Possessive Nights (Completed)

CH.41 The Monster

~•Man has lost the capacity to forsee and to forestall. He will end by destroying the earth.•~

-Albert Schweitzer

*ANGELA'S POV*

"Pakawalan mo 'ko dito Bryle!? Pakiusap!!!" sobrang higpit ng pagkakadena ng mga kamay at paa ko, ni hindi ko halos maigalaw ang buong katawan ko.

"Para saan pa na kinadena kita kung papakawalan din naman pala kita? Hindi ka ba natutuwa? I exerted effort just to bring you here." sabi niya sa'kin habang hindi parin ako linilingon.

"Tigilan mo na 'ko, Bryle!!! Nakikiusap ako sayo." I begged but he remains intolerable.

"Why you are asking me to stop? Wala pa akong ginagawa sayo." I heard him chuckle.

Wala pa sa ngayon, pero paano mamaya? Paano bukas? Pa'no sa mga susunod sa araw? At paano kung wala na siyang balak pakawalan ako.

Unti-unti siyang lumingon sa'kin. Nakakapanibago ang itsura niya, parang hindi siya si Bryle. Ang dilim ng aura niya.

Tumingin ako sa hawak niya. Bigla akong namutla nang mapansin ko na hawak-hawak nito ang isang baril, pinupunasan at hinihipan niya pa ito.

Bakit siya may hawak na baril?

"Bryle, pakawalan mo na ako, please!!! Palayain mo na ako." pagmamakaawa ko sakanya.

He just shook his head and a glimpse of smile drawn in his face. Mukhang tuwang-tuwa pa siya habang nakikita akong nagmamakaawa sa harap niya.

"Itigil na natin 'to, Bryle. Ano pa ba'ng gusto mo? Bayad ko na ang lahat ng utang ko sayo 'di-------"

'Blaaaggg'

Bigla akong nahinto nang bigla niyang ibinagsak ang baril sa lamesa. "DO YOU REALLY THINK THAT I'M DOING THIS JUST FOR A F*UCKING DEBT!!!?" mabilis siyang naglakad palapit sa'kin.

"Hindi 'yon ang gusto ko, Angela. All I want is to make you suffer, to put the thirst of blood inside your mouth, to give you a dozen of punch, slap, tweak and everything that I can do to make you believe that you're living in hell since that day you marry me." sobrang sakit ng mga natatanggap kong salita sakanya ngayon. Kahit kailan ba hindi ko siya napasaya? Kahit minsan ba hindi ko naparamdam sakanya ang pagmamahal, bagay na wala sa impyernong tinutukoy niya?

Bakit kung pagsalitaan niya ako para akong kriminal na pwedeng sentensyahan ng labis na parusa? Ganun ba ako kasama para sakanya?

"Bakit, Bryle? Hindi pa ba sapat ang mga pagpapahirap na ipinaranas mo sa'kin? Kulang pa ba ang mga suntok, sampal, sabunot at pang-iinsulto na binigay mo sa'kin? Kulang pa ba, Bryle?" I couldn't hold my tears any longer.

I bow my head para hindi niya makita ang pagtulo ng luha mula sa mga mata ko, siguradong mas lalo lang siya matutuwa.

"Kulang na kulang pa 'yon, Angela. Habang nabubuhay ako wala akong ibang gagawin kundi ang pahirapan ka." he said in low voice.

Hindi ako makapaniwala sa mga salitang binabato niya sa'kin ngayon. Kung ganun araw-araw ko din pagdudusahan ang bawat araw na itatagal ko dito. Hindi ito ang Bryle na kaharap ko noong gabi ng party ni Xavier. Akala ko tuluyan na siyang nagbago, akala lang pala.

"Hindi ka sasaya, Angela. Sayang naman, mukhang excited ka pa naman na makasama ang lalaki mo. Hold on angela, your husband's still here."

Ano'ng lalaki? Si Xavier ba ang tinutukoy niya?