Wrath Of The Past (UNEDITED)

Simula

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places events and incidents are only the products of the author's imagination.

Any resemblance to the actual persons, living or dead, actual evenys are purely coincidental.

There is no softcopy of this story.

Plagiarism is a CRIME.

Author's note:

This story is not edited so expect typo graphical errors, grammatical errors, wrong spellings and other errors. This is my first story and hope you like it!!

MyMischievous_M

Simula

"Close the window, Messeah" tumingin ako kay Papa na siyang nagsalita. Sumimangot ako. I like the wind blowing my face!

"Okay," matamlay kong sinabi.

Until now hindi ko alam kung saan kami pupunta. Basta nagising na lang ako kaninang umaga na pinagbibihis ako ni Papa at pinag-aayos, nakapagtataka...Papa was always busy ngunit ngayon ay parang nagbago ang lahat. Nagkaroon din siya ng time para sa aming dalawa.

Habang dinadrive ni Papa ang kotseng sinasakyan namin hindi ko mapigilan ang pagtingin sa labas. Ang paligid na ito ay bago sa akin. Maraming puno at kagubatan ang tinatahak namin na daan hindi katulad sa Maynila na maraming buildings. Bumaling ako kay Papa na busy sa pag dadrive.

"Papa where are we going?" I asked. Lumingon sya sa akin nang saglit ngunit binalik niya agad ang tingin sa daan.

"You'll see later," he responded. Hindi na ako nagsalita pagkatapos.

Messeah Jade Benosa is my name. As a child I know that I grew up different from other kids. I just can't pinpoint how different I am from them. I always stayed inside our house. My whole life revolved around the four corners of our huge house. Inilalabas din naman ako ni Papa paminsan minsan but it was almost two months since the last time kaya naman matapos ang ilang buwan na pananatili sa loob ng aming bahay sa wakas ay nagkaroon din ako ng pagkakataon para lumabas at makalanghap ng sariwang hangin.

"We're here," I heard Papa as he maneuvered the wheel and stopped the engine of the car . Lumabas siya sa sasakyan at pinagbuksan ako ng pinto. Lumabas ako dala-dala ang manika ko. Niregalo ito sa akin ni Papa last month, it was my 10th birthday. Paglabas ko nakita ko sa harapan ang sobrang taas na gate and it was too huge my jaw almost drop in amazement! The color of the gate was white kaya nga lang siguro dahil sa katandaan medyo luma na ang itsura nito but the elegance of the gate was very evident.

"What is this place?" tanong kong namamangha. 

"Réal, Quezon," Papa answered.

"What are we doing here?" Tanong ko. Tumingin sya sa akin at ngumiti.

"The Aguas invited us kaya pinaunlakan ko sila, they are my bestfriend since high school...let's go?" Hinawakan ko ang kamay ni Papa habang sa kabila ay hawak ko ang manika ko. Hinigpitan ko ang paghawak sa kamay ni Papa nang humampas ang malamig na hangin.

Nang lalong lumapit kami sa gate nakita ko ang mga letrang nakasulat sa arko sa taas, gawa ito sa mamahaling bato at pinaghalong bakal.

"Hacienda Réal.." bigkas ko sa nakasulat dito. Biglang bumukas ang gate at nakita ko na binuksan ito ng mga taga bantay sa gate.

"Where are they?" tanong ni Papa sa guard.

"Nasa mansyon po sila. Gamitin daw po ninyo 'yung kabayong puti para makarating do'n," the guard said. Tumango si Papa, nang pumasok kami sa loob hindi ko inaasahan ang nakita ko.

Sobrang laking lupain ang bumungad sa akin! Halos lumaglag ang panga ko dito. Sa bawat daanan ay may mga bulaklak at damo ngunit mayro'ng pathway na dapat mo lang lakaran at sobrang lawak nito! May nakita rin akong dagat! May mga rock formation at puting puti ang buhangin nito. Kumikintab kintab ito dahil sa sinag ng tanghaling araw. Pero pinagtataka ko kung nasaan ang mansyon na tinutukoy nung guard kanina puro puno kasi at kabutan ang nakikita ko sa dulo. May mga nakikita din akong mga kabayo sa paligid. Hanggang sa hinila ako ni Papa at lumapit kami sa kabayong puti.

"This place is so beautiful Papa! Who is the owner of this place?" excited kong tanong. Gusto ko itong makilala dahil sa sobrang ganda ng lugar na pag aari nya. Its so magical! Pakiramdam ko tuloy totoong nasa isa akong paraiso.

"You will see them later. Sasakay tayo sa kabayo para makarating doon. Are you ready?" Papa asked. Marunong akong sumakay ng kabayo pero minsan ko lang ito nagagawa dahil bata pa ako and Papa dislike me to ride a horse. Minsan naiinggit ako sa mga nasa husto ng edad. They can do and enjoy everything!

"Of course, I'm ready!" Excited kong sagot. Binuhat ako ni Papa para makasakay sa kabayo. Sumunod naman si Papa sa likod ko.

"Yahh!" Sigaw ni Papa bago sinimulan ng kabayong tumakbo paalis. Marahas na humampas ang hangin sa aking mukha. Pumasok kami sa loob ng kagubatan. Sakop pala ito ng Hacienda?

 Nandito kaya ang mansyon? Saan kaya ang dulo ng lugar na ito? I haven't see the end of the gate. Gano'n ba ito kalawak? May nakita akong farm ng mga bulaklak. Biglang tumigil ang kabayo. Bumaba si Papa. Binuhat nya ulit ako para makababa.

"This is their mansion," turo ni Papa sa harapan, tumingin ako do'n at napanganga nanaman sa sobrang laki at lawak ng mansyon. Parang mas malaki pa yata ito sa Malacañang! Dalawa ang palapag nito at kulay puti and brown ang kulay ng mansyon. Sobrang rangya ng disenyo at may halong pang kastila ang ambiance nito. It's so cool and nice!

Tahimik akong nagmasid hanggang may lumabas na lalaki galing sa mansyon. Matangkad, at ang una kong napansin ay ang mukha nyang mukang kastila. Nakangiti syang lumapit sa amin.

"Jairus kamusta?" bati nito kay Papa.

"We're fine. Where is Kristine?" Tanong ni Papa.

"In the Kitchen, preparing the foods. Let's go inside?" Aya nito kay Papa. Tumango si Papa bago kami naglakad papasok sa loob.

"So, this is your daughter?" Tanong nito kay Papa.

"Yeah. Look Messeah this is Tito Mateo," tumingala ako para mangitian ito. Malaki ang ngiti nitong nang kusa akong lumapit sa kanya at nagmano. He messed up my hair. 

"You grew beautifully, hija..." he complimented me. I smiled widely at that. Pagkatapos no'n ay nagpatuloy ang usapan nila ni Papa.

Pagkapasok pa lang sa mansyon a huge family portrait caught my attention. Pero mas napatitig ako sa lalaking may brown na mga mata. He has cold eyes and foreign features. He looks a bit older than me and by just looking at his face I couldn't deny how handsome he is.

"Curious about him?" Biglang tanong ni tito Mateo sa akin at dahil doon pati si Papa napatingin sa akin.

"I caught you staring more than 5 minutes at our portrait," Tito Mateo smiled.

"Who is he?" Walang pag aalinlangan kong tanong. Papa and tito Mateo both chuckled.

"He's my son, the firstborn....Matthew Kier Aguas is his name,"