Avengers: Age of Tony | ON HOLD

33. Niet jouw huiswerk

Steve ijsbeerde door de woonkamer van Avengers Tower. Hij kon niet geloven dat Tony vandaag niet voor de school op hem had staan wachten. Eerst had hij gedacht hij dat de knul nog iets moest afhandelen, of moest nablijven zoals eergisteren het geval was geweest. Maar toen hij in het schoolgebouw op zoek was gegaan naar een spoor van Stark, was hij met net zo'n lege handen terug naar buiten gekomen.

Het berichtje van Peter dat hij niet lang daarna had gekregen, had hem er niet geruster op gemaakt.

'Steve, kalmeer.' Buck legde een hand op de brede schouder van zijn beste vriend. 'We vinden hem wel.'

Clint riep zijn instemming vanuit de keuken: 'En als we dat doen, zullen zelfs zijn bruine puppy-ogen hem niet kunnen redden.'

James schudde afkeurend zijn hoofd, het niet eens met de manier waarop de boogschutter de situatie aanpakte. Hij kneep geruststellend in Rogers' schouder. ' We weten op z'n minst dat hij niet alleen is.'

'Wie zegt dat dat beter is?'

De Winter Soldier wist zelf niet of hij het antwoord daarop wel wilde weten. In plaats van met een antwoord te komen, koos hij daarom voor de woorden: 'Blijf kalm, soldaat. Met paniek helpen we Tony niet.'

Steve was niet overtuigd door de woorden van Buck, maar dwong zijn hartslag hoe dan ook omlaag. Hij knikte even ferm naar zijn vriend, maakte hem duidelijk dat hij zichzelf weer in de hand had.

Kolonel Rhodes kwam binnen gelopen. Hij keek niet vreemd op bij de gestreste sfeer die in de kamer hing. Nieuwsgierig richtte hij zich tot de twee supersoldaten. 'Wat is het probleem? Waar is Tony?'

Rogers legde met trillende stem uit wat er eerder vandaag was gebeurd. Hij vertelde over hoe hij naar hun teamgenoot op zoek was gegaan en ook over het verslag dat Peter had gedaan. Hij trad zelfs in detail en noemde het nummer dat Tony had aangezet toen hij in de onbekende auto was gestapt.

Rhodey liet de informatie voor een kort moment op zich inwerken. 'Ehm...' Hij twijfelde even. 'Heeft iemand hem überhaupt verteld wat huisarrest inhoudt?'

De twee soldaten schudden verbaasd hun hoofd.

James knikte. 'Oké, dat verklaart een hoop. Tony weet waarschijnlijk niet dat het niet de bedoeling is dat hij zijn eigen plan trekt nu hij huisarrest heeft.' Hij bekeek de twee verbaasde mannen voor hem sceptisch. 'Kom op, jongens! Dit is hoogstwaarschijnlijk zijn eerste keer! Howard en Maria namen heus niet de moeite hem huisarrest te geven!'

Steve schoof de betekenis van die laatste zin voorlopig opzij. Dat was iets waar hij nog eens naar zou moeten informeren. 'Maar dat verklaart nog niet waarom hij met een paar onbekenden van school mee zou gaan in plaats van met Pete.'

'Zijn gedrag van vanochtend spreekt, ben ik bang, boekdelen.' Zuchtte de kolonel.

Hoe graag Rogers het ook wilde ontkennen; hij moest toegeven dat Stark al sinds hij was opgestaan problemen had voorspeld. Hij had alleen nooit verwacht dat het zo erg zou zijn. Tuurlijk, hij had verwacht dat Tony geen lieverdje was geweest in zijn jonge jaren. Maar toen hij het vanaf de eerste rij meemaakte, was hij desondanks verrast. Wat er ook zou gebeuren; Tony Stark zou voor hem altijd een soort mysterie blijven. Iedere keer dat hij de man zag, ontdekte hij weer iets nieuws over hem.

Rhodes wilde voorstellen Tony's locatie na te trekken via diens telefoon, toen het geluid van de openschuivende liftdeuren hem het zwijgen oplegde. Hij draaide tegelijk met de andere twee mannen om, precies op tijd om een gedesoriënteerde puber de kamer binnen te zien komen zwalken.

