BİLİNMEYEN İZ

"GEÇMİŞ"

"Emma en yakın arkadaşını sana getirdim. Değerimi bil."

İşkence meleğinin sözleri kulağımda yankılanırken korkudan titremeye başlamıştım.

Artık korkularımın sonu yokmuş gibi hissediyordum. Çünkü İşkence Meleği bile beni Jeniffer kadar korkutmuyordu ve şimdi onunla aynı zindanda kalacağım gerçeği beni ürkütüyordu.

İçeri yöneldiler. Onları karşımda görmemle arkamdaki duvara yaslanmam bir oldu. Endişe dolu gözlerle onları izliyordum.

"Gir şuraya." diyerek Jeniffer'ı ittirdi.

Jeniffer'a baktım. Onunla göz göze geldik. Tuhaf tuhaf bana bakıyordu.
"Emma bu sen misin? Sana ne oldu?"dedi. Bana doğru iki adım attı.

Korkuyla yüzümü çevirdim. Titriyordum. O an aklıma okulun koridorunda bana saldırdığı geldi. Elimi kaldırıp durmasını işaret ettim.

Yavaşça adımını geri attı. Bende olduğum yere oturdum. İşkence meleği "Hadi size iyi eğlenceler kızlar." Güzel vakit geçireceksiniz. Buna hiç şüphem yok." dedi ve zindandan çıkıp gitti.

Kafamı yere eğdim. Biraz sonra yandan çaktırmadan Jeniffer'a baktım. Benden uzaklaşmıştı ama yine de bana bir şey yapacak diye tetikte bekliyordum.

Kısa zaman sonra tekrar bakışlarımı ona çevirdim. Oturmuş beni izliyordu. Korkumdan yüzümü döndüm. Uzun süre hiç konuşmadan öylece oturduk. O beni seyrediyordu. Bense ona bakmamak için elimden geleni yapıyordum.

Başımı duvara yasladım. Gözlerim kapanıyordu. Yorgundum. Uyukluyordum. Uyuklarken boynumu dengede tutamıyordum. Aşağı sarkıyordu. Sarktığını hissedince irkiliyor kendimi düzeltip Jeniffer'ı kontrol ediyordum. Sonra yönümü dönüp başımı tekrar duvara yaslıyordum. Bu şekilde bir kaç kere aynı durumu yaşadım. Sonra uyuyakaldım.

Gözlerimi açtığımda başımı bir yere yaslı bulmuştum. En son hatırladığım kadarıyla başımı duvara koymuştum. Fakat sanki enseme yumuşak bir saç değiyordu. Güzel bir parfüm kokusu alıyordum. Günlerdir hissetmediğim bir duyguydu bu.

Uyku sersemliğiyle ne olduğunu anlamaya çalışırken birden aklıma Jeniffer ile aynı zindanın içinde olduğum geldi. Titreyerek arkama döndüm. Bu Jeniffer'dı. Bana yaslanmıştı. İnanamadım. Büyük bir korkuyla kalkıp oradan uzaklaştım.

Jeniffer da uyumuş olmalı. Çünkü benim kalkmamla birlikte o da yere düşmüştü. Uyandı sağa sola baktı. Vampirler uyumazdı. Ama muhtemelen Jeniffer melez olduğu için uyuyabiliyordu.

Melez olması bana zarar vermeyeceği anlamına gelmiyordu. Bir kafeste aslanla hapsolduğunu unutmuş ceylan gibiydim. Nasıl uyumuştum? Bu resmen intihar anlamına geliyordu.

Jeniffer'ın beni parçalayacağı, kanımı emeceği hissi bütün benliğimi kaplıyordu. Düşüncelerimi engelleyemiyordum.

O korkuyla ne yapacağımı bilemeden demir parmaklıklara doğru ilerleyip arkamı döndüm.

Jeniffer ayağa kalkıp yanıma yaklaştı.

"Gelme. Dur." diye bağırdım.

Jeniffer elini uzatarak "Sakin ol lütfen. Sana zarar vermeyeceğim Emma." dedi.