My Brother's Bestfriend (Bad Boy Series #1)

Chapter 52

I'm back. 

-

Chapter 52

Minulat ko ang mata ko. Malabo ang paningin ko nung una pero ng unte-unte itong luminaw ay tsaka ko lang narealized kong asan ako. Pinilit kong umupo pagkatapos ay bumaling ng tingin sa paligid. Nang bumalik sakin ang ala-ala kung bakit ako andito ay kaagad akong kumilos at chineck kung may sugat ba ako o ano dahil sa pagkakaalala ko ay nahulog ako sa hagdan pero wala. Walang masakit sa akin.

Bumaling ako sa pintuan ng bumukas ito. Kaagad namang iniluwa nun si Kristof. Nang magtagpo ang mga mata naming dalawa ay kaagad syang ngumiti sa akin. He's smilling brighter than usual. Gustuhin ko mang ngumiti din pero hindi ko magawa. Somehow, at the bad of my mind hindi si Kristof ang gusto kong makita. I feel bad for him, sya 'yung andito pero ibang mukha ung hinahanap ko. I am really a worst person. Malapit ko ng isipin na masama akong tao.

"How are you feeling?" tanung nya sakin pero hindi ko sya sinagot. Sa halip ay napukaw ang tingin ko sa bandage sa tuktok ng kanyang ulo nya pati na din sa mga galos nya sa braso.

"What happened to you?" tanung ko sa kanya pabalik.

Umupo sya sa gilid ng kama ko pagkatapos ay hinaplos ang pisnge ko. He looks so handsome even with that bruises and bandages on.

"Sabi nung nurse, kaya ka nahimatay kasi sobrang baba ng resistensya mo. Ang laki ng pinayat mo. Halos hindi ka kumakain at tignan mo yang eyebags mo, ang lalim-lalim na. Hindi ka na natutulog. Belle, you should take care of yourself. Baka sa susunod kung san ka nalang mahimatay." Aniya, hindi sinasagot ang tanung ko.

Hindi ako sumagot. Parang wala akong narinig. I blink and the reach my hands out for the bandage in his head. Nakita ko kung paano sya napadaing ng sakit ng dahil doon. He's in pain but he still manage to smile. Kinuha nya ang kamay kong hinahaplos ang bandage nya sa noo pagkatapos ay bahagya itong pinisil, tamang-tama lang na hindi ako masaktan.

"Hindi mo sinagot ang tanung ko. Anong nangyari sayo?" tanung ko.

"I.. catched you when you fell." Aniya

Nanlaki ang mata ko at napatingin sa kanya.

"What?"

"Nakita ko kayong dalawa ni Katherine. I saw that she's shouting at you. Sakto nung nahimatay ka, nasalo kita agad. Kaso natumba tayong dalawa kaya nauntog ako sa pader. But I am fine." Ngumiti sya.

"Bakit mo ginawa 'yun?" tanung ko.

"Bakit hindi?" tanung nya pabalik, smiling.

Pakiramdam ko may kung anong kirot akong naramdaman. Parang hinihiwa sa gitna ang puso ko sa sakit. He is so nice to me sa kabila ng nangyari sa pagitan naming dalawa. Ang sakit kasi bakit kung kaylan abot kamay ko na sya, ibang tao na ang nag mamay-ari ng puso ko ngayon. It pains me seeing him like this. I want him to stop following me around. I want him to stop protecting me. I don't want him to cause him so much trouble again. Hiyang-hiya na ako kay Kristof because he's done so much for me already. Kahit na hindi sya humihingi sa akin ng kahit anong kapalit I know deep inside my heart he is still hoping for us.. for another us. But that just so imposible right now.

"H-hindi mo dapat ginawa yon. Tignan mo nasaktan ka pa." sabi ko, pilit na pinipigilan ang luha sa mga mata ko.

"Dapat ba hinayaan kita mahulog?" His eyebrows raises at me.

Yumuko naman ako.

"Oo. Dapat hinayaan mo nalang ako." I said.

"Belle. Please. Stop torturing yourself."