SURGERE ~ |Renkler Savaşı 1.Kitap| ጀ

•22•~Beyaz Ay Gölgesi~

<><><><><><><><><><><><>
Yorum yapın lütfen.

Hikayenin akışı hakkında ne düşünüyorsunuz?

Hikayenin konusu hakkında ne düşünüyorsunuz?

Cevaplarınızı bekliyorum.

<><><><><><><><><><><>

~

Dakikalardır boşluğa bakarak düşünmüş sonunda kendini hazır hissettiğinde başını kaldırıp,"Seninle uzun zamandır konuşmak istiyordum."diye söze başlamıştı Jason.

Pencerenin önündeki koltuğa oturmuştu. Kollarını dizine koymuş geldiğinden beri parmaklarıyla oynuyordu. Yüzü gergin, bakışları düşünceliydi.

"Seni dinliyorum."diye cevap verdim. Ona karşı her ne kadar sakin bir tavır sergilesem de aslında içten içe endişe ve merak duygusu beni fazlasıyla rahatsız ediyordu.

Onu izlemekten ve konuşacağı konu hakkında kendimce fikirler üretmekten sıkılmıştım. Konuşmak için hiç acele etmiyordu. Saraya döndükten sonra her birimiz odalarımızda gitmek için ayrılmıştık. Jason, ben odama girdikten birkaç dakika sonra gelmişti. Geldiğinden beri konuşmaya başlamasını bekliyordum sabırsızca.

"Kraliyet ormanındaki sınavda Brian yaralanmıştı. Onu sen yaralamıştın ve kolyesini almıştın."diye girdi konuya. Aynı zamanda benim için tehlike çanları çalmaya başlamıştı.

Gergince başımı salladım.  Paniklemeden önce sakin olmam gerektiğini hatırlattım kendime. Sözlerinin nereye varacağını beklemeliydim. Aklıma gelen onlarca anı yüzünden ellerim terlemişti. Bu konunun açılması hayra alamet değildi.

Burukça gülümseyerek,"Gerçekte öyle olmadığını biliyorum. En başından beri."dedi.

Korku duygusu çoktan ruhumu ele geçirmişti. Nereden bilebilirdi ki? O ormandan çıktıktan sonra olmuştu ne olduysa. Ormandan çıkmıştı... çıkmış olmalıydı.

Onun aksine sahte bir gülümseme yeestirdim yüzüme,"Jason. Sen neden söylüyorsun bunları?"dedim anlamamış gibi...

Saçmalamıştım. Çok güzel! O ise benim içimde kopan fırtınayı görmediği gibi dediğimi umursamayarak güçsüz sesiyle devam etti konuşmaya.

"Biliyorum. Çünkü Brian'ı yaralayan bendim."dedi. Böylesine büyük bir itirafı ve böyle bir olayı beklemediğim için şaşkınlıkla duraksadım.

Sözüyle birlikte aklımdaki düşüncelerden sıyrılmış ve olayın düşündüğüm gibi olmaması sayesinde bencilce rahatlamıştım. Her ne kadar benimle ilgisi görünürde olmasa da bu düşüm hala beni ilgilendiren büyük bir sorundu. Jason'un sözlerinin doğru olduğuna inanmak istemedim. Ne olursa olsun Brian'a zarar vermemeliydi. Ama itiraf etmişti. Aklım almıyordu. Şaşkınlıkla aralanmış dudaklarımdan tek bir kelime döküldü. Sessizliğe bürünmüş oda şimdi her zamankinden daha soğuk hissettiriyordu.

"Ne?"diye mırıldanmıştım gönülsüzce.

Birbirine kenetlenmiş elleri sıkılmaktan beyazlamıştı. Bembeyaz suratını yere indirdi. Yüzüme bakmıyordu.