Avengers: Age of Tony | ON HOLD

6. Jullie zijn zo slecht nog niet

Hij voelde zich zeven en twaalf en drie en achttien en veertien op hetzelfde moment, alsof alle gedragsstadia van zijn volledige jeugd zich tegelijk probeerden te uiten. Hij huilde als een vierjarige, plaste in bed als een kleuter, dacht als een volwassene, maar voelde de drang voor bepaalde dingen alsof hij terug vijftien was tegelijkertijd. Kortom; hij was een totaal wrak dat geen besef van tijd meer had.

Het voorval op school bleef maar door zijn hoofd spoken. Hij had Hammer gezien. Hij was er zo damn zeker van. De rest van de week kreeg heel Midtown High zelfs vrijaf, iets dat als een geschenk uit de hemel voor hem kwam. Zijn wonden waren verzorgd. Het team wist ondertussen dat hij Flash had proberen te onthoofden. Het resulteerde erin dat iedereen dacht dat hij zichzelf niet in de hand had. Alles werd hem voorgekauwd, van opstaan tot hoe hij zijn vork vast zou moeten houden.

Vandaag was hij eindelijk even van de overbezorgde Avengers verlost. Hij was bij Peter thuis, waar hij de puber en diens vriend mocht helpen met hun Lego bouwset. Michelle zat op de bank weggedoken en hen te bestuderen terwijl ze discussieerden over welk stukje op welke plek zou moeten. Tony voelde zich belachelijk, maar genoot desondanks van het gezelschap van de andere tieners. Hij had nog nooit met iemand anders over Lego gepraat, of afgesproken met andere kids zonder dat er drugs of alcohol op het benodigdhedenlijstje voor een leuke middag stond. Het enige wat ze bij de hand hadden, waren een paar zakken snoepgoed en liters frisdrank. Tegen de tijd dat Pepper hem kwam ophalen, zou hij waarschijnlijk niet meer te stoppen zijn door de suikerkick die door zijn aderen gierde.

'Tones, kan je me de gummibeertjes aangeven?' Parker graaide zijdelings naar de zak die ver buiten zijn bereik lag. Stark leunde naar voren en toste het snoep naar de puber toe. Gekleurde beertjes vlogen de kamer door. Meer dan de helft van de zak was onderweg verloren gegaan toen Peter eindelijk vat kreeg op het plastic. 'Erg fijn, Tony.' Merkte hij sarcastisch op.

De playboy haalde zijn schouders op. 'Je vindt ze wel terug. Thuis treffen we nog steeds paaseieren aan van 2012.'

De drie pubers haalden hun neus op. 'Iew! Dat is zo goor!' Michelle wierp een hand vol popcorn naar zijn hoofd. Tony liet zich achterover vallen en ontweek het rondvliegende snoepgoed. Lachend smeet hij wat jelly beans terug.

Peter trok gefrustreerd aan zijn haren. 'Jongens, stop!'

Stark keek de knul met een gestreken gezicht aan. 'We hebben alleen lol, Parker.'

'Dat zie ik ook wel, Parker.' Pete legde extra veel nadruk op de achternaam, en herinnerde het genie er voor de zoveelste keer aan wat er met hem aan de hand was.

De jonge billionaire keek zijn stagiair uitdagend aan terwijl hij langzaam een hand vol snoep pakte en deze op zijn hoofd liet neerkletteren. Spidey dook naar voren. Snel ging de playboy staan. Hij begon door de woonkamer heen te dansen, strooide snoepgoed alle kanten op. Parker vloog van de vloer en zette de achtervolging in. 'TONY!' Krijste hij.

De uitvinder luisterde niet. Hij bleef in het rond springen, zong luidkeels dat hij de puber niet kon horen. Ned lachte om Peters gestuntel, en zelfs Michelle moest glimlachen bij het zien van hun doelloze geplaag.

