Tek bir gece iki yabancının hayatını birleştirdi.
Gece karası gözlerin büyüsüne kapılmaktan ölesiye korkan masum ve kırılgan bir kadın...
Zümrüt yeşili gözleri gördüğü ilk andan beri aklından silemeyen acımasız ve öfke dolu bir adam...
Geçmiş onları...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#Leyla The Band - Yokluğunda
Bir Buçuk Sene Sonra
Reyonların arasından geçerken aklımdan gereken malzemelerin geçiriyordum. Alışveriş listesini evde unutmuştum ve bu yüzden muhtemelen eksik bir alışveriş olacaktı. Kucağıma biriktirdiğim paketlerle kasaya doğru ilerleyip sıraya girdim. Ücreti öderken buraya geldiğimde tanıştığım kasiyer kızla muhabbet ediyorduk. Gülerek marketten çıktım ve eve doğru yürümeye başladım. Bakışlarım gökyüzünü bulurken derin bir nefes aldım. Hava artık çok çabuk kararıyordu. Yanımdaki evde yaşayan yaşlı teyzeye el salladım ve çantadan çıkarttığım anahtarla evin kapısını açıp içeriye adımladım.
Karanlık, hoş buldum...
Yüzümdeki tebessüm yavaş yavaş kaybolurken ceketimi astım ve elimdeki torbalarla mutfağa girdim. Malzemeleri yerlerine yerleştirip merdivenlere doğru yol aldım. Yavaş adımlarla yukarıya çıkıp odama yöneldim ve kapıyı açtım. Ardımdan kapıyı kapatmamla sırtımı dayadım ve gözlerimi kapattım.
Elimi boynuma atıp kolyemi çıkarttığımda derin bir nefes aldım. Parmaklarımın arasından kayan zincirin ucuna ulaşmamla gözlerimden birkaç damla yaş aynı anda yanağımdan boynuma aktı. İki parmağımın arasında kalan küçük kalbe baktığımda yüreğim yine sıkışmaya ve dudağım titremeye başladı. Buraya geldiğimde bunu almış ve içine onun fotoğrafını yerleştirmiştim. Hasret ne zaman dayanılmayacak bir seviyeye gelse onun resmine bakıyordum. Aceleyle kolyeyi tişörtümün içine sokup banyoya yöneldim. Kendime çeki düzen verip banyodan çıktığımda çalışma masamın önündeki sandalyeye oturdum ve ders çalışmak için kitaplarımı önüme çektim.
Odanın içinde telefonumun sesi yankılandığında irkildim ve şaşkınlıkla etrafıma baktım. Kaç dakikadır öylece oturuyordum? Masanın üzerindeki telefonu aldım ve ekrana bakıp kulağıma götürdüm.
"Efendim?"
"Nasılsın? Bugün hiç aramadın..." diye mırıldanan Çağla ile kendi kendime omuz silktim. "Ders çalışıyordum," diye karşılık verip devam ettim. "Sen nasılsın?"
"İyiyim. Lina..." Yüzümdeki ifade kaybolurken kaslarımın çatılmasına engel olamadım. Onun söyleyebileceği şeylerden korkuyordum.
"Baran ile nasıl gidiyor? Delirtiyorsundur sen onu."
