Avengers: Age of Tony | ON HOLD

52. Klinkt als een plan

De meeste Avengers hadden niet eens door gehad dat hij weg was geweest. Rhodey had het geweten, Natasha vertelde hem dat ze het er niet mee eens was maar desondanks Friday had verteld niemand te verwittigen, en Bruce en Pym kwamen hem vertellen dat ze hem niet hadden kunnen vinden om hem te vertellen over de doorbraak die ze hadden gemaakt. Banner fluisterde dat hij het begreep - 'Maar Tony. Je moet echt op je tellen letten. Je bevindt je op gevaarlijk terrein.'

Maar goed. Doorbraak? Tony spitste geïnteresseerd zijn oren.

De wetenschappers legden hem uit wat ze ontdekt hadden, en hoe ze hem dachten te gaan "genezen". Tony belandde op de operatietafel en moest zijn mouw opstropen.

'Wat gaan jullie eigenlijk doen?' Vroeg hij zo onverschillig mogelijk. Het bleek nog best een opgaven voor hem de opwinding uit zijn stem te houden.

'We gaan een klein gat in je arm maken zodat we kunnen inpluggen op de nanobots.' Bruce rolde naar voren. Op zijn voorhoofd pronkte nu een zaklamp. Tony maakte drie keer de fout erin te kijken voordat hij doorkreeg dat de dokter proberen aan te kijken gewoon niet zo'n strak plan was.

'Klinkt gaaf.'

'Fijn dat je er zo over denkt.' Banner gebaarde Hank erbij te komen met een knik van het hoofd. 'Houd hem op zijn plek. De laatste keer dat hij een spuit kreeg te zien sloeg Cap hem uiteindelijk knock-out door een tekort aan betere opties.'

Voordat Iron Man kon beginnen met protesteren was de naald al in zijn bovenarm verdwenen. Weldra was zijn linkerarm verdoofd.

'Dat voelt grappig.' Merkte hij op terwijl hij nieuwsgierig meekeek met de handelingen die de twee doctoren uitvoerden. Hij fronste wanneer een draad in zijn arm werd gestoken en aan een computer werd aangesloten. Voor een tergend lange tijd gebeurde er niks. De twee mannen stonden mompelend over de computer heen gebogen. Zo nu en dan tikten ze een tijdje furieus op het toetsenbord om daarna lange tijd weer zachtjes te overleggen.

'We zijn klaar.' Banner trok de draad uit Tony's arm. Beiden keken ze naar de usb-ingang die voorafgaand aan de snoer in Starks arm was gezet. Hij schudde zijn hoofd terwijl hij er een dopje opduwde. 'Oké, Tony. beloof me dat je hier niks stoms mee doet.' Hij wees naar de nu afgedekte usb-ingang.

'Beloofd.'

'Mooi. Het moet namelijk blijven zitten voor het geval dat er onverwachts problemen optreden, maar we verwachten eigenlijk geen moeilijkheden.'

Het genie knikte. 'En wat gaat er nu gebeuren?'

'Als het goed is, zal je iedere nacht drie jaar ouder worden, maar alleen terwijl je slaapt. Er is namelijk veel energie voor nodig.'

'Waarom met drie jaar?' Wilde Iron Man weten.

Banner haalde zijn schouders op. 'Magisch getal, gok ik. Het is wel logisch. Zes, vijftien, twaalf en eenentwintig waren allemaal deelbaar door drie.'

'Dus nu wordt ik elke keer drie jaar ouder tot ik de achtenveertig heb bereikt?'

'Dat is het plan.'

'Klinkt als een goed plan.' Tony keek nog een keer neer op de afgedekte usb-ingang in zijn arm. 'Mag ik er echt niet mee-'

'Nee, Tony.'

'Ook niet-'

'Nee.'

'En als ik nu-'

'Tony, nee.'

Het bleef even stil. 'Prima. . .'