'Tony!' Uitte het drietal in koor.

De kid schrok terug van de kreten. Hij bleef wankel in de deuropening staan. Zijn blik was glazig terwijl hij terug staarde naar de volwassenen.

'Mwah. . .' Hij legde een hand tegen de muur voor wat fysieke steun. 'Voel me niet zo lekker.'

De War Machine stapte naar voren, op de rillende jongen af. Hij legde zijn hand op het voorhoofd van de knul. 'Je hebt koorts.' Fronsend nam hij het blauwe oog van de Avenger in zich op. Hij reikte ernaar. Tony dook jammerend in elkaar toen de hand te dicht bij zijn gezicht kwam.

'Hoe kom je daaraan?' Vroeg de kolonel scherp, ook al kon hij zich niet voorstellen dat hij fout zat met zijn poging de eindjes aan elkaar te knopen.

'Er waren. . . Deze jongens.' Stark keek naar zijn voeten. 'Ze... eh...' Hij stond schoorvoetend voor de getinte man, struikelend over zijn eigen woorden – iets wat een Stark vreemd was. 'Ze wilden dat ik... eh... en wel...' Hij haalde zijn schouders op, richtte daarmee onbedoeld de aandacht van zijn vriend op de onbekende rugzak die hij bij zich droeg.

'Tony, van wie is die rugzak?' Rhodes wilde de tas van Iron Mans rug helpen, maar de jongen dook hoofdschuddend weg. 'Nee. Blijf daaraf!' Hij richtte zijn waterige ogen op James, en de man kon de pijn zien die erin verscholen ging.

'Tony, kom op.' Probeerde de kolonel. 'Die tas... Is die van de jongens die je dit hebben aangedaan?'

De playboy schudde zijn hoofd. Het was eigenlijk een iets te snelle reactie om oprecht te kunnen zijn.

'Tones, geef me de rugzak.' De getinte man stak zijn hand uit naar de jonge billionaire.

'Nee!' Ondanks dat hij stond te tollen op zijn benen, bewoog de uitvinder weg van zijn vriend. 'Jij bent niet de baas over mij!'

Rhodes zette een stap in de richting van het kind.

'Blijf uit mijn buurt!' Krijste de filantroop, zijn stem hees. Waarschijnlijk had hij die veel gebruikt – om om hulp te roepen misschien? James wist het niet.

'De tas, Tony.' Hij wierp zich naar voren, greep een hand van de stof van de rugzak beet.

Stark probeerde de tas jammerend los te trekken uit de ferme greep van de man. Hij sloeg en hij schopte; alles om de rugzak terug in zijn bezit te krijgen. 'Nee, Rhodey!' Jankte hij, de blik in zijn ogen nog glaziger dan eerst. 'De tas is van mij! Probeer me nu niet te bestelen! Je hebt al één van mijn harnassen!'

De militair schudde verbeten zijn hoofd. 'Low blow, kid.' Mompelde hij, en rukte de rugzak uit de handen van zijn rillende vriend. Hij hield het ding buiten Tony's bereik. Indringend keek hij op de jongen neer. 'Naar je kamer.' Commandeerde hij. 'We bespreken dit later, als je wat bent ontnuchterd.'

Iron Man stampte woedend op de grond. 'Niet eerlijk!' Huilde hij. 'Het is gewoon niet eerlijk!' Hij schoot langs James heen. Woedend ging hij op weg naar zijn slaapkamer.

Rhodes zuchtte diep. Hij opende de versleten rugzak. Knikkend haalde hij er een paar lesboeken uit die Stark helemaal niet nodig had. Hij bekeek de naam die voorop een van de boeken was gekrabbeld. Boos duwde hij de stapel terug in de tas en sloot de rits. Hij wierp de rugzak op de bank. Hoofdschuddend keek hij op naar het plafond. 'Schiet het al een beetje op met het onderzoek?' Vroeg hij bezorgd. 'We moeten Tony namelijk zo snel mogelijk van die school afhalen.'