✖ TÜM HAKLARI SAKLIDIR. ✖
23/06/18 yükseliş #5
11/03/18 fantastik #82
|Renkler Savaşı 1.Kitap|
Sonunda her şeyimi kaybedeceğimi bildiğim bir yolda durmadan ilerledim. Büyük bir sırrın peşinden koştum. Birçok düşman vardı etrafımda, pek çok dostumun...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
________________
~
Saraya kadar tek bir kelime dahi etmeden gelmiştik. Arabayı sarayın bahçesinde durdurduğunda bir saniye bile beklemeden dışarıya çıktım. Benim aksime hiç acele etmeden arabadan inen safkan Damon yanına gelen askere arabanın anahtarkartını verdi. Yürümeye başladığında ardından ilerlemeye devam ettim. Konuşmadan odasına kadar gittik. Neden burada olduğum hakkında hala en ufak bir fikrim bile yoktu. Bir açıklama duymayı umarak safkan Damon'un açık braktığı kapıdan onun odasına girdim.
Odaya girdiğim an burnuma dolan ferah ve yumuşak çiçek kokusu zihnime gecmişten bir anıyı getirdi. Daha önce bu odaya girdiğimde gözümün ilk iliştiği noktaya, masanın önündeki koltuklara baktım. Arkasına dönmüş halde koltukta oturan Brian safkan Damon'un geldiğini düşünüp ayağa kalkmış ve benimle karşılaşmıştı.
Bir adım attım.
Brian'ın soğuk bakışları hareketlerimi izliyordu.
Bir adım daha attım.
Beni umursamadan yerine oturdu. Odaya birden dalan kızın neden burada olduğunu merak etse de kibirle susmuştu.
Bir adım daha attım.
Ve gerçekliğe döndüm. Yeşil gözlere sahip silüet kayboldu, koltuk aslında tamamen boştu...
Onunla olan konuşmamı hatırlıyordum. Ona karşı duyduğum şüpheler yüzünden sinirliydim. Zaten ona karşı ne zaman iyi olabilmiştim ki. Asla buna izin vermemişti...
Safkan Damon üzerindeki pelerini çıkarttı. Üzerinde siyah bir pantalon ve aynı renge sahip siyah bir gömlek vardı. Pelerini masanın önündeki sandalyeye braktı. Masanın diğer başındaki sandalyeye oturup eliyle karşımda kalan koltuğu işaret etti. İtiraz etmeden gösterdiği yere oturdum. Değişmeyen sert bakışlarını görmemek için başımı yere sabitledim. Karşımdaki koltuğa da bakamıyorum. Yeni bir anının daha canlanması içten bile değildi çünkü.
