Wrath Of The Past (UNEDITED)

Kabanata 50

Wrath

"Then let's start." Tumingin ako sa kanyang mukha. Seryosong seryoso ito. Para bang hindi sanay ang kanyang mukha sa pagngiti. Kahit anong pagmemorya ko sa mukha nya noon, patuloy pa rin ang pagbabago nya.

Inilagay nya ang kanyang dalawang kamay sa ibabaw ng lamesa at pinagsalikop ito.

"Like what Mr. Montealegre just said my company will export a furnitures to your hotel." He said. Bumagsak ang tingin ko ng tumitig sya sa aking mata.
"Paano kung sabihin kong ayaw ko? I will backout and just pay you?" I asked without hesitation. Alam kong walang makikitang panghihina sa akin pero ang kaloob looban ko hirap na hirap na. Ang makita syang ganito at halos walang pakielam sa akin ay nakakapanghina. Pinaghintay nya ako ng matagal kanina, na posibleng ang dahilan ay ang babae nyang kasama and probably his girl.

I saw him smirked and he leaned in front of me. His eyes is near now.

"Why do you want to backout? You already signed the contract without hesitation, Messeah.." he almost whispered. A thousand volt of electricity travel through my body when he called my name.

"Cause I thought it was Mr. Montealegre!" I reasoned out. Nawala ang kanyang ngisi at napaltan ito ng seryosong mukha.

"So if isn't Mr. Montealegre you won't sign the contract? Are you a real businessewoman?" He said it almost sarcasm.

It hit me. It hurts. Pinagdududahan nya ba ang kakayahan ko?Kinukutya nya ang kakayahan ko! Huminga ako ng malalim at pinanatiling kalmado ang itsura ko.

"It's deal then. I won't backout. Just send me the designs and I will choose what I want." Tumayo ako. Gusto ko ng umalis. Nagkatitigan ang parehas naming malamig na mga mata.

"I'm going." Sabi ko bago humakbang paalis. At nang makaalis ako sa office nya isa isang nagbagsakan ang aking mga luha. It fucking hurts! Kaya ko ba talaga? Bakit ngayon pa lang nahihirapan na ako? Lumuluha ako habang pumapasok sa van. Pinunasan ko kaagad ito ng tissue at tumingin sa driver.

"Let's go" sabi ko.

Ito ba ang ganti nya sa akin? To hurt me emotionally? I left him, alright! But it was for his safety! I promised Papa to protect them! At ayaw ko silang idamay sa gulo ng buhay ko! Is it wrong to choose his safety? Masakit sa akin na iwan sila noon. Pero anong magagawa ko? I have left with no choice! I'm still damn in love with him! But it hurts to see him! Unang araw pa lang, masakit na. Paano sa mga magdadaang araw?

Pinagpatuloy ko ang pag iyak sa kwarto ko. Noon umiiyak ako dahil sa pangungulila. Pero ngayon, umiiiyak ako dahil sinaktan nya ako. Pero anong magagawa ko? Mahal na mahal ko pa rin sya. Pinalipas ko ang buong araw na nagmumukmok sa hotel room ko.

Kunaumagahan, nag ayos agad ako para sa muling pagkikita namin ni Matthew. Kung malalate pa rin sya ngayon. Siguro dadaan muna akong mall. Inayos ko ang sarili ko at naglagay ng kaunting make up. Para matakluban ang magdamag kong pag iyak kagabi. Nagsuot na din ako ng damit. Ang pinili ko namang dress ay hindi fitting. I chose a yellow flowing dress. Sa pang itaas ay spaghetti strap ito and a little bit bids to make my dress beautiful. Sinuot ko na din ang aking heels.

Nang bumaba ako ay nakita ko kaagad ang van kaya naman pumasok agad ako dito. Bukas bibili ako ng sarili kong sasakyan. My driving license naman ako. Ayaw kong magkakaroon ako ng utang na loob sa iba.

Nang makarating ako sa kompanya agad akong lumapit sa sekretarya.
"Is Mr. Aguas there?" I asked. Dahil kung wala pa sya mag momall muna ako.
"Opo Miss. Benosa." She said. Nabigla pa ako. Ang agap nya ah? Akala ko balak nya ulit magpalate.
"Okay." Tumango ako bago umalis. Nakita kong tinawagan nya sa intercom si Matthew na parating na ako. Kumatok muna ako bago pumasok. At mukhang iniintay nya ako dahil nakatingin agad sya sa akin ng buksan ko ang pintuan.