Avengers: Age of Tony | ON HOLD

8. Kinderdromen die werkelijkheid worden

Hij had zoveel energie! De adrenaline gierde door zijn lijf heen. Hij dartelde door de immense gangen van Avengers Tower, zwaaide opgewonden met zijn armen. Er was zoveel om te ontdekken! Hij was druk, druk, druk! Geen vergaderingen, geen overvolle agenda. Hij was twaalf; vrij als een vogel!

Blij hupste hij voort, passeerde openstaande deuren, spotte in zijn ooghoek een schild.

Wacht.

Schild?

Hij ging een paar passen achteruit en draaide zijn hoofd opzij. In de coolste slaapkamer die hij ooit had gezien, stond een schild. Een rood, met wit, met rood, met blauw schild met een witte vijfster in het midden.

Schild! Hij rende de kamer binnen, naar de gave frisbee.

Tony had een flauw vermoeden dat er iets niet in de haak was. Hij was veel te enthousiast over het schild van zijn teamleider, en veel te hebberig ook. Zijn gedachten waren kinderachtiger dan dat typerend was voor zijn leeftijd.

Hij tilde de driekeurige disc van de lage kast af. Kreunend hield hij het omhoog en slingerde terug de gang op. Een idee plopte op in zijn hoofd. Hij zette het wapen tegen de muur en sprintte naar de badkamer verderop in de gang. Hij draaide de kranen open en duwden de stoppen erin. Hij kon zich herinneren dat er een oude tuinslang in de gangkast lag. Na enig geknutsel en flink wat ducktape had hij de groene slang op de kraan aangesloten en liep de gang op. Fluitend sproeide hij de houten vloer nat en schopte water alle kanten op.

Er was geen Howard om hem te straffen, en de andere Avengers leken alleen maar bezorgd over hem te kunnen zijn. Dit mocht hij vast wel van ze doen.

Hij goot alle flessen shampoo die hij kon vinden leeg op de vloer en nam het schild mee naar het begin van de baan.

Voor hem lag ruim twintig meter zeepsop. Witte zeepvlokken lagen als donzige wolken op de vloer. Een rechte glijbaan lag voor hem open. Hij legde Caps wapen op de kop voor hem neer, nam een aanloop en sprong erop. Lachend gleed hij door de kliederboel. Hij kreeg zeep in zijn mond, oren, ogen en haren.

Ergens vlak voor het einde van de baan gleed hij tot stilstand. Hij sleepte zijn geïmproviseerde slee mee terug naar de start en ging opnieuw.

Het was tijdens zijn vijfde ritje, dat Peter in de gang verscheen en precies in zijn baan bleef stilstaan. De jonge Stark dook ineen op het schild en kegelde de puber fanaal omver. Geschrokken keek hij achterom terwijl hij doorgleed over de zeepvloer. Hij zag zijn stagiair kreunend boven de zeepvlokken uitsteken. Voordat hij kon vragen of de jonge in orde was, knalde hij vol tegen de muur. De slee schoot onder hem vandaan, vloog tegen de beschadigde muur omhoog en belandde bovenop hem. Tony stak zijn hoofd er net op tijd onderuit om Pepper te kunnen zien. Ze zag rood van woede. Haar killerheels klakten vervaarlijk op de doorweekte vloer terwijl ze langzaam dichterbij kwam, als een roofdier dat wist dat haar prooi in de val zat. 'Wat heeft dit te betekenen!?' Riep ze, zwaaiend met haar zilveren kroontjespen. Witte zeepvlokken vlogen alle kanten op. 'Clint meldde een lekkage in de gymzaal en later kreeg ik een bevestigend bericht van Natasha!'

Tony kromp in elkaar, en hij had geen flauw benul waarom hij dat deed. Hij werd nerveus van de wilde bewegingen van Potts. Vreemd, want hij wist dondersgoed dat zijn assistente hem niet ging vermoorden of zou straffen door hem vannacht buiten te laten slapen. Pep zou hem hooguit een kleine uitbrander geven.

'S-Sorry.' Hij kroop onder het schild vandaan. Volledig doorweekt keek hij met grote ogen op naar Ms Potts. Hij zat op zijn knietjes op de vloer, waar hier en daar al een paar houten planken naar boven krulden. 'I-Ik deed het niet expres.'

'Uhuh.' Ze knipte vermoeid in haar lange vingers, en een groep schoonmaaksters kwam aanhollen. 'Je liet per ongeluk de gang overstromen.' Haar blik verzachtte. 'O, Tony toch! Je hebt het vast ijskoud.' Ze gaf hem een duwtje in de richting van de lift. 'Ga douchen, kid. Peter en ik regelen dit wel.'

Stark schuifelde langs Parker heen, die zichzelf gelukkig al omhoog had geholpen. Zodra hij de puber voorbij was, ging hij over tot een angstige sprint naar de lift.

'Hallo, sir.' Begroette Friday hem vriendelijk. 'Zal ik alvast een bad voor u vol laten lopen?' De lift ging open. Tony haalde diep adem, raapte zijn laatste beetje waardigheid bijeen en schreed naar binnen. Met rechte rug ging hij naast Sam staan. Hij keek de man niet aan toen de cabine in beweging kwam en langzaam een paar verdiepingen omhoog klom.

'Mag ik vragen wat je-'

'Nee.' De jonge billionaire stapte de gang op en liep zo waardig als hij kon naar zijn slaapkamer. Om daar te komen, moest hij eerst langs de woonkamer. Hij hield zijn hoofd fier rechtop toen hij achter de bank langs liep en negeerde alle vragende blikken die op hem werden gericht.

Dit was zo erg nog niet. Dit kon hij wel aan. Snel even in bad en dit kon vergeten worden.

'Hey, Tony.' Het was de stem van tante May. 'Ik heb wat oude kleren van Pete bij me. Kom je ze dadelijk even passen?'

Hij keek naar de vrouw, en naar wat ze in haar handen hield. Het was een shirt met Rogers in vol wapenornaat op de voorkant.

Oké. Hij keek weer strak voor zich uit. Hij ging dood.