Wrath Of The Past (UNEDITED)

Kabanata 32

Cruelty of Life

Tahimik akong humakbang papasok sa elevator patungo sa floor na kung saan nandun ang kwarto ni Papa. While Matthew is on my back and amusement is still plastered in his face that made me more irritated. Nang makarating na sa floor ay dirediretso ang lakad ko sa room nasa likod ko lang si Matthew at nakasunod sa akin.

Pagbukas ko pa lang ng pintuan si tita Kristine na ang bumungad sa akin. Agad kaming nakita ni tita Kristine at agad lumapit sa amin ng kami ay makapasok.

"Messeah! How are you?" Sabi nya sabay yakap sa akin. I smiled with her heartwarming greeting.
"I'm fine tita" i said. She withdraw from the hug and her eyes immediately found Matthew on my back.

"Matthew, akala ko ba bukas pa ang balik nyo?" Tanong ni tita. Naglakad ako papunta kay papa habang nag uusap pa sina Matthew.
"Dad, said that we need to come back immediately so we did" sabi ni Matthew. Tiningnan ko si papa, maputla at mukhang mahina si Papa ngayon. Kinukurot ang dibdib ko habang pinagmamasdan ko syang ganito. I never imagined that papa will be like this. Hinalikan ko sya sa noo at pagkatapos muli ko syang pinagmasdan.

"Did you used our helicopter?" Asked tita Kristine to Matthew.
"Of course" maikling tugon ni Matthew. Hindi ko namalayan na nasa likod ko na si Matthew at pinagmamasdan ako.
"You need to rest" he whispered. Hinawakan nya ang braso ko at pinaharap sa kanya. Nakita ko si tita Kristine na papalapit at pinagmamasdan kami ni Matthew.

"I'm not tired" i said. Mariin nya akong tinitigan na hindi ko man lang masuklian. Ang kanyang mga titig ay tinutunaw ang aking kalungkutan. Tinitigan nya ako na para bang gusto nyang malaman lahat ng nasa isipan ko.

"Hija, Matthew is right, you need to rest" tita Kristine said. Ngumiti lamang ako kay tita dahil sa kanya ko lamang kayang ibigay ang aking mga titig.
"Opo, mamaya siguro" sagot ko.  At sa wakas nagkaroon ako ng lakas ng loob para tingnan pabalik si Matthew, his eyes is so intense na kahit anong gawin ko pilit nitong pinapatibok ang puso ko.

"Ikaw? Kailangan mo ring magpahinga" sabi ko habang nakatitig sa kanyang mukha. Nakatingala pa ako dahil sa kanyang lapit at katangkaran.
"I think I should go out" narinig kong sambit ni tita atsaka umalis. Nag init ang pisngi ko, baka kung anong isipin ni tita Kristine!

"Hindi ko kayang magpahinga" he said. Titig na titig kami sa isa't isa. Habang ang puso ko naman ay nagwawala na. It's like my heart is pounding so fast to escape from it's own place. Tinanggal ko ang pagkakapit nya sa akin at umalis ako sa harapan nya, umupo ako sa malapit na couch, maya maya lang ay sinundan nya ako. Umupo din sya tabi ko.

"W-Why don't you go? I know you have a lot of priority. You should do it first" i said. Sumandal sya at nilagay ang braso sa aking likod. Napalingon ako sa kanya at nagtama ang aming paningin.
"You are my priority" he said. My heart is pounding so fast hindi ko alam kung para saan. At nangyayari lang ito pagkasama ko si Matthew.

Hindi ako nakapagsalita, para bang may pumipigil sa akin at mas gusto ko pang marinig ang kanyang boses.

Biglang bumukas ang pintuan at niluwa nun si tito Mateo. Lumayo ako ng kaunti kay Matthew ngunit hindi nya ako hinayaan, hinawakan nya ang braso ko at hinila papalapit pa sa kanya. Shit! What the hell is he doing?

"Good morning po" i greeted tito Mateo while he's walking toward us. Ngumiti lamang sya at agad dumapo ang mata sa kanyang anak.
"Did you call your secretary?" He asked Matthew.
"Not yet, I'll do it later" Matthew said. Tumango si tito Mateo.
"I need to talk to you, outside" kasabay nun ang pagtingin ni tito Mateo sa akin.
"Can I talk to Matthew?" Tanong nya sa akin. Kumunot ang noo ko. Why did he asking me? Of course he can talk to Matthew!!

"O-Of course tito, you don't need to ask" i said. I saw a smirk in his lips.
"Your permission is important when it comes to Matthew" he said kasabay nun ay ang pag alis nya.
Nakangisi na si Matthew ng tumingin ako sa kanya. Masama ko syang tiningnan.
"Siguro kung ano ano ang sinabi mo dun kay tito Mateo!" Galit kong sabi. Tumawa sya.
"Of course not. He already know from the start" he said. Kunot noo ko syang tiningnan. He kissed my forehead before leaving me hanging.

Buong oras na gumugulo sa isip ko si Matthew. I love him alright pero hindi ko alam kung ano kami ngayon. Ngunit sa ganto ka komplikadong sitwasyon romance is not important. Kailangan kong pagtuonan ng pansin ang problema ko at hindi ang damdamin ko para sa kanya.

Hindi ko namalayan na nakatulog ako sa couch and even in my dreams Matthew is still hunting me nagising na lang ako na may luha na ako sa mga mata but I do not remember my dream I just know that it's all about Matthew. Pinahid ko ang aking mga luha at pilit kinalma ang sarili. Tiningnan ko ang oras at halos alas dose na pala. Bumangon ako sa pagkakahiga at nilibot ang paningin, ako lang ang tao atsaka si papa.

Napatingin ako sa pintuan ng bumukas ito at nagpakita si tita Kristine.
"Gising ka na pala. Are you hungry?" Tanong nito habang papalapit sa akin. Umupo sya sa aking tabi at tinitigan ako.

"Hindi po tita" sabi ko. Asan si Matthew? Bakit wala sya dito?
"Umalis si Matthew. Pero nagbilin sya na sabihin ko sayo na babalik sya mamaya" sabi nya na para bang nabasa ang mga tanong sa aking isipan. Hindi ako umimik.

"Lorna didn't come to the hacienda. Hindi sya nahuli" sabi nya. Napatingin ako sa kanya.
"Nalilito po ako. Bakit patuloy akong hinahabol ni tita Lorna samantalang wala naman syang makukuha sa akin?" Tanong ko. Tinitigan ko ang kulay abo nyang mata. Napaka ganda ni tita Kristine even in his age she still look elegant and pretty.

"She wants your company" she said. Napailing ako.

"I can give it to her! Para sa ikatatahimik nya at ng buhay ko!" Desperado kong sabi. Ngumiti lamang sya.

"If you give it to her parang sinayang mo na rin ang pinaghirapan ng iyong ama" sabi nya. Napapikit ako ng mariin. Alam ko naman yun. Pero kung yun lamang ang dahilan ibibigay ko yun para sa ikatatahimik ng lahat.

"Ang gusto ko lang naman ay matahimik na si tita Lorna. Masama ba yun? I just need a peaceful life na alam kong makakamit ko lamang pag nabigay ko na ang kagustuhan ni tita Lorna." Sabi ko.

Hinaplos nya ang buhok ko at malungkot na tumitig sa akin.

"I want that too. Pero anong gagawin natin?  Life is so cruel. Gagawin nito ang lahat para maubos tayo at mawalan. Pero kahit na ganun. I'm in love with this life because there's always a person who cares and love you behind of the cruelty of life" she said. Hinagkan nya ako na parang isang anak.

I'm inlove with this life too because of that person. He make me whole  and contented behind of the cruelty of life.