My Brother's Bestfriend (Bad Boy Series #1)

Chapter 62

Chapter 62

Sandali akong gumalaw ng maramdaman ang pagtama ng init ng sikat ng araw saking mukha. Minulat ko ang mga mata ko at binalingan ng tingin si Romeo na nakayakap ng mahigpit sa tyan ko. I heard his silent snore and felt his warmth breath in my skin and I can't help but to smile. As much as I wanted to stay in bed with him, I just can't. I need to get ready to go home dahil siguradong hinahanap na ako sa amin.

Gumalaw ako at maingat na inalis ang kamay nyang nakapulupot sa tyan ko. Masyadong malalim ang tulong nya kaya hindi sya nagising. I stared at him for a moment at kaagad akong pinamulahan ng mukha ng magbalik sa ala-ala ko ang lahat ng nangyari kagabi. I just can't believe that we're okay now. I just can't believe that after so many months, we are back in each other arms again. Inayos ko ang kumot sa kanya at tsaka ako bumaba ng kama. I get my bag and searched for my phone. Buong gabi itong naka-silent at sigurado akong sabog na ang inbox ko sa mga text at call ni Dom at Kuya sa akin. Nang buksan ko 'yun ay hindi nga ako nagkamali ng hinala nanlalaki ang mga mata ko habang pinapasadahan ng tingin ang sandamakmak na message at missed calls ni Kuya at ni Dom sa akin.

"Oh my God. I'm doomed." Bulong ko habang isa-isang binabasa ang mga messages nila sa akin.

Dom:

Where are you?

Dom:

Hinahanap ka sakin ng Kuya mo. I said, I don't know where you are!

Dom:

Belle! Answer your phone! Where the hell are you?

Kuya:

Where the fuck are you?

Kuya:

Answer your damn phone Anabella!

Tinakpan ko ang bibig ko pagkatapos ay kaagad na denial ang numero ni Dom. I'm in big trouble. Nakakadalawang ring palang 'yun ay kaagad na nya itong sinagot.

"Hello-"

"What the heck, Belle! Where are you? Bakit hindi ka umuwi kagabi?" bungad nya sa akin. Kulang nalang ay ilayo ko sa tenga ko ang cellphone sa lakas ng boses nya.

"Calm down, will you? I'm sorry hindi ako nakauwi. I'm sorry hindi ako nakapag text or naka tawag. It's just.. slipped in my mind." I said trying to talk as silent as possible. Romeo's still asleep and I don't want to wake him up.

"What kind of excuse is that? Alam mo bang plano ng mag report sa pulis ang kuya mo?" Aniya

"What? That's crazy!" I hissed.

"What do you expect? Hindi ka umuwi at hindi mo sinasagot ang phone mo. Your friends didn't know where did you go either. Hindi ka daw nila kasama. So anong gusto mong gawin namin? Tumunganga lang habang nawawala ka? What if something happened—"

"Dom, calm down. I'm sorry, okay? Kasalanan ko. But I am okay." I assures her.

Nadinig ko ang malalim nyang buntong-hininga sa kabilang linya bago nagsalita "Okay. Okay. So tell me, where are you?" She asked.

"I'm.." lumunok ako pagkatapos ay nagkagat labi. "I'm in Romeo's house." Mahina pero malinaw na sabi ko. I can almost see Dom's expression in the other line. Kanina naisip ko ng maisip ng excuse kung anong pwede kong sabihin sa kanila kung bakit hindi ako nakauwi kagabi. To be honest, ayaw kong sabihin na andito ako sa apartment ni Romeo at magkasama kami buong magdamag dahil natatakot ako sa kung anong pwedeng gawin ni Kuya kapag nalaman nya. But I can't lie to Dom. I just can't.

"WHAT? WAIT- ARE YOU GUYS OKAY? ARE YOU GUY GOT BACK TOGETHER?" tanung nya.

"Y-yeah. We are okay now, Dom. Kagabi lang. Kaya hindi ako nakauwi. I'm sorry okay? Please don't tell this to Kuya muna. Anjan ba sya?" kinakabahang tanung ko.