Wrath Of The Past (UNEDITED)

Kabanata 54

Love again

When I was a child, I thought...house, books and Papa will be my life forever. But everything changed when I stepped to the land of Hacienda Reàl. Different emotions was revealed. My mind opened for another life that I didn't know that exist. All my life I thought I was complete but I wasn't.

After that day everything turned upside down. Even the wrath of the past was discovered. Even myself got know better. I got know myself better. And I learned to loved better.

I closed my eyes as I walk from my last step to enter in this airplane. But I forcefully stop when I got pulled brutally from someone behind. Napamulagat ako at agad tinambol ng kaba ng makita ko ang brown na mga mata ni Matthew. Lalo pa akong nanghina ng makita ko doon ang poot, galit at kung ano ano pang emosyon na hindi ko mapangalanan.

"You can't leave this time again, Messeah." His serious voice and full of authority enveloped my ears. I felt like everything has stopped!

Nanglaki ang mata ko ng marahas nya akong hinila pababa, nabitawan ko din yung mga maleta ko. Walang tigil sa paghampas ang aking puso sa sobrang kaba. Bakit sya nandito? Anong ginagawa nya dito?

"Wait! M-Matthew! My bags!" Sigaw ko. His grip on my pulse is so hard. Hindi ko ito maalis kahit magpipiglas ako.

"I don't care!" Sobrang dilim ng awra nya ngayon. He's fuming mad! At ngayon ko lang sya nakitang ganito!

Tumigil kami sa tapat ng isang aston martin, nakita ko din doon ang limang lalaking nakauniporme mga tauhan nya yata. Kumunot ang noo ko nagtatanong pa rin ang isipan ko kung bakit sya nandito!

"You can all go." Malamig na sinabi nya sa mga ito. Agad namang sumunod ang mga lalaki. Matatalim ang mga mata nya ng lumingon sya sa akin. Binuksan nya ang front seat at tinitigan ako ng mariin.

"Come in." He coldly said. Napalunok ako dahil sa kaba.
"Where are you taking m-"
"I told you to come in." Madiin ang bawat bigkas nya sa mga salita. Tumungo ako at sinunod ang gusto nya. Naramdaman ko din ang pag upo nya sa driver seat. Binuhay nya ang makina at sinumulan itong paandarin. Tahimik ako habang pinagmamasdan ang daan sa labas.

I don't know what is his possible reason for taking me. May flight pa naman siguro mamayang gabi di ba? Napahinga ako ng malalim.
Did he want a talk? Pagkatapos ba nito ay hahayaan nya na ako sa gusto ko?

"Kung ano man ang gusto mong gawin please bilisan natin, you see I have a flight." Pinanatili kong maging normal ang aking boses sa kabila ng kabadong puso.

"You'll not coming back to that airport." He said with an authority and anger. Wala sa sariling sumulyap ako sa kanya at ang nakita ko lamang ay ang galit nyang facial expression.

"What do you mean? Matthew-" I swallowed hard when I saw his arms portruded.
"If I say you damn stay, you will!" He almost shouted. Kinakabahan man ay pinilit ko pa ring magsalita.

"Why will I stay? My l-life is in Russia now!" Nangilid ang luha ko. Hindi sya umimik sa halip marahas nyang itinigil ang sasakyan sa harap ng isang dagat na hindi ko namalayan na dito pala kami pumunta.

Lumabas sya at binuksan nya ang pintuan sa front seat at doon ay hinila nya ako. Napasandal na lang ako sa kanyang kotse ng ikulong nya ako sa mga bisig nya. Ang kanyang magkabilang kamay ay nakalagay sa magkabilang gilid ko, stopping me to escape.

"Why are you always want to leave huh?!" His question is like a thunder from a large storm. Iniwas ko sa kanya ang aking paningin ngunit hindi nya ako hinayaan. His right hand immediately came to my chin just to make our eyes met and my knees are slowly melting because of his intense eyes.