My Brother's Bestfriend (Bad Boy Series #1)

Chapter 39

Chapter 39

Nakailang missed calls na sya sa akin tsaka ko pa sinagot ang tawag nya. Narinig ko ang mabihis na hininga nya sa kabilang linya. Hindi pa sya nagsasalita at halos madinig ko na ang frustration nya sa kanyang bawat pagtikhim.

"Hello? Jesus, Belle! Where are you?" aligagang tanung nya.

Hindi ako sumagot at tinikom lang ng mariin ang labi ko. Shit. I miss his voice.

"Hello? Hello? Belle? Where are you? Are you okay?" tanung nya ulit.

"I'm not okay." Sabi ko.

Nadinig ko ang sandaling pag tahimik nya sa kabilang linya. Halos makita ko sa isip ko kung paano nya pinapasadahan ang buhok nya gamit ang isa nyang kamay dahil sa pagkataranta. Lumunok ako.

"God.. Are you hurt?" Napapaos na tanung nya. Napapikit ako ng dahil doon.

"Yes. I'm hurt." Mahinang sabi ko at bumuhos ang luha ko. Nagmumukha na talaga akong baliw dito.

"W-where are you? Pupuntahan kita."

"Ikaw? A-asan ka? I tried to contact you this past few days pero hindi mo sinasagot ang mga text at tawag ko. H-hindi ka rin nagpapakita sa akin." May halong pait ang boses pero wala akong pakialam. I want him to know that I'm frustrated. I want him to know that I'm mad.

Nadinig ko ang singhap nya sa kabilang linya. He's being patient kahit na alam kong naiinis na din sya.

"Babe please don't do this to me. Where are you? Tell me."

"You're.. m-mad at me." Lumakas ang pagiyak ko.

"Damn. I'm not anymore. J-just.. just tell me where are you." Natatarantang sabi nya. Hindi ako nakasagot at nagpatuloy sa pagiyak. Bahala kang ma-frustrate dyan! Ngayon alam mo na kung anong naramdaman ko this past few days na wala kang paramdam sa akin!

"Don't cry. Open your GPS so that I can locate you, p-please.." Aniya.

Binaba ko ang tawag at sinunod ang sinabi nya. Hindi ko alam kung tama ba ang ginawa ko pero bahala na. Siguradong magagalit na naman 'yun kapag nalaman nyang niloko ko lang sya. I don't care, though. If thats what it takes for me to talk to him ay ayos lang sa akin. Kahit pa magalit sya okay lang makausap ko lang sya. Because to be honest, pakiramdam ko hindi ko na kayang tagalan ang araw na hindi sya nakikita. It's just too hard to breathewhen he's not around.

Nanatili akong nakatungo sa tuhod ko ng marinig ang busina ng isang sasakyan. Nagangat ako ng tingin at nakita ang isang kotse na tumigil sa harapan ko. Nagangat ako ng tingin at nakita si Romeo na hapong-hapo habang patakbong lumalapit sa akin. Nang magtagpo ang mga mata namin ay kitang-kita ko kung paano pumula ang mukha nya habang pinagmamasdan ako. Kaagad nya akong hinila para patayuin. Nakita ko kung paano gumala ang mata nya sa buong mukha ko para bang tinitignan nya kung nasaktan ba ako o ano.

"Are you okay? Are you hurt somewhere?" Hindi mapakali ang mata nya. Hindi ako sumagot at tinitigan lang din sya.

"I'm nothurt. Niloko lang kita." Sabi ko.

Natigilan sya at kunot-noong tumingin sa mga mata ko.

"What?" Aniya.

"I fooled you."

Nang marealized nya ang sinabi ko ay nakita ko kung paano nya pasadahan ang buhok nya gamit ang kanan nyang kamay. Inilagay nya ang dalawa nyang kamay sa kanyang bewang at umiiling na tinitigan ako. Lumunok ako. He looks pissed and I don't care. Brace yourself, Belle.