✖ TÜM HAKLARI SAKLIDIR. ✖
23/06/18 yükseliş #5
11/03/18 fantastik #82
|Renkler Savaşı 1.Kitap|
Sonunda her şeyimi kaybedeceğimi bildiğim bir yolda durmadan ilerledim. Büyük bir sırrın peşinden koştum. Birçok düşman vardı etrafımda, pek çok dostumun...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_________
~
Birçok hata yaptım. Pişman olmamak için çabalasam da zihnimin bir köşesinde yer edindi her biri. Tekrarlamamak için mücadele ettim. Her mücadelem beni bir hatadan başka bir hataya götürdü. Attığım her adım yanlıştı. Ben yanlıştım. Doğru yolu bir türlü bulamadım.
Güven duymadığım halde hep başkaları tarafından zarar gördüm. Onları suçlamıyordum. Tek hata bendeydi. Asla yeterince iyi olamadım. Ya da fazla iyiydim. Tüm sorun buradaydı belkide. Yanlış tarafta duruyordum. Köşeye sıkışıyordum sürekli. Kaçıp kurtulamıyordum. Kabullenmiştim artık. Hiçbir zaman huzuru bulamayacaktım. En başta bunu anlamam gerekiyordu ve ben bunu en iyi şekilde kazımıştım zihnime. Asla silmeyecektim.
Sadece kendimi korumak hiçbir işe yaramıyordu. Ki zaten bu bana daha çok zarar veriyordu. Durum ben müdahale etmeden bile gittikçe kötüleşiyordu. Zaman yavaşça tüketiyordu ruhumu. Sanki bundan zevk alıyordu. Bu dünya bana uygun değildi, şu anda değildi. Değişmek istiyordum. Harekete geçmek istiyordum.
Zaten batmaya başlamıştım bir kere. Güçlüydüm. Artık bunu söyleyebileceğim kadar güvenmiyordum gücüme. Gerçek olmadığına inandığım bir kavram olan güç, başkaları için gerçekti. Daha fazlası diğerleri için güçse, üstünlükse ben de buna sahiptim. Etrafımdaki herkes ya başkalarına ya da kendilerine zarar veriyordu. Oynanan oyunda ortası yoktu. Git veya kal. Öl veya yaşa. Daha üstün olarak yaşa. Başka bir seçenek yokmuş gibi.
Ben bunun neresindeydim? Henüz ne kazanmış ne de kaybetmiştim. Aeris beni uyarmak için gelmişti. Bundan sonra vereceğim kararlar kaybetmeme sebep olabilirdi. Risk almak kaybettirir miydi bu oyunu? Öylece durarak da kazanamazdım gerçi. O urimanın buraya gelip bana hayatımın tehlikede olduğunu söylemesi boşuna olamazdı.
Umursamazsam, pişman olurmuş gibi hissediyordum. Onun sözlerine inanmıştım. Tek bir şüphem dahi yoktu. Bana hiçbir zaman yalan söyleyemezmiş gibi hissediyordum. Aramızdaki bağ yüzünden böyle olmalıydı. Ona güvenmeyi seviyordum. Aeris sadece bana bağlıydı. Ona güvenmemem için hiçbir sebep yoktu. Birilerine güvenme ihtiyacı hissediyordum. Bu biri urimam olabilirdi. Aeris'i düşünmek için yanlış bir zamandı belkide şimdi. Ama az önce gördüklerimden sonra bu pek mümkün değildi. Onun uyarısının hemen ardından yaşananlar, korkutmuştu beni. Kaybedenlere bir yenisi daha eklenmişti.