De bouwset gaven ze niet veel later op. Tony kon het geduld niet op brengen lang genoeg stil te blijven zitten. In het begin stelde hij hooguit wat zinloze vragen om de andere jongens te irriteren, maar zijn gedrag werd erger tot hij, als Peter en Ned niet opletten, snel een paar stukken weer los trok en in de verschillende bakjes met Lego dumpte. De twee hadden eerst niks door, maar op een gegeven moment leek het maar niet op te willen schieten. Ze hadden al letterlijk vier keer de stappen van plaatje drieëntachtig uitgevoerd en nog steeds konden ze niet verder. Ze kregen pas door wat er echt aan de hand was, toen Ned zich eerder omdraaide dan Tony had verwacht.

Nu de Lego geen optie meer was, en Stark maar bleef rond rennen door het appartement omdat de jongen nodig wat stoom moest afblazen, besloten ze naar buiten te gaan. Ze namen de metro en gingen elders in de stad winkels onveilig maken. Bij de eerste twee werden ze er na vijf minuten uitgegooid, hoogstwaarschijnlijk omdat Tony het steeds weer voor elkaar kreeg andere klanten weg te jagen. Voordat ze een derde poging waagden, moest de playboy beloven zichzelf in bedwang te houden. Hij hield het lang genoeg vol voor Michelle om een zwart jurkje te scoren. Daarna veranderden de rollen. MJ – zoals Michelle door vrienden blijkbaar werd genoemd – kwam erachter dat Stark al sinds hun eerste ontmoeting oude kleren van Peter droeg. Ze stond erop iets nieuws voor Tony te vinden. Ze vroeg naar zijn kledingmaat – die hij niet wist – en kwam na een kwartier in een grote modezaak te hebben rondgehangen, met zeven shirts en vier broeken terug. De billionaire was nog voordat hij het shirt aan had getrokken, verliefd op het Iron Man exemplaar dat ze in zijn maat had weten te vinden.

Na minimaal twintig keer hetzelfde hokje uit te zijn gekomen omdat hij verschillende combinaties zou moeten proberen, was de rest tevreden met zijn nieuwe kleren. Hij haatte het dat hij een kleinere kledingmaat bleek te hebben dan Parker – en ook nog eens een kleinere schoenmaat. Het was, ondanks alles, wel verfrissend voor hem niet langer genoodzaakt te zijn wol in de punten van zijn sneakers te moeten proppen om te voorkomen dat zijn voeten uit zijn schoenen glipten.

Hij betaalde voor de kleren met zijn creditcard. Ze kochten veel te veel hotdogs bij een stalletje op straat en gaven niet veel later over in een vervallen speeltuintje. Lachend stommelden ze het appartement van de Parkers binnen en lieten zich op de bank neervallen. Ze waren met te veel om er goed op te passen, dus Tony wierp zichzelf zonder schaamte over de schoten van de anderen. Geeuwend keken ze een ongelofelijk slechte film op het Netflix account van Stark en wachtten tot het tijd was om naar huis te gaan.

Pepper omhelsde hem, zoals hij al had verwacht, toen ze het appartement betrad. Hij liet zich door haar controleren en omhoog helpen. Ze groette Parker en daarna Ned en MJ, die met open mond naar de CEO van Stark Industries staarden en probeerden de link te leggen tussen hem en Potts. Tony vertelde trots dat hij kleren had gekocht, en kreeg te horen dat Steve, Clint en Rhodey eerder vandaag precies hetzelfde voor hem hadden gedaan. Hij nam afscheid van het drietal en sjouwde samen met zijn assistente zijn nieuwe kleren naar de ronkende auto buiten. Happy begroette hem met een formele knik en een 'Hey kid' alvorens weg te rijden. Stark zakte moe onderuit en sloot zijn ogen. Hij had genoten vandaan. Die vrienden van Pete zouden vaker naar de Tower moeten komen.

Hij noteerde het in zijn hoofd en liet zich tegen Pepper aanzakken. Met zijn oor op haar borst en haar hartslag in zijn hoofd, dreef hij weg naar dromenland.