Tek bir gece iki yabancının hayatını birleştirdi.
Gece karası gözlerin büyüsüne kapılmaktan ölesiye korkan masum ve kırılgan bir kadın...
Zümrüt yeşili gözleri gördüğü ilk andan beri aklından silemeyen acımasız ve öfke dolu bir adam...
Geçmiş onları...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#Eylem Aktaş - Yüreğimden Tut
Seneler Sonra
"Nereye gidiyoruz bakalım?" diye sorduğum halde bir türlü istediğim cevabı alamıyordum. İkisi de inat ediyordu fakat ben meraktan ölmek üzereydim. İstemsizce somurttum.
"Kızımla sana bir sürpriz yapacağız, sevgilim." Sevdiğim adama döndüm ve omuz silktim. Sürpriz neydi, onu bilmek istiyordum.
"Anne baba süpyiş..." diyen Işıl ile güldüm. Kafamı çevirip arkaya bakmamla bana kocaman gülümsedi. Ona uzaktan bir öpücük göndermemle babasından öğrendiği şekilde öptü. Avcunu derin bir iç çekerek öptü ve bana doğru attı. O öpücüğü yakaladım ve kendi avcumu öpüp, "Mis mis!" dedim.
"Güzelim benim..." deyip saçlarımı okşayan adamla ona döndüm ve "Aşkım... Gerçekten çok merak ediyorum," diye söylendim fakat o sadece omuz silkti. "Annem sen bana söylemek ister misin?"
Işıl'ın kafasını olumsuz anlamda sallamasıyla bakışlarımı kızımdan alıp sevdiğim adama çevirdim. Dudaklarımı büzerek ona baktığımda ensemden tuttu ve dudaklarıma bir öpücük bıraktı.
"Karan çocuk var..." diye onu uyarmamla yeniden omuz silkti.
"Sevgilim biz bu çocuğu bakarak yapmadık, farkındasın değil mi?" diye sordu benimle dalga geçerek. Gözlerimi devirdim, ardından "Farkındayım ama küçücük çocuğun bunu bilmesine gerek yok," dedim.
Karan'ın, "Işıl'ım baba anneyi sevsin mi?" diye sormasıyla tekrar gözlerimi devirdim.
Işıl, "Baba anneyi sev..." diyerek şakıdığında Karan zafer kazanmış bir edayla kocaman sırıttı. Yanağından bir makas almamla gülerek elimi tuttu ve avuç içime bir öpücük kondurdu.
Geldiğimiz yeri tanımamla, "Limana neden geldik?" diye sordum anlamayarak.
"Bekle sevgilim," dediğinde derin bir iç çektim. Arabayı park edip arabadan indiğimizde hâlâ etrafa bakınıyordum. Karan Işıl'ımızı kucağına almıştı ve elimden tutarak beni bir yere sürüklüyordu. Birkaç teknenin yanından geçtiğimizde etrafa odaklanamadan beni teknelere doğru çevirdi ve isimlendiremediğim bir ifadeyle tebessüm etti.
"Ne oldu?" diye sordum şaşkınlıkla.
"Dikkatli bak, güzelim." Etrafa dikkatle baktığımda bakışlarım kısa bir an bir yere odaklandı. Yutkundum, ardından derin bir nefes aldım. Işık...
Benden gitmek zorunda kalan bebeğim... Kızımız doğsaydı koymak istediğim isimdi. Şaşkınlıkla sevdiğim adama doğru döndüğümde bana göz kırptı. Gözlerim dolmaya başlamasına rağmen sadece orada yazan Işık yazısına odaklanabiliyordum. Gözlerimden birkaç damla firar ederken anında parmaklarıyla onları kuruladı. Ona doğru döndüm ve yanağını avuçlayıp fısıldadım.
