Tek bir gece iki yabancının hayatını birleştirdi.
Gece karası gözlerin büyüsüne kapılmaktan ölesiye korkan masum ve kırılgan bir kadın...
Zümrüt yeşili gözleri gördüğü ilk andan beri aklından silemeyen acımasız ve öfke dolu bir adam...
Geçmiş onları...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#Duman - Bal
Günümüz, İstanbul
Bir adamın gözlerine baktığınızda kalbinizin sesi hiç yükseldi mi? Ona her baktığımda bedenimi bir titreme alıyordu. Okyanusa benzettiğim masmavi gözlerinde boğulmaya gönüllü bir maktul gibi ona bakakalıyordum. Doyamıyordum. Her güne ona beslediğim aşkla uyanıyor, her geceye onun hayaliyle veda ediyordum. Dudaklarımda asılı kalan gülümsememdi. Siz hiç her saniyenizi bir adama adadınız mı? Aklınız fikriniz onunla dolup taştı mı?
Onunla ilk karşılaşmamda kalbim gümbür gümbür atmıştı. Gözlerine şaşkınlıkla bakakalmıştım. Bir insanı baştan ayağa ezberlediniz mi? Onun her şeyini ezbere biliyordum. İlk defa seviyordum. Hayatımda ilk defa aklımın ve duygularımın bir adama ait olduğunu hissediyordum.
Dişlerimi alt dudağıma geçirip aynadaki yansımama tebessüm ettim. Delirmiştim galiba. Saçlarımı örmeyi sonlandırıp arkamı döndüm ve masamın üzerinde duran günlüğümü kapıp yastığımın altına bıraktım. Kendime bir kez daha bakıp odamın kapısından çıktım, ardından içimdeki mutlulukla aşağı kata indiğimde annem ve babamın çoktan kahvaltı masasında beni beklediklerini gördüm. İkisinin de yanağına birer öpücük kondurup sandalyeme yerleşmemle önümdeki tabağıma atıştırmalık bir şeyler koymaya başladım.
"Bugün planınız ne bakalım?" diye merakla soran anneme döndüm ve "Kızlarla mezuniyet için alışverişe gideceğiz. Belki bir şeyler yeriz birlikte. Geç olmadan gelirim," deyip gülümsedim.
"Güzel kızım benim... Ne kadar çabuk büyüdün böyle? Çok güzel, genç bir kadın oldun ve üniversiteye gideceksin. Seninle gurur duyuyorum. Bizi hiç üzmedin, sadece okulunla ilgilendin. O kadar çok ilgilendin ki, kendini ihmal edip zayıfladın."
Annemin endişe dolu gözlerine bakarak derin bir iç çektim. "Tatilde yata yata alırım ben o verdiğim kiloları," deyip kıkırdamamla ikisi de güldü. "Lise çok güzeldi. Çok güzel anılar ve çok güzel dostluklar biriktirdim. Umarım üniversitede de böyle olur."
"Eminim orada da öyle olacaktır. Sen her zaman çok iyi bir arkadaş oldun. Hiçbir zaman kavga, gürültü ile işin olmadı..." diye mırıldanan babama utangaç bir tebessüm yollayıp portakal suyumdan bir yudum aldım.
"Lise arkadaşlarınla kopmamaya çalış. Beni görüyorsun, hâlâ görüşüyorum." Anneme bakıp başımı salladım. Zaten beni kimse Yaprak ve Çağla'dan koparamazdı. Biz dosttan öte, kardeş gibiydik.
Yaprak bizim grubun en oturaklı, en ağırbaşlı olanıydı. Her daim mantığı önde gelirdi. Bu denli mantıklı olmasına rağmen bir adama deli gibi âşıktı. Aşk mantık falan dinlemiyordu. Bazen o bile saçma sapan şeyler yapabiliyordu. Cağla ise Yaprak'ın aksine delidolu, çılgın bir kızdı. Aklına gelen her şeyi söylerdi, kimseden çekinmezdi. Aşka inanmazdı, hatta saçma bulduğunu vurgulardı.
