Wrath Of The Past (UNEDITED)

Kabanata 45

Not letting you go

Tahimik ako habang pinagmamasdan si Papa na naglalakad papasok sa condo nya. Pangalawang beses nya pa lang itong umaapak sa condong ito. Matagal na nya itong nabili. Pero madalang syang pumunta dito dahil lagi syang nasa bahay namin. Last year ko lang naman nalaman na may ganto syang pag aari. Kaya naman ngayong nakalabas na sya sa ospital dito na kami dumiretso.

Naramdaman ko ang pagvibrate ng cellphone ko sa bulsa ng jeans kong suot kaya naman kinuha ko ito. Habang binabasa ko ang text ni Matthew hindi ko alam kung malulungkot ba ako o sasaya.

From:Matthew

How are you? Nasa condo na ba kayo?

Me:
I'm fine. And yes nasa condo na kami.

Binaba ko ang cellphone ng makapagreply na ako. Tumingin ako sa kabuoan ng condo. Hindi gaanong malaki pero hindi naman maliit. Nakita kong pumasok si Papa sa kwarto nya dala dala ang kanyang bag. At ako naman ay dumiretso sa katapat na kwarto nito. Nang makita ko ang malambot na kama ay umupo ako dito at bumuntong hininga.

This is my last day with them. And after all of these, I'm going to leave from the sake of their safety. I will risk everything wag lang silang madamay. Kung ang pag iwan sa kanila ang tanging paraan. Then gagawin ko iyon, kahit na masakit para sa akin.

Hindi ko namalayan ang pagtulog ko sa malambot na kama na yun. Nagising na lang ako sa marahang pagkatok sa pintuan ko.

"Messeah?" Si Papa ang kumakatok. Tiningnan ko ang orasan at halos tanghali na pala. It's 11:45.

"Why?" Sigaw ko mula dito sa kama. Inaamad pa akong bumangon. Tiningnan ko ang aking suot at napagtanto kong hindi pa pala ako nakakapagbihis ng pambahay.

"Matthew is here!" Automatic akong napabangon sa narinig. Bakit sya nandito? Nag mamadali akong pumunta sa pinto at binuksan ito sa maliit na siwang.
"What?" Tanong ko kay Papa. Nakikitaan ko sya ng kunting ngisi. And I'm bothered kaya naman kinunot ko ang aking noo. Am I look excited?

"Matthew is here." Ulit nya.
"T-Tell him I'm c-coming." Nag aalinlangan kong sinabi.
"Alright" tumango sya.

Pumasok agad ako sa closet para magbihis. Nahirapan pa akong maghanap ng disenteng pangbahay. Wait?! Why I'm suddenly panic?
Huminga ako ng malalim at napili kong suotin ang isang maong short at isang v neck white tshirt. Inayos ko ng kaunti ang buhok ko inilugay ito. When I'm get satisfied I decided to go out but when I saw him comfortably sitting on our couch I just wanted to run back to my room.

Pagkalabas ko pa lang ng aking kwarto tumama agad ang mata nya sa akin. Kahit nanglalambot ako sa mga titig nya ay lumapit pa rin ako sa kanya.
"W-Where's Papa?" Shit! Why I'm stuttering? He tap his side. He wants me to sit beside him. Kaya naman doon ako umupo.
"Went outside." He answered. Tumango lamang ako.

Nanigas ako ng maramdaman ko ang kanyang kamay na gumagapang sa bewang ko. Nararamdaman ko na din ang hininga nya sa leeg ko. We're intimate!

"I miss you..."he whispered. And my heart race again. Ito lagi ang nangyayari when he's near me. At hindi na yata ako masasanay. Hindi na. Lumunok ako bago bumaling sa kanya. Nanglambot ako ng makita ko ang kanyang malambot na ekspresyon. Madalang ko itong makita sa kanya. He's always cold and arrogant. And when our eyes met, my heart went insane again.

"I-I miss you t-too." He looked at me with amusement. Kinunot ko ang noo ko to save myself from embarrassment. He kissed my cheeks that made me flush!
"Why are you stuttering? You don't mean it. Do you?" He asked. Nag init lalo ang pisngi ko sa mga titig nya sa akin. What the hell! Don't look at me like that!