Hij trok niet simpelweg bij. Hij rende niet een paar kwartier later terug naar zijn team om zich te verontschuldigen. Hij kwam, echter, het opberghok uit. De Tower was niet langer in lock-down. Stark kon de lift nemen naar zijn penthouse. Hij had de beperkte vrijheid om zich terug te trekken op de bank in zijn privé-vertrekken.
Peter belde, vroeg hem hoe het was gegaan.
'Vreselijk.' Stark kreunde, zakte onderuit op de bank. 'Ik volg nooit meer jouw advies op, Parker.' Hij sloeg zijn armen over elkaar, bedacht zich en stond op. Hij liep naar de ramen toe, keek uit over de stad. Ergens achterin zijn hoofd bedacht hij hoe hoog het was, of hij heelhuids beneden zou kunnen komen zonder pantser, iemands hulp en Friday.
'Was het echt zo verschrikkelijk?'
Tony zei van wel. Hij praatte nog wat met Parker. Zijn anxiety werd minder met iedere minuut dat hij Peter tegen hem hoorde praten. Een jeugdige stem; veel minder dan zijn vader kon je niet klinken.
Parker zei dat hij nog snel wat huiswerk wilde maken voordat hij eropuit ging als Spider-Man. Stark stond op het punt hem te vertellen dat hij erbij zou zijn. Hij bedacht zich. Huisarrest, juist. Peter hing op voordat hij nog een woord kon inbrengen.
'Friday, kan ik koffie gaan halen bij Starbucks? Ik beloof terug te zijn binnen tien minuten.'
'Ik kan een Avenger voor u sturen, Boss.'
Ze had hem dus door.
'Wat wilt u hebben?'
Tony gromde. 'Laat maar.'
JE LEEST
Avengers: Age of Tony | ON HOLD
FanfictionHet was vast geen onnatuurlijke reactie; één van totale paniek toen hij zichzelf die morgen in de spiegel zag. Hij was al achterdochtig toen hij zich zijn bed uit had laten glijden. Het matras was breder dan hij zich kon herinneren, hij moest zijn p...
