လမင္းတစ္စင္းရဲ႕ ေကာင္းကင္💓💓

Trouble 🐾🐾🐾

Forth-POV

ခြဲစိတ္ခန္းေရွ႕မွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေစာင့္ရင္း.. အိပ္ခ်င္ငိုက္ျမည္းလာပါတယ္... ထိုင္ခံုေတြဆီမွာ ေတာင့္ေတာင္ႀကီးထိုင္ရင္းနဲ႔ ေညာင္းလာသလို ျဖစ္မိလာတယ္... မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ဟိုေလွ်ာက္ ဒီေလွ်ာက္လုပ္ေနရင္းနဲ႔ အေရးေပၚခြဲစိတ္ခန္းတံခါး ရုတ္တရတ္ ပြင့္လာတယ္...

ကြ်န္ေတာ္လွမ္းၾကည့္ရင္း အစိမ္းေရာင္ ခြဲစိတ္ခန္းဝတ္စံုေတြ ဝတ္ထားတဲ့ ဆရာဝန္ေတြကို လွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္တယ္... ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႕ခ်င္တဲ့ Dr.Beamကို မေတြ႕ရေသးပါဘူး... ခဏေနေတာ့မွ.. အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ ေျခလွမ္း ယိုင္တိုင္တိုင္နဲ႔ ထြက္လာတယ္... ကြ်န္ေတာ္လဲ ဝမ္းသာအားရနဲ႔ သူ႔ေရွ႕ကို သြားရပ္လိုက္တယ္...

Beam--ဘုရားႀကီး ငုတ္တုတ္....!!! လန္႔လိုက္တာ..

Forth-- မင္း ကိုယ့္ကို မွတ္မိေသးရဲ႕လား...

Beam-- ခဗ်ား...!!ခဗ်ား ဒီကိုဘယ္လိုလုပ္ ေရာက္ေနတာလဲ..??

Forth-- ဒီမွာေလ.... ဒါေလးေၾကာင့္ေပါ့...!!

ကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲက ဝန္ထမ္းကဒ္ကို ျမင္သာေအာင္ျပၿပီး.. ေျပာလိုက္တယ္...

Beam--အဲဒါကို ဘယ္ကရွာေတြ႕တာလဲ...

Forth-- ကိုယ့္ကားထဲမွာေလ... ဒီကဒ္ကို ျပန္ေပးခ်င္လြန္းလို႔ မင္းကို 7နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ဒီမွာ ေစာင့္လိုက္ရတာ

Beam--ဘာလို႔ေစာင့္ေနတာလဲ... Reception မွာ အပ္ၿပီးေပးခိုင္းလဲ ရရဲ႕သားနဲ႔...

အယ္...ဟုတ္သား...ဒါကိုဘာလို႔ မစဥ္းစား မိတာပါလိမ့္...!တံုးတယ္ေတာ့ အေျပာမခံႏိုင္ပါဘူး.. မင္ေသေသနဲ႔ ျပန္ေျပာမွ..

Forth-- မင္းကိုလဲ ကိုယ္တိုင္ေပးလိုက္ခ်င္လို႔ေလ.. ဒါမွ ေက်းဇူးစကားေလးဘာေလး ၾကားရမွာ...

Beam--ေက်းဇူးစကားတစ္ခြန္းအတြက္နဲ႔မ်ား အၾကာႀကီးထိုင္ေစာင့္ေနရတယ္လို႔... ခဗ်ားကေတာ့ စံပဲ....

Forth -- ေတြ႕လား... အေကာင္းနဲ႔ ျမင္ေပးၾကည့္လို႔ မရဘူးလား... ဒီေလာက္ေစာင့္ေနခဲ့ရတာေတာင္ မင္းဆီက ခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕ စကားေတြပဲ ၾကားေနရတယ္.. ခုနကနဲ႔ကြာပ... ခုနကေတာ့ မင္းကို ရုပ္ရွင္ထဲက သူရဲေကာင္းအတိုင္း သေဘာက်လိုက္ရတာ... အခုေတာ့ ထင္ထားသလို တံု႔ျပန္မႈလဲ မရဘူး...