SURGERE ~ |Renkler Savaşı 1.Kitap| ጀ

•28• ~Kaybolan Ruh~ -1. Kısım-

<><><><><><><><><><>
Kitap kapağı hakkında ne düşünüyorsunuz?

Kapakla ilgili fikirlerinizi ve önerilerinizi benimle paylaşın lütfen.

İyi okumalar dilerim.
_sonsuzsiyah_

<><><><><><><>

~kaybolan ruh~
-1. Kısım-

~Sabahın erken saatlerinde;

Başarabileceğini sanmıştı. Yeterince güçlü ve yeterince akıllı olduğunu düşünmüştü. Zor da olsa altından kalkabileceğine inanmıştı. O bir safkandı. Dünya üzerindeki en güçlü varlıktı. Savaşa, Heva kalkanına, halkına düşman olan bir krala ve diğer her şeye rağmen güçlüydü. Bu gücün yeterli olduğunu sanmıştı.

Yanıldığını böyle anlamak istemezdi. Böyle kaybetmeyi hak etmemişti. O iyi taraftaydı. Halkının geleceği için yapmıştı herşeyi. İyi olan da buydu, bu olmalıydı. İyi olan için savaşmıştı. Elinden gelen her şeyi yapmıştı. Şimdi daha iyi anlıyordu, iyi olanların kazandığı zamanlar geride kalmıştı. Artık güçlü olan kazanıyordu. İyilik, kötülüğün arasında kaybolmuştu. Aydınlık, karanlığın ardında kalmıştı. Her yer karanlıktı, herkesin ruhu karanlıktı. Bu karanlık o kadar büyüktü ki o da baş edememişti.

Tek bir gerçek vardı. Kazananı ve kaybedeni ortaya çıkaran tek şey, güçtü. Güce inanıyordu, ona sahip olduğunu biliyordu. Sahip olduğu gücü inandığı amaç uğruna harcamıştı. Yeterli gelmemişti bu. Kaybetmişti. Artık bir hiçti, Andrew Lexy artık bir hiç kimseydi. Gücü sanki hiç var olmamış gibi terk etmişti onu. Hiç olmadığı kadar savunmasızdı. Sonu gelmişti.

Dün geceden beri odasından çıkmamıştı. Oturduğu koltukta başını eline yaslamış, gözleri kapalı bir halde yenilgisini sindirmeye çalışıyordu. Gözleri kapalıydı. Hevanın aydınlanmasıyla ışığa kavuşmuş odada bu sayede hala karanlığa bakıyordu. Kendini alıştırıyordu. Bundan sonra göreceği tek şey, karanlıktı ne de olsa.

Hayatı boyunca çok fazla mücadele etmişti. Bir safkan olduğunu öğrendikten sonra güçlü olmak için çok çalışmıştı. Amacı uğruna birçok defa hayatını tehlikeye atmıştı. Bundan pişman değildi. Tüm başarısını, çabasını hayatını bu amaç uğruna harcamaktan hala pişman olmamıştı. Olacağını da zannetmiyordu. Krala ihanet etmek onun için kolay kabullendiği bir durum olmamıştı. Ama doğru olanı yaptığına inanıyordu. Sonunda ölüm olduğunu bilerek yapmıştı herşeyi, çoktan kabullenmişti.

Çok şey feda etmişti. Ailesinden ayrılmıştı, yıllardır onları görmüyordu. Böyle yaptığı için ailesi ona sırtını dönmüştü. Aileden birkaç kişi saraydaydı ama anne ve babası melez oldukları için oğullarının onlarla görüşmek istemediğini zannediyordu. Aslında gerçek başkaydı. Andrew onları koruma için yapmıştı bunu. Onları çok özlemişti. Çok geç olmadan önce onların yanına gitmediği için kendine kızıyordu. Elindeki son fırsatı da kaçırmıştı.