Avengers: Age of Tony | ON HOLD

43. Er is iemand voor je

Tony had zich voorgenomen dit weekend zijn huiswerk te maken. Aangezien hij niet het lab in mocht omdat Bruce en Pym daar aan het werk waren, was het ook niet alsof hij iets beters had te doen. Hij zat achter het bureau op zijn kamer. Door de speakers dreunde AC/DC, en Stark knikte energiek mee op de maat terwijl hij gedachteloos wiskunde maakte. De sommen waren te simpel, ja. Maar de leraar controleerde continu of je je huiswerk wel had gemaakt. In eerste instantie had Tony er niet veel van gedacht, maar toen hij voor de tweede keer de les uit werd gestuurd om zich te gaan melden bij de congierge, besloot hij dat het niet eens zo'n heel slecht idee zou zijn om voortaan thuis ook wat werk in wiskunde te steken - niet dat hij op school oplette, maar goed. Die preken van Cap in het nablijfuur waren ondertussen verdomd irritant.

Hij draaide zijn stoel razendsnel om toen hij de deur hoorde opengaan. Friday dempte de muziek naar de achtergrond.

'Hey, Loser.' MJ sloot de deur zachtjes achter zich. 'Huiswerk?' Ze kwam dichterbij, niet lettend op hoe Tony's kamer duur naar haar schreeuwde.

De jonge uitvinder knikte. Hij draaide zich weer naar zijn bureau, pakte zijn pen op en hervatte zijn huiswerk.

'Zin om er even uit te gaan?'

'Gaat niet.' Antwoordde Stark over zijn schouder. 'Heb huisarrest.'

Het meisje trok een wenkbrauw op. 'Sinds wanneer houdt dat je tegen?'

* * *

De buitenlucht was frisser dan hij zich kon herinneren. Dat kwam vast doordat hij hier helemaal niet mocht zijn. Hij glimlachte naar het meisje naast hem. Ze liep met hem door Central Park, een blik van pure desinteresse in haar ogen alsof de wereld haar totaal niet interesseerde.

Ze vertelde hem over Decatlon, en over de vroegere slavernij in Amerika. Ze bekritiseerde het Kapitalisme, zei dat maar een kleine groep al het geld kreeg toegedeeld en de rest van de wereldbevolking daardoor in armoede moest leven. Ze besprak met hem het Broeikaseffect, vroeg wat hij dacht eraan te gaan doen. Ze praatte nog wat over haar schoolweek en legde uit waarom ze het goed vond dat er een LGBTQ+ groep was opgericht op school. Daarna vroeg ze of hij nog iets interessants te vertellen had.

Tony haalde zijn schouders op. Hij lachte luchtig, ademde diep in. Zwijgend dacht hij na. Hij wilde dat hij net zulke interessante meningen over de wereld om hem heen vormde als MJ, maar realiseerde zich dat hij daar de vrijheid niet voor had, nooit had gekregen ook.

Hij rakelde wat oude ideeën op waarmee hij ooit had gedacht de wereld te beteren, en besprak ze met Michelle. Ze vertelde hem dat het nog niet eens zo heel verkeerde plannen waren, en Tony nam zich voor er werk van te gaan maken.

Hij genoot ervan hoe direct de puber was. Ze danste niet om de kern van de zaak heen met dure woorden die niemand begreep - zoals iedereen in Starks omgeving al zijn hele leven deed - maar was rechtdoorzee en maakte een punt voordat iemand haar daarvan zou kunnen weerhouden. Hij luisterde aandachtig naar haar feedback, en maakte er serieuze aantekeningen van in zijn hoofd. Hij deed meer inspiratie op dan hij in lange tijd had gedaan.

Ze lunchten bij de kiosk in het park. Tony betaalde en de twee slenterden terug richting de Tower.

'Ik word echt gek van de Avengers.' Stark staarde naar het stoplicht. Het sprong op groen en de twee gingen weer.

'Hoezo?' Michelle haakte haar arm in de zijne. Dat verbaasde hem. Maar misschien was de puber wel gevoeliger dan ze liet blijken en wist ze precies wanneer iemand behoefte had aan contact.

'Ze behandelen me alsof ik een kid ben.' Stark blies geërgerd zijn adem uit. Wilson viel nog wel mee, Barnes ook. Die twee hadden goed in de gaten dat hij zichzelf wel kon redden. Maar Steve had het als zijn taak gezien hem veilig te houden, en Rhodey eiste een verklaring voor ieder klein schrammetje sinds het huiswerk-incident.

'Maar Tones.' Ze bleef met hem stilstaan voor een grote etalage. 'Je bent een kid.' Ze keek in de ruit van de winkel, en Tony volgde haar blik.

Ze had gelijk, realiseerde hij zich bij het zien van zijn spiegelbeeld, hij was een kid.

'Niet eerlijk!' Hij stampte een keer op de grond.

'Wind je niet op.'

Tony keek haar via de weerspiegeling recht aan.

Ze haalde verontschuldigend haar schouders op. 'Shit happens.'