Wrath Of The Past (UNEDITED)

Kabanata 28

Staring

Umatras ako. Kaya nakita ko kung paano sya ngayon tumitig. He's eyes is so intense at halos mapaluhod ako dahil dun.
"What are you-" nagitla ako ng bigla nya na lang akong siniil ng halik. Dumagundong ng malakas ang puso ko. Nanglalambot na rin ang buong pagkatao ko. Para akong nakalutang. Nanatili akong gulat sa halik nya.

Nang lumayo sya sa halik ay dun pa lamang ako nakahinga ng maayos.
"Don't push me away" he whispered. Nanatiling nakahawak ang kanyang kamay sa aking mga kamay. Hindi ko alam kung anong ekspresyon ang bininigay ko ngayon, ang alam ko lang gulat na gulat ako sa ginawa nya.

Ang kanyang mga mata ay maamong nakatitig sa akin. Nakakapanglambot.
"Don't push me away like you did last time I kissed you" he said again. Hindi ko na alam. Wala na akong maintindihan!

"Why....did you kissed....me?" Lakas loob kong tanong. Nanatili ang titig namin sa isa't isa kahit pa nanginginig na ang mga binti ko.
"Why man kissed a girl?" He answer me with another question. Kumununot ang noo ko.
"Don't answer it with another question, Matthew!" Mariin kong sabi.
"Then answer me first" he said with gentleness. Nagtaasan ang balahibo ko dahil sa kanyang mga salita.
"Hindi....ko alam na may tanong ka?"

"My question is, why are you mad at me?" He said. Tinitigan ko sya.
"I asked first, you will answer me first" i said. Then he chuckled. Nagtaka ako.
"Did you forget? I asked first remember?" Tama sya, kanina nya pa yan tinatanong eh.

"Why are you so mad at me?" He said. Tumungo ako dahil hindi ko na kayang tingnan ang kanyang nakakahulog na mga mata.
"Look at me" he said while he held my chin up just to look at my eyes.

Hindi ako umimik ng tuluyan nang magtagpo ang aming mga mata. Kailan kaya ang panahon kung saan hindi na ako masasaktan? Kailan kaya yun? Bakit, nasasaktan ako ngayon, gayong nasa harapan ko ang aking mahal?

Dahil kailanman, kahit gaano pa sya kalapit, kahit gaano mo pa sya abot kamay, things will never be change. Hindi ako karapat dapat sa kanya. Palagi kong dadalhin ang mga insecurities.

"Answer it" he said. Hindi ko alam kung bakit lumandas ang luha ko. Kita ko kung paano nya tinitigan ang paglandas ng mga luha ko sa aking pisngi. He wiped my tears using his thumbs.
"Don't cry-"
"You're right, i'm jealous" sabi ko. Napatigil sya sa kanyang ginagawa at matagal na tumitig sa akin.
"But, I'm alright. You....don't have to worry. I can deal with my own feelings" hindi ko alam kung paano ko yun nasabi gayong walang tigil ang pag agos ng mga luha ko.

"You don't have to deal with it. But I will" he whispered.
"Nasasaktan ako, Matthew. Kaya kung maaari... gusto ko ng umalis dito... gusto kong.....lumayo...sayo" humikbi ako. Nabigla ako sa yakap nya. Mahigpit yun at parang ayaw akong bitawan.

"You...won't leave. Hindi kita hahayaan." He whispered while he's hugging me. Pinipira piraso ang buong puso ko. Hindi ko alam kung bakit.
"Fuck, Matthew! Why won't you leave me alone? Nasasaktan nga ako di ba? Kung gusto mo si Ruth ay hindi kita pipigilan, hindi ako nakikialam sa buhay mo. Kaya bakit pinipigilan mo ako? Gaano ba kahirap na pakawalan ang isang katulad ko-"

"It's hard! Because I'm in love with you!"

Halos mabuwal ako sa kinatatayuan ko. The way he look at me right now, para akong napapaso. Mahigpit ang hawak nya sa braso ko. Ang isang kamay nya ay nakapahinga sa bewang ko. He's locking me!

"Did you hear me?" He said. Sobrang lambot ng titig nya. Ang kanyang mga mata ay may halong lungkot at tuwa. And those eyes of him is indangered. Madalang makita at mahirap mahanap, sa kanya lang talaga.

"Matthew..." bulong ko sa kanyang pangalan. Halos nakatingala na ako dahil sa tangkad nya. Nilapat nya ang kanyang noo sa akin. Amoy na amoy ko ang kanyang mabangong hininga at ramdam ko ang lalim nito.

"I don't like Ruth. So please don't asked me again to let you go cause you know that I can't. Kahit ayaw mo, mananatili ka dito. Kahit masakit na....gusto ko manatili ka dito. Wag mo lang hingiin ulit na iwanan kita" he's voice was husky. At may kasama itong kalungkutan.

"I wan't to go back..." i trailed off.

Titig na titig sya sa akin at para bang ako lang ang nakikita nya sa kanyang mga mata.

"....to the mansion... I will stay, Matthew" ngumiti ako ng kaunti bago sya tumango.

Tahimik kami at walang imikan habang tumatakbo ang kabayong si Kier,

Is that true? He's in love with me? Napapikit ako. Bakit ang hirap paniwalaan? Bakit para akong nasa panaginip lang?

Labis ang kasiyahan sa aking puso at tila pa may party doon.

Maingat nya akong binaba sa kabayo ng nasa harapan na kami ng mansyon. Ibinigay nya sa isang haciendero ang kabayo bago hinawakan ang aking kamay. Sabay kaming pumasok ng mansyon. Napatingin lahat ng katulong samin at ramdam ko ang pagtingin nila sa aming kamay na nakasalikop.

"You hungry? What food do you like?" He said while walking towards the kitchen.
"Ah. Anything will do" sabi ko na lang. Pumasok kami sa kitchen at doon nya lang ako binitawan at pina upo sa isang upuan. Napanguso ako, hindi ko alam kung bakit may tumusok sa puso ko ng bitawan nya ang aking kamay.

"You like holding hands?" He's smirking at me. Napansin nya siguro ang pagsimangot ko.
"Hindi ah! Assuming!" Umirap ako, tumatawa sya habang pumunta sa ref. Tiningnan ko ang orasan sa wall clock at halos alas kuwatro na ng hapon.

Naglabas sya ng mga pasta at mga pang sahog dito.
"Spaghetti?" Tanong ko.
"Yeah" pinanuod ko sya habang hinahanda ang mga ingredients pati ang kalan. I'm so amazed on how he moves.

"Ah si Ruth ba nasan?" Tanong ko. Napatingin sya sa akin, ngayon ay nakatalikod na sya sa kalan.
"She's going home" he said.
"What?" Bigla kong tanong.
"Pinaalis ko na sya" sabi nya na parang normal ang lahat. Nanglaki ang mata ko sa sinabi nya.

"What? Kailan? Paano? Why the hell did you do that?" Sunod sunod ang tanong ko.
"I texted her kanina, that I don't wanna see her face again, at bakit ko yun ginawa? Because she's flirting me, hindi ako manhid para hindi maramdaman yun. And besides you are the only one that I want to flirt with me" he smirked.

What the hell? Baka kung ano nang inisip nun!

"Dapat hindi mo na pinaalis!" Sabi ko. Nilapag nya na ang lutong pasta at nilalagyan nya na ito ng sauce.

"And what? You will get jealous and you will ignore me again? I can't let that happen again, Messeah" he said.

Nilapag nya na sa harap ko ang spaghetti. Ang bango nito at lalo akong nagutom pero tumitig lamang ako sa kanya.

"You're bad" sabi ko. Ngumisi lamang sya at umupo sa tabi ko.

"Yeah, cause I'm not good either" he said. Umirap lamang ako at nagsimula nang lantakan ang spaghetti.

Tumitig lamang sya habang kumakain ako. At talaga namang nakakailang.

"Staring at me is rude" i said.

"Then tell me how It can't be rude" he said.