လမင္းတစ္စင္းရဲ႕ ေကာင္းကင္💓💓

Nightmare 🙀

Nightmare

Yo-- အား....!မလုပ္နဲ႔... !! မလုပ္ၾကပါနဲ႔......!!

မား--သား...Yo....!

ေမာဟိုက္ျခင္းေတြနဲ႔ ေခၽြးေစးတို႔က တစ္ကိုယ္လံုး ရြဲေနပါတယ္... အိမ္မက္တစ္ခုဆိုတာ သိတဲ့တိုင္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္ေနမိတုန္းပဲ... အနားကို မားက အေျပးလာၿပီး ေရတစ္ခြက္လွမ္းေပးရင္း ကၽြန္ေတာ္ေက်ာကို ပြတ္ေပးတယ္...

မား--အိမ္မက္ဆိုးေတြ မက္ေနျပန္ၿပီလား Yoေလး..

အသက္ကို ပံုမွန္ျဖစ္ေအာင္ရႈရင္း စိတ္ကို ၿငိမ္ေအာင္ ထိန္းေနမိတယ္.. အိမ္မက္ဆိုးေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေႏွာက္ယွက္ေနတာ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ မကေတာ့...

စားပြဲေပၚက ပန္းအိုးကို ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္... ႏြမ္းလ်ေနတဲ့ ပန္းပြင့္ဖတ္ ေလးေတြက ညိဳးေရာ္ေနၿပီ... အသစ္လဲေပးမယ့္ သူက မရွိေတာ့ဘူး... 😔😔😔

အခ်ိန္မွန္၄နာရီေလာက္ဆို အခန္းထဲဝင္လာေနက် ေျခသံေလးကို နားစြန္႔ေနမိတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ နားမလည္ပါ... အရင္ေန႔ေတြနဲ႔ မတူေတာ့ဘဲ အရာရာက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေမွာင္မႈိင္းေနတယ္.. နာရီေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စားပြဲေပၚက ပန္းအိုးဆီပဲ အၾကည့္ေရာက္ရင္း တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ေန႔ရက္ေတြကို ျဖတ္သန္းေနခဲ့ရတယ္..

အသက္ရႈ တည္ၿငိမ္သြားေတာ့မွ ပန္းအိုးေလးဆီက ကၽြန္ေတာ္ အၾကည့္လြဲလိုက္တယ္... ႏြမ္းလ်စြာ အိပ္ယာေပၚျပန္လွဲရင္း ၿငိမ္သက္ေနမိတယ္.. ေသခ်ာတာက ကၽြန္ေတာ္ ျပန္အိပ္လို႔ မရေတာ့ပါ... ေျခာက္ျခားဖို႔ေကာင္းတဲ့ အိမ္မက္ရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးေၾကာင့္ သက္သာလာၿပီလို႔ ထင္ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ က်န္းမာေရးျပန္ယိုင္နဲ႔လာခဲ့တယ္... တုန္လႈပ္ခဲ့ရတဲ့ စိတ္အစဥ္ကို အနားေပးဖို႔ ၾကံေနတုန္း...

မား--ေဩာ္.. ပန္းေတြလဲ ႏြမ္းေနၿပီပဲ.. လႊင့္ပစ္လိုက္မွ....

ကၽြန္ေတာ္ ေငါက္ခနဲ  အိပ္ယာက ထလာၿပီး အထိတ္တလန္႔နဲ႔ တားလိုက္တယ္...

Yo--မလႊင့္ပစ္နဲ႔မား....!!!! အဲဒီ့ပန္းအိုးကို မထိနဲ႔.. အား.....😣😣😣

ေသြးဆူဆူနဲ႔ မားကို အျမန္သတိေပးလိုက္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းေတြ ေပါက္ထြက္မတတ္ ကိုက္ခဲလာတယ္... မားက စိုးရိမ္တႀကီး ကၽြန္ေတာ့္နား ကပ္လာၿပီး...