldi, askerleri az daha unutuyordu, bu kadar dalgın olmaması gerektiğini kendine tembih etti. Bahçenin içinde kıvrılarak dolanan ve tüm bahçeyi dolaşan taş yoldan çıkıp ağaçların arasından ilerlemeye başladı.

Ağaçların arasına girdiği sırada, elleriyle dağılan kumral saçlarını özensiz bir şekilde düzeltti ve pelerinin başlığını taktı. Saraydan uzaklaşmıştı, artık bir asker ile karşılaşma ihtimali bir hayli fazlaydı.

Ağaçların arasında ilerlerken bahçenin kenarındaki yeşillik içindeki golün yanından geçtiğinde onu bekleyen askeri gördü.

Hissettiği güvensizlik ile sağa sola bakıp birinin olup olmadığını kontrol etti ve hızlı adımlarla askere doğru ilerlemeye başladı.

Giderken aklında ruhunu karanlığa daha da boğan düşünceler vardı yine. Başkası onun yerinde olsaydı, aynı şeyi yapar mıydı diye düşünüyordu istemeyerek. Ne olurdu hiçbir şey olmamış gibi yaşasa? Her şeye sahipti... Neyine yetmiyordu.