လမင္းတစ္စင္းရဲ႕ ေကာင္းကင္💓💓

Miracle....

Miracle....

Ming-- P'Pha...!P'Pha...!

Ming ရဲ႕အေမာတေကာ ေခၚသံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ေရာ Forthပါ လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္..

Ming-- P'Pha.. ! Yo....!Yo..!

Pha-- ဘာျဖစ္လို႔လဲMing..?
Ming-- Yo သတိရလာၿပီတဲ့..!

Pha--ဘယ္လို..😯😯😯

Mingရဲ႕စကားကိုၾကားၿပီး ထပ္မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ Yo အခန္းဆီကို ေျပးသြားလိုက္တယ္..

ရင္ဘတ္ေအာင့္မတတ္အေလာတႀကီး ေျပးရင္း Yoအခန္းကိုေရာက္ေတာ့ တံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္တယ္...!

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အခန္းထဲကို အလန္႔တၾကား ဝင္လာတဲ့အသံေၾကာင့္  ေမေမနဲ႔ Dr.Beam တို႔က လွည့္ၾကည့္တယ္...!ေနာက္ေတာ့ ေမေမက မ်က္ရည္ေတြဝဲရင္း ကၽြန္ေတာ့္ဆီ အေျပး ေလွ်ာက္လာတယ္...

Ms.Sent -- သား....!Yoေလး...Yoေလး ျပန္ႏိုးလာၿပီ...!

ကၽြန္ေတာ္ ေမေမကို ျပံဳးျပရင္း Yoကုတင္နားကို ေလွ်ာက္သြားရင္း မယံုႏိုင္ေသးစြာ စိတ္လႈပ္ရွားေနတုန္းပါပဲ...! Yoေလးမ်က္လႊာေတြ ဖြင့္ေနတာကိုျမင္ေတာ့ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ အေပ်ာ္ေတြဆို႔တက္လာမိရင္း...

Pha--Yo....!!Yo...သတိရလာၿပီလား..!

ကၽြန္ေတာ့္အသံေၾကာင့္ Yoက တစ္ခ်က္ငဲ့ၾကည့္ တယ္.. ေနာက္ေတာ့ အေရးမလုပ္ဘဲ တိုးတိတ္စြာနဲ႔ တစ္ဖက္ကိုျပန္လွည့္ၿပီး ၿငိမ္သက္စြာနဲ႔ Dr.Kit ေျပာတာကို နားေထာင္ေနတယ္.. ကၽြန္ေတာ္မင္သက္မိရင္း သူ႔လက္ကေလးကို အုပ္မိုးဆုပ္ကိုင္ရင္း ထပ္ေမးလိုက္တယ္...

Pha--Yo... သက္သာရဲ႕လား... ဝမ္းသာလိုက္တာ Yoရယ္... ကိုယ္... Yoကို ဆံုးရႈံးရၿပီ ထင္ေနတာ...!

ကၽြန္ေတာ့္ကို သူကတစိမ္းဆန္သလို ၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ သူ႔လက္ကို ဆြဲဖယ္လိုက္တယ္... နားမလည္ႏိုင္တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ရင္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနတယ္... ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လဲ အံ့ၾသစြာ သူ႔ကိုေငးၾကည့္ေနမိတယ္.. ေနာက္ေတာ့ ေမေမက ကၽြန္ေတာ္တို႔နား ေရာက္လာတယ္...အေျခအေနကို ရိပ္မိတာနဲ႔ Yo နားသြားၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို လက္ညိဳးထိုးျပရင္း